Julia Holter :: Ekstasis

Delphi lijkt vandaag niet meer dan een verzameling van aftandse ruïnes en ver vervlogen rijkdom, maar ooit was het een van de grootste trekpleisters in de Helleense beschaving. Reeds lang voor Homeros z’n heldenera, was de stad bekend voor zijn traditie van orakels, die profetische boodschappen verkondigden aan al wie het aanbelangde. Zelfs de nuchtere filosofische geest van de doorsnee Griek had klaarblijkelijk soms nood aan eenvoudige antwoorden op onverklaarbare gebeurtenissen. Veel is er niet meer bekend over de orakeltraditie van Delphi, alleen dat de profeten doorgaans vrouwen waren, hun job erin bestond onzin uit te kramen en ze plaats namen in een ketel, gedragen door een driepoot.

Hoewel we orakels heden ten dage eerder associëren met tarotkaarten, goedkoop bedrog en spirituele televisie (remember AstroContact), is het niet uitgesloten dat er nog mensen met een orakelgave rondlopen. Niet overtuigd? Wij ook niet volledig van wat we zelf beweren, maar bij het luisteren naar ‘Ekstasis’ hebben we het gevoel toch een ervaring met de modale Helleen te kunnen delen. Want Julia Holters laatste album baadt volledig in die mysterieuze wereld van orakels, inclusief onbegrijpelijke boodschappen en onverklaarbare fenomenen.

Des te vreemder wordt het, wanneer ‘Ekstasis’ op het eerste gehoor ook veel weg lijkt te hebben van een 80’s synthpopplaat. ‘In the Same Room’ voelt met elektronische beats, geautomatiseerde handclaps en gestileerde klanken niet echt aan als een Grieks theaterspel, maar vertolkt op spontane wijze een gevoel van erotiek en begeerte. ‘Moni Mon Amie’ draait evenzeer rond diezelfde thematiek, hoewel het geheel hier meer op de muziek van Air [LINK] lijkt geïnspireerd te zijn.

Voorlopig is het hard zoeken naar sporen van magie en mythologie, al verandert dat wanneer we de overige nummers onder de loep nemen. ‘Ekstasis’ is tot in haar diepste vezels een album doordrongen van een spirituele, zelfs mystieke boodschap. De overrompeling van ‘Marienbad’ is niet enkel te danken aan de gelaagdheid van de muziek, de poëtische zinsnedes en fluwelen overgangen; het is eerder het unieke vakmanschap en de bijpassende magie die de luisteraar vanaf de eerste seconde in betovering brengen.

Met op de achtergrond kriebelende geluiden en zweverige strijkers, orakelt Holter tijdens ‘Boy in the Moon’ over de diepste existentiële gedachten en de grootste natuurfenomenen. De sfeer en thematiek van de muziek nemen bij momenten zelfs kubrickiaanse proporties aan – de eeuwige discussie mens-machine – opgewekt door de spanning tussen de elektronische bleeps en organische klanken. Holter overstijgt het alledaagse en zweeft als verlicht creatuur tussen wolken en sterren.

Op ‘Ekstasis’ is er weinig ruimte voor gelatenheid of een dosis amusement. Het enige wat daarvan in de buurt komt zijn de vreemd klinkende lyrics (“wico, wico, wico”)  en de exotische geluidjes van ‘Für Felix’. Holter lijkt deels begeesterd door Oosterse muziek, gezien haar geregelde gebruik van drones (aangehouden tonen) en pentatonische schalen (‘Four Gardens’). Het is een welgekomen verademing voor alles wat net een tikkeltje te ijl en zweverige aanvoelt. Bij ‘Four Gardens’ is het zowaar zelfs genieten van een uitstekende (bas)klarinet op de achtergrond.

Holter kiest er ten slotte nog voor om een van de composities van ‘Tragedy’ (uit 2010) te reanimeren. De versie op ‘Ekstasis’ is ontdubbeld (in ‘Goddess Eyes I’ en ‘Goddess Eyes II’) en zeker een aangename ontdekking voor wie nog maar net met Holter in aanraking komt. Het tweede deel is het boeiendste van de twee, omdat Holter op een ingenieuze manier omgaat met de geschiedenis van de vroege elektronische muziek (denk aan de geluidsexperimenten van Karlheinz Stockhausen), zonder haar dromerige popsong onherkenbaar te maken. Hoewel ‘Goddess Eyes’ blijft boeien – met een sterke evocatie en hoogst persoonlijke stijl – is het een kleine teleurstelling dat Holter zich tot twee maal toe beperkt tot herhaling.

‘Ekstasis’ neemt haar luisteraars mee op een droomvlucht langs de idyllische pracht van bossen, rivieren en de meest reusachtige bergen. De oude Grieken zagen in de grootsheid en woeste kracht van de natuur vaak een bewijs van het bestaan van een goddelijk wezen. Holter lijkt met het vertolken van haar muziek een gelijkaardige illusie te willen creëren. Alleen blijft het resultaat soms wat in het ijle hangen en missen we eveneens wat warmte en emotie in de klanken van ‘Ekstasis’. Boeiend, zonder meer, al is dat goddelijke aura nog veraf.

Release:
2012
RVNG / Konkurrent

verwant

Gent Jazz 2019

3 juli 2019 Je moet het maar durven: het kruim...

Julia Holter :: 28 november 2018, De Roma

Op Twitter kondigde Julia Holter haar tour aan als...

Julia Holter :: Words I Heard

Julia Holter, componiste en multi-instrumentaliste uit L.A. zit zelden...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in