De verwachtingen waren laag. Toch is Ars Magna verrassend goed. Met dank aan nieuwbakken topscenarist Alcante.
Het omkneden van een vermoeid genre tot een aantrekkelijke start van een nieuwe reeks is geen sinecure. Toch slagen scenarist Didier Alcante en tekenaar Milan Jovanovic hier met verve in bij het eerste deel van Ars Magna, een nieuwe historische thriller die voortbouwt op het succes van De Da Vinci Code. Als locatie kiezen ze voor het herkenbare Brussel, het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. De decors worden waarheidsgetrouw weergegeven en wij gingen bij de verschillende scènes alvast op zoek naar de namen van die specifieke locaties. Ars Magna wordt op die manier een leuke zoektocht door herkenbare plaatsen. Dat geeft zeker een meerwaarde aan het hele album.
De leraar Philippe Cattoir zet tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn rustige, intellectuele leven verder, verstopt in zijn boeken. Zijn kennis van de geschiedenis brengt hem echter in contact met een verzetsgroep die het verleden van het boek Ars Magna wil bekend maken. Ook de nazi’s zelf gaan naarstig naar dit werk op zoek, omdat het voor hen een aantal acties kan rechtvaardigen op basis van historische feiten. In oorlogstijd worden dergelijke technieken wel vaker gebruikt om de bevolking overtuigd te houden van de goede zaak. Philippe leert bij het verzet Sophie kennen, wat een mogelijke love interest voor de verdere delen inhoudt.
Scenarist Alcante (echte naam Didier Swysen) heeft met Ars Magna een nieuw veelbelovend stuk aan zijn oeuvre toegevoegd. De laatste jaren heeft hij zich uit de schaduw van grote voorbeelden als Jean Van Hamme of Denis Lapière gewerkt. Met de conceptreeks Pandora Box (2005) kon hij meteen een breed publiek aan zich binden. Sindsdien heeft hij aan verschillende reeksen gewerkt die bijna allemaal in het Nederlands vertaald zijn. Het emotionele one-shot Een Paar Dagen Samen, dat Alcante schreef voor Fanny Montgermont, betekende ook een doorbraak voor de Belgische scenarist bij de critici. Zij waren voordien vooral terughoudend bij Alcantes commercieel succesvolle, maar weinig verrassende producties.
Ars Magna zal wellicht geen prijs winnen voor het meest originele scenario. Het opdiepen van een zogenaamd onbekend aspect van het verleden heeft de laatste jaren al tot inspiratie gediend voor veel strips. Toch slaagt Alcante er samen met Milan Jovanovic in om dit eerste deel te laten verrassen. De personages zijn overtuigend, de decors gedetailleerd en de opbouw van het verhaal dient perfect de spanning. Uit dit album spreekt veel meer vakmanschap dan er in het gros van de stripproducties te halen valt.
