In tijden van crisis trekken mensen zich op aan sprookjes over prinsen en prinsessen. Geen toeval dus dat net nu een biografisch relaas over Aristoteles Onassis verschijnt. Een ware tragedie voor al degenen die rond hem vertoefden.
Het leven van Onassis is voer genoeg om een twintigtal stationsromans mee te vullen. Geniet maar even mee. Alles begint in de oorlogsjaren. We maken kennis met de zussen Athina en Eugenie, dochters van Stavris Livanos. Die laatste is de keizer van een rederij op wereldvlak die vooral in Griekse handen ligt. De jongste, Athina is op haar veertiende dolverliefd op de jonge opkomende reder Niarchos. Dit is echter niet echt naar de zin van papa Livanos, die de relatie afkeurt. Enkele jaren later mag Eugenie, het oudere muurbloempje dan met diezelfde Niarchos wél een huwelijk aangaan. Athina is intussen verloofd met de concurrent van Niarchos: Onassis. Het begin van een levenslang durende rivaliteit die zowel op menselijk als op zakelijk vlak hoog oplaait. Scheidingen, huwelijken, overspel en zelfmoord vliegen ons rond de oren. En dat alles in een decor van pure jetset, waarbij Monaco een niet onbelangrijk decor vormt.
De eerste indruk die je krijgt is die van een verstripping van een televisiefilm. De personages lijken een beetje van bordkarton. Ze lijken zelfs niet ouder te worden. De decors zijn levensloze overgetrokken foto’s. De combinatie zorgt voor een vrij eendimensionale trip door het mondaine leven in de jetset van de tweede helft van de vorige eeuw. Verantwoordelijke voor het tekenwerk is de in Griekenland verblijvende Belgische Viviane Nicaise. Ze heeft er zelf, getuige een aantal interviews, niet echt last van. Vreemd, want in haar vorige werk, waarvan we vooral Maanbloed en Bloemenschrift onthouden, leek ze zowel op vlak van personages als op dat van de achtergronden sterk te evolueren. Het kan te maken hebben met de krappe deadline. Ze kan op dit moment nog niet rondkomen met haar tekenwerk. Maar hier zien we dan duidelijk het verschil tussen de artiest en de broodtekenaar.
Het scenario van Bartoll gaat een beetje schokkend door de tijd. Hij heeft in het verleden al een aantal sterke staaltjes van op feiten gebaseerde thrillers gespuid (Diamanten, Insiders, MX-22, Mekong, Laatste van de Schoenfelds, …). Maar hier lijkt het of er een driedelige strip verknipt is tot een tweeluik. De nadruk ligt vooral op de relaties van Onassis met z’n vele muzes, terwijl de rivaliteit met zijn schoonbroer net iets minder uit de verf komt. Jammer, want dit laatste zou zeker het verhaal naar een hoger niveau tillen.
Valt er dan niet veel goeds te zeggen over Een Griekse Tragedie? Toch wel. Het verhaal verveelt nooit en geeft zeker inzicht in een bekend maar toch niet gekend netwerk van vorstenhuizen, artiesten en de zakenwereld. Namedropping is hier een understatement. Churchill, prins Rainier en Grace Kelly, Maria Callas, … Allemaal passeren ze de revue, hoewel het niet van elk personage duidelijk is wat ze toevoegen aan het verhaal.
Kortom: een aanrader voor de Storylezers van de jaren 70. Een “laat maar voorbijwaaien” voor de liefhebber van de betere strip.
