Na de overbekende reisverslagen leert de Nederlandstalige markt een ander aspect van Guy Delisle kennen. Zijn nieuwste strip heeft een heel ander formaat: een verzameling korte verhaaltjes en gags rond één thema. In Gids voor ‘slechte’ vaders gaat het over hemzelf als een klungelige papa die zich nauwelijks vragen stelt over de pedagogische waarde van zijn ouderschap.
Na het vierde autobiografische reisverhaal Jeruzalem, dat hij schreef na zijn ervaringen in de entourage van Artsen Zonder Grenzen, zoekt de Canadese tekenaar zijn onderwerp weer dichter bij huis. Drie personages bevolken deze Gids voor ‘slechte’ vaders: de vader en zijn twee jonge kinderen — een peuter en een kleuter, schatten we. Wat de auteur allemaal uitvreet met zijn kindjes is duidelijk niet altijd verantwoord. Hij jaagt zijn zoon de stuipen op het lijf, praat diens jonge zusje een joekel van een schuldgevoel aan of kraakt haar kindertekening snoeihard af.
De wandaden van de slechte papa komen voort uit zijn ogenschijnlijk onvermogen om zich in te leven in de wereld van het kind. Hij behandelt een peuter als een volwassene en merkt niet welke impact zijn handelingen hebben. Soms lijkt hij zelf het grootste kind, bijvoorbeeld wanneer hij een doos ontbijtgranen niet wil delen of wanneer hij doet alsof hij zijn hand heeft afgezaagd. Met veel overdrijving voert Guy Delisle zichzelf op als een egocentrische bruut voor wie de verantwoordelijkheid van de ouder niet meteen een belangrijk thema lijkt te zijn.
Hoewel de aanpak grondig verschilt met die van zijn reisstrips — hier neemt de humor de bovenhand — wijkt Delisle niet af van zijn succesformule. Hij blijft op een erg persoonlijke manier (pseudo)autobiografisch vertellen en behoudt de herkenbare tekeningetjes met zwarte lijnen en grijze vlakken. De tekenstijl is net als voorheen eenvoudig, minimalistisch en to the point. Daar hebben wij absoluut geen probleem mee, want de combinatie werkt, nog steeds.
Gids voor ‘slechte’ vaders is uiteraard een minder beklijvend boek dan voorganger Jeruzalem. De omgang van de vader met zijn kroost is aandoenlijk en hier en daar ronduit grappig; meer ambieert deze strip niet. Net zoals heel wat andere tussendoortjes van Delisle — Aline et les autres, Louis au ski, enzovoort — is dit niet meer dan een snelle hap, een strip die voorbestemd is om eerder als cadeau gekocht te worden dan als toevoeging aan de eigen stripcollectie.
