Toen Mauro na het opdoeken van Evil Superstars met Songs From A Bad Hat op de proppen kwam, was de verbazing bij het publiek zo mogelijk nog groter dan wanneer hij met zijn oude band teringherrie voortbracht. Met Sincerely Average, het debuut van Hitsville Drunks, wordt aansluiting gezocht bij die oude Songs.
Andermaal kiest Mauro voor de eenvoud van, zeg het maar gerust, simpele songs. In goed gezelschap bovendien. Het gezamenlijke cv van Hitsville Drunks is op z’n zachtst gezegd imponerend. Met — naast Mauro — Herman Haubrechts, Sjoerd Bruil en Jan Wygers heb je een brok vaderlandse rockgeschiedenis in huis. Gezellig voor lange winteravonden, maar daarom niet minder geschikt voor aankomende lentekriebels.
Het is bijna komisch dat net deze vier heren hier samen een dergelijke plaat afleveren, eentje die zich laat kenmerken door zijn toegankelijkheid en popgevoeligheid. Het resultaat — het moet gezegd — is een bijna onschadelijk eindproduct, dat op zichzelf bijna zó fascinerend is dat je geneigd bent Sincerely Average keer op keer opnieuw te beluisteren, op zoek naar verborgen weerhaken of onopgemerkte sonische valkuilen.
Niks van dat alles, echter. What you see is what you get: “Clean Adult Fun”, hapklaar verpakt in tien muzikale pakketjes, variërend van het gezapige “Calm Love”, waarin echo’s van Admiral Freebee doorschemeren, tot het voorzichtig komische “High Culture”. Telkens muziekjes die je probleemloos kan laten weerklinken wanneer de grootouders op bezoek komen.
In de begeleidende teksten wordt Hitsville Drunks omschreven als een powerpopband die songs maakt met roots in de late seventies en vroege eighties. “Doing Fine” vertoont effectief ergens verre verwantschap met “Ballad of El Goodo”, maar nergens wordt de superbe kwaliteit van Big Star geëvenaard. Helaas.
Laat je bovendien niet misleiden door de groepsnaam. Met Motown heeft deze band weinig tot niets gemeen en, hoewel van sommige bandleden mogelijk anders kan worden aangenomen, klinkt het hier geserveerde materiaal behoorlijk nuchter.
Een mijlpaal in de oeuvres van de bandleden is deze eerste Hitsville Drunks dus absoluut niet. Maar zoals de titeltrack met zijn even subtiele als doeltreffende solo’s aangeeft, dat is ergens maar goed ook. Niet alleen omdat hier hoorbaar vier vakmannen aan het werk zijn, maar ook omdat de songs die ze hier samen brengen zó uitblinken in gewoon zijn, dat het fascinerend wordt.
Mauro heeft een popplaat gemaakt. En hoewel we hem liever al zijn duivels zien ontbinden, is dit een boeiende stijloefening, al was het maar omwille van de bijna geestige observaties die de man in zijn teksten maakt (check “Retro Artist”, dat bovendien kan bogen op efficiënte harmonieën). Sincerely Average is doorsnee pop, maar dan van een kwaliteit die al lang niet meer doorsnee is.
