Het vel van de beer is opnieuw een schot in de roos. Zidrou verbaast met een ambitieus verhaal vol emoties. Met de Spaanse tekenaar Oriol Hernandez heeft hij een nieuw tekentalent ontdekt.
Op het kleine eilandje Lipari, ten noorden van Sicilië, vinden we Amadeo. Deze jonge kerel gaat elke dag langs bij Don Palermo, om hem telkens diens horoscoop voor te lezen. Zidrou zet de lezer zo op het verkeerde been, want Amadeo blijkt al na enkele bladzijden geen rol van betekenis te spelen in het verhaal. In plaats daarvan laat Don Palermo ons in zijn verleden kijken. Hij kwam voort uit een circusomgeving, maar raakt betrokken in de maffiawereld van Don Pomodoro, een gewelddadige lokale leider. Het vel van Palermo’s beer wordt hem door Pomodoro aangeboden. Palermo wil wraak, maar voelt zich tegelijk te zwak om dit ten uitvoer te brengen. Zijn liefde voor de dochter van Pomodoro maakt alles nog eens wat complexer.
Er zijn maar weinig carrières in de stripwereld die zo onwaarschijnlijk verlopen als deze van Zidrou. Begin jaren ’90 maakte hij zijn debuut in het Nederlands met de reeks Margot en Oscar Pluis. In de jaren nadien bleef hij schrijven aan weinig opvallende kinderstrips zoals Vlooienbaal en Dokus de Leerling. De naam Zidrou op de cover van een strip maakte tot 2010 bijzonder weinig indruk. In dat jaar verschijnt Lydie, een beeldroman met tekenaar Jordi Lafebre. Met deze strip boort hij een heel nieuw publiek aan en ook de pers apprecieert plots zijn werk. Het vel van de beer is opnieuw een eigenzinnig verhaal van een herboren scenarist. Hij bouwt het verhaal knap op, waardoor de verschillende elementen mooi in elkaar passen aan het einde van het album. Opnieuw overtuigt Zidrou de Franse pers en zo behaalde Het vel van de beer al verschillende nominaties voor prijzen.
Die nominaties zijn zeker niet alleen de verdienste van Zidrou. Oriol Hernandez is zijn getalenteerde partner die het tekenwerk in dit album voor zijn rekening heeft genomen. Deze Spaanse tekenaar maakt met Het vel van de beer zijn debuut in het Frans én ook het Nederlands. In zijn stijl combineert hij het kleurrijke van Miguelanxo Prado met de expressie van Nicolas de Crecy. Het resultaat vinden wij alleszins één van de meest aangename kennismakingen uit de recente stripgeschiedenis. Zijn schetswerk dat hij geregeld op zijn blog toont, laat een ruwere kant zien van zijn werk. We zijn alleszins benieuwd naar zijn volgende stripwerk en de verdere evolutie die hij daarin zal doormaken.
