Bij Suburban Guide To Springtide, het langverwachte debuut van Psycho 44, voelden we ons weer die veertienjarige puber die voor de eerste keer naar Nine Inch Nails, Queens Of The Stone Age en Nirvana luistert.
En daar is op zich niets mis mee. We hebben te maken met een vurige, toegankelijke plaat, die je na één luisterbeurt volledig door hebt. De compromisloze rock van dit jong geweld uit Grobbendonk is schatplichtig aan zijn voorbeelden uit de jaren negentig, maar krijgt dankzij de subtiele elektronica toch een eigentijdse toets — check het poppy “=M=”, dat wordt voortgestuwd door pompende drums. Maar het is vooral met “Dance MTHRFCKR Dance”, een pletwals van een nummer, dat de Kempense keetschoppers bewijzen hoe ze een geniaal refrein moeten schrijven.
Dat laatste nummer kan zich gerust meten met “All My Demons Are Distortion”, de splinterbom waarmee de piepjonge band een paar jaar geleden uit het niets opdook. “Het nummer is een maatstaf geworden”, zeiden ze ons in 2011. Psycho 44 had net een EP’tje opgenomen onder de deskundige begeleiding van Monsieur Paul van Triggerfinger en het jaar ervoor Vi.be On Air gewonnen, en het tot in de finale van Humo’s Rock Rally geschopt.
Het harde werk van de ambitieuze band werd nog beloond voor het debuut uit was. In mei waren ze de opwarmer voor de Britse hipsters van Palma Violets in de Charlatan. Midden in hun examens werden ze door Josh Homme himself opgetrommeld om het voorprogramma van Queens Of The Stone Age te doen in het Koninklijk Circus. Als kers op de taart mocht Psycho 44 de Marquee op Pukkelpop voor geopend verklaren.
Zelfs in een krachtig punknummer als “Surfer Hell” wordt de catchiness niet uit het oog verloren; een bewijs dat Psycho 44 ondanks zijn smerige sound een ruim publiek wil aanspreken. Reken daarbij nog eens de energieritmesectie en je hebt alles voor een ranzig pogofeestje.
In de eenvoud waarmee Psycho 44 ons bij de eerste luisterbeurt uit ons dak doet gaan, schuilt ook meteen zijn grootste zwakheid. “In Control”, dat een heerlijk snedig refrein herbergt, “Tender Model Blues”, waarin zanger-gitarist Gaelian Corluy afwisselt tussen een hoog falset, brulstem en een gewone stem, en “No Metaphor”, bijna pure Queens Of The Stone Age, boeien iets minder na een paar luisterbeurten. Ook het titelnummer is iets te zeer een doorsnee rockende en meezingbare Nirvana-ballade. Aan u dus de keuze of deze nummers voldoende zijn om de luchtgitaar boven te halen.
Psycho 44 klinkt op zijn debuut minder tegendraads of verbijsterend origineel dan ander lawaai dat België gekend heeft, maar de nummers van Suburban Guide To Springtide moet u vooral eens live gehoord hebben. Deze jonge knapen hebben zelfs al genoeg ontvlambaar materiaal om The Barn op Rock Werchter in lichterlaaie te zetten. Die echt verrassende plaat is misschien wel voor de volgende keer.
Psycho 44 stelt Suburban Guide To Springtide live voor op 30 november in de AB Club.
