We hadden het er vorig jaar al over en we herhalen het nu opnieuw: je hebt festivals die het spel spelen volgens de regels en, als het een beetje mee zit, zorgen voor een fijn dagje muziek, maar je hebt er ook die buiten dat traditionele circuit vallen, die niet inzetten op makkelijke oplossingen en meteen een eigen smoelwerk hebben. Een daarvan is het AFF in Genk, dat sinds de reanimatie van 2008 eigenzinniger dan ooit z’n eigen koers uitstippelt. Afspraak op 3 en 4 augustus in de gebouwen van C-mine.
Het recept is eigenlijk heel simpel: zet in op jong en (vooral) lokaal talent, een DIY-filosofie en trek de kaart van de ecologie. Ondanks allerlei initiatieven zijn festivals immers evenementen die een enorme mesthoop kunnen creëren, maar mits wat frisse ideeën en een gemotiveerd leger vrijwilligers ook voor een andere aanpak kunnen kiezen. Het gevolg is: je gaat niet naar AFF om tien concerten op rij mee te brullen met radiohits of een backstagepasje te versieren voor de heetste bimbo/rocker van het moment.
Met een affiche die vooral draait rond de jonge indiegarde profileert AFF zich eerst een vooral als een ontdekkingsfestival. Lokaal talent krijgt er de kans om zich te bewijzen voor een groter publiek, en iets meer beslagen artiesten kunnen eens ontsnappen aan het soms zelfbevlekkende club- en cafécircuit dat ook z’n beperkingen heeft.
Buitenlands werk wordt niet geweerd, maar ook daar wordt karakter gekozen boven hippe hypes. Zo is het Britse Wolf People een band die z’n stijgende reputatie vooral te danken heeft aan (naar verluidt) ijzersterke optredens en komt one man band Lewis Floyd Henry zorgen voor het bluesy randje dat voor zo’n festival onontbeerlijk is. Het Deense Sleep Party People wordt dan weer aangekondigd als een band die op de rand van de doorbraak staan. Afwachten.
Uit eigen land staan er een paar kleppers uit de meer alternatieve vleugel. Zo zal het onder lofbetuigingen bedolven Dez Mona wat nieuw materiaal komen voorstellen en gaat een herboren Fence (met een geweldige nieuwe(re) plaat onder de arm) nog eens laten horen dat ze tot de beste rockbands van het land gerekend mogen worden. Een van de andere headliners is The Bony King Of Nowhere, die het zootje vast tot stilte zal brengen. Ook solo.
Maar als we u nog wat mogen aansmeren, iets tussen de beginnende openers en de namen die u intussen al voldoende hebt horen waaien, dan zijn het deze drie: Benny Zen & The Syphilis Madmen, een project rond Peter Houben (ex-Nemo, etc), Mad About Mountains, rond Krakow-frontman Piet De Pessemier en onze favoriet (u voelt ‘m misschien al komen): Dans Dans, het psychedelische jazzrocktrio van Bert Dockx, Frederic ‘Lyenn’ Jacques en Steven Cassiers, dat het beste van Morricone, Ornette Coleman en Sun Ra samensmelt tot een soms razende cocktail. Pure voodoo voor de avontuurlijke luisteraar.
En dan vergeten we bijna nog dat de aftrap eigenlijk al wordt gegeven op vrijdag, met Lefto en Ian Pooley. Verder ook nog eens benadrukken dat ecologie een centraal thema blijft. Het festival is gratis, maar het wordt op prijs gesteld als u toch een alternatieve toegang betaalt: 3 lege batterijen of zaklampen. Voor de prijs van drie euro kan ook een stuk grond gesponsord worden. Verder wordt het boeltje hier en daar ingekleed met ecologisch materiaal, wordt gewerkt met herbruikbare bekers en krijgen zelfs de artiesten eten gepresenteerd op/met kringloopwinkelbestek. Zo kan het dus ook. Allen daarheen.
Meer info op de website!
