De hele maand januari blikt enola.be vooruit op het jaar dat komt. In Tips voor 20134 laten we enkele van de meest belovende artiesten aan het woord. Hou ze in de gaten en onthou waar u voor het eerst over hen las.
Een jaar geleden zette Hydrogen Sea, een jong duo uit Brussel, enkele demo’s op vi.be. Die demo’s werden al snel opgepikt, onder meer door enola. Sindsdien is het hard gegaan voor de band: Hydrogen Sea mocht op twee tours het voorprogramma verzorgen voor Gabriel Ríos, en tekende onlangs bij Unday.
Als 2014 in dezelfde lijn verder gaat, dan staat het duo ongetwijfeld een mooie toekomst te wachten. Reden genoeg om dit beloftevol duo op te nemen in onze reeks Tips Voor 2014. U hebt nog nooit gehoord van dit tweetal? We laten hen even zelf aan het woord om het concept toe te lichten.
Pieterjan Seaux (keyboards, electronica, gitaar): Hydrogen Sea is een duo dat bestaat uit Birsen Uçar en Pieterjan Seaux, en koppelt zang en electronica. We proberen muziek te maken en die met z’n tweeën te brengen, en maken gebruik van instrumenten, computers en loops om zo verschillende lagen te creëren.
Birsen Uçar (keyboards, zang): En ook teksten natuurlijk. Ik vind het heel belangrijk om verhalen te vertellen via mijn teksten. Elk nummer vormt dan een afzonderlijk verhaal.
Waar komt de naam Hydrogen Sea vandaan?
Birsen: Eerst wou ik gewoon Hydrogen gebruiken, omdat waterstof het meest voorkomende element is in het universum. Maar er bestond al een groep met die naam, en na nog wat verder zoeken leerde ik dat er op Jupiter een waterstofzee is, een zee van vloeibare waterstof. Dat vond ik ook een erg mooi beeld, dus hebben we dat gebruikt. Ik vind planeten, sterren en de kosmos in zijn geheel ook heel fascinerend, vandaar dat die symboliek vaak terugkeert in mijn teksten.
Jullie spelen tegenwoordig erg vaak live als voorprogramma van Gabriel Ríos. Zien jullie dat vooral als een mooie kans om naambekendheid te verwerven, of eerder als een speelkans om je als muzikant te ontwikkelen?
Birsen: We zien dat toch vooral als een middel om te ontwikkelen. We kunnen zo in goeie zalen spelen en allerlei zaken uitproberen.
PJ: Live spelen is nog altijd redelijk nieuw voor ons, en we tasten nog een beetje onze mogelijkheden af. Door zo vaak te spelen kunnen we inderdaad veel dingen proberen en zien wat werkt en niet werkt, zodat we kunnen groeien in de manier waarop we op een podium staan. Als daar hier en daar een fan uit voortkomt zijn we heel gelukkig, maar het is zeker niet het eerste doel van ons om bekendheid te verwerven door het toeren.
Hoe verhouden de optredens zich dan tot de opnames die jullie maken?
PJ: We proberen eigenlijk zowel live als in de studio naar hetzelfde doel te gaan. Daarom treden we ook op met computers en loops, om de opgenomen versies van onze songs zo goed mogelijk te benaderen. Sowieso zijn de liveversies vaak verschillend van onze huiskamerproducties. Je kan live nooit hetzelfde doen als wat je hebt gedaan bij een opname, maar we proberen wel de versies zo dicht mogelijk bij elkaar te houden.
Als beginnende band meteen mee op tour kunnen met Gabriel Ríos is niet min. Hoe is dat gekomen?
PJ: Dat is eigenlijk via via gekomen. We waren een groep die pas bestond en enkele mensen hadden, zoals jullie met enola, onze demo’s opgepikt, en we waren op zoek naar een kans om op te treden. Iemand zei ons dat Gabriel Rios een kleine tour ging doen, en vroeg waarom we niet zouden proberen zijn voorprogramma te verzorgen. Dat is gelukt, het viel heel goed mee, en sindsdien zijn we nog gevraagd. Met die grote tour hebben we momenteel natuurlijk meteen veel speeldata in een keer. Dikke chance dus, eigenlijk. (lacht)
En nu zijn jullie ook getekend door Unday. Welke plannen hebben jullie?
PJ: We zouden graag de EP uitbrengen, waar we nu aan werken. Maar voor we die uitbrengen moet het resultaat natuurlijk wel goed zijn, moeten we er zelf tevreden mee zijn. We blijven rustig verder werken en Unday geeft ons daar veel vrijheid in, dus dat is aangenaam. Hopelijk kunnen we in het voorjaar iets uitbrengen.
Veel van jullie muziek is gekenmerkt door een vrij minimale aanpak. Is dat een bewuste keuze?
PJ: Nog nooit over nagedacht, eerlijk gezegd. Dat komt gewoon zo. We zijn ook niet het soort mensen dat met dertig muzikanten op het podium zal staan, met twee drummers of iets dergelijks. Dat komt gewoon vanzelf. Ik luister even goed naar groots klinkende muziek, maar hou misschien nog meer van minimale bezettingen die grote dingen bereiken.
Birsen: We houden het wel bewust vrij minimaal, maar willen daar natuurlijk wel een groot effect mee bereiken.
Wat zijn jullie invloeden?
PJ: Ik ben al lange tijd erg grote fan van Massive Attack. We coveren ook altijd een nummer van hen live. James Blake vind ik ook interessant van klank, net als sommige andere nieuwere dingen. Mensen komen vaak naar me toe met de vraag naar muziektips, omdat ik constant als muzikant bezig ben. Maar net daarom luister ik eigenlijk niet zo veel naar muziek in mijn vrije tijd, en kan ik vaak niet veel nieuws aanraden.
Birsen: Little Dragon is ook wel een invloed, die maakt echt toffe dingen. Ik focus me ook erg op de stem en het verhaal en luister veel naar singer-songwriters zoals Emiliana Torrini en Sharon Van Etten, stemmen die een verhaal kunnen brengen.
De laatste tijd beginnen er redelijk wat elektronicaduo’s op te duiken. Alleen al in België heb je het recente succes van Float Fall. Is dat iets waar jullie je aan spiegelen?
Birsen: We beseffen zeker wel dat er gelijkenissen zijn, maar tegelijkertijd zijn er toch ook veel verschillen. Ik vind Float Fall bijvoorbeeld wel goed, maar daarom spiegelen we ons er nog niet aan.
PJ: Er zijn inderdaad redelijk wat van die duo’s tegenwoordig, maar daarom komen we nog niet meteen in elkaars vaarwater. De vergelijking kan gemaakt worden door andere mensen, maar wij zijn daar niet echt mee bezig.
Wat opvalt is dat Hydrogen Sea voor een beginnende band meteen met een erg volwassen geluid voor de dag komt. Is er een muzikale voorgeschiedenis?
PJ: Ja, ik ben professioneel muzikant en heb altijd al in veel groepen gespeeld. Dat begon in mijn tienerjaren met vrienden in Landfill, en sindsdien ben ik bij veel andere bands gaan spelen. Ik speel nu bas bij Sioen en heb ook bij Selah Sue en Reena Riot gespeeld. Maar ik ben altijd al met muziek bezig geweest.
En welke plaats neemt Hydrogen Sea daar dan in? Als een goeie kans om eens met eigen materiaal te komen aanzetten?
PJ: Ja, ik zie het wel zo, dat ik nu voor de eerste keer met iets van mezelf naar buiten kom, en ook al is het dan wel gedeeld, het is van ons. Maar ik ben dus erg blij dat ik nu die kans heb. Ik zou dat op termijn ook zeker wel meer willen laten doorwegen. Nu kan ik sowieso al niet veel anders doen doordat we intensief touren met Hydrogen Sea, maar dat is zeker erg leuk.
“End Up”, de single die jullie recent uitbrachten, was ook al in een eerdere versie te horen op jullie vi.be-account. Waarom die verschuiving?
Birsen: Eigenlijk is het geen single, maar een teaser. (lacht)
PJ: Muziek is altijd een momentopname, dus het is normaal dat deze versie verschillend is. We doen bewust niet eerdere versies na, maar het nummer zal altijd hetzelfde zijn. Er zullen wel andere accenten zijn of een verschillende sfeer, ik kan alleszins geen twee keer hetzelfde doen.
Waar hopen jullie op voor komend jaar?
PJ: Voorlopig liever niks, kwestie van niet ontgoocheld te geraken. Maar blijven spelen en onze muziek kunnen delen met mensen, dat willen we blijven doen. We zien wel wat er verder nog van komt. Toen we een jaar geleden die eerste demo’s online zetten, hadden we daar niet veel van verwacht, dus was het een ongelooflijke meevaller dat het werd opgepikt. Dat maakt het des te toffer. Als je te veel dromen hebt, ga je misschien te veel in functie daarvan werken en doelen achterna lopen. Het is toffer om je te laten verrassen door wat er gebeurt. Ik ga al blij zijn als we een EP hebben die we kunnen tonen aan mensen.
Birsen: En dat we dat samen gemaakt hebben.
