



Laat
u niets wijsmaken door het kwartet dat afgelopen maandagavond
aantrad in de uitverkochte AB Box onder de bedrieglijk kabbelend
klinkende monniker Veronica
Falls: het betreft hier minder een viertal en
veel meer een m/v-duo, en wel één dat zich specialiseert in potige
pop met meerkoppige zangharmonieën. In tegenstelling tot de
charmante collega’s van het heden gesplitte The Dutchess & The
Duke richt de tweespalt Roxanne Clifford/James Hoare zich niet
uitsluitend op sixtiespop. Sure, in elk nummer valt wel
een flard The Mamas & The Papas te ontdekken, maar evengoed
druipt Veronica Falls’ muziek van de gotische jaren 80-romantiek en
het jingel-jangelgeluid uit de jaren 90: denk maar aan The Vaccines
of, heel af en toe, zelfs een opgewekt Sonic Youth.
Er zijn genoeg groepjes die een gelijkaardige sound aanhangen
tegenwoordig: Dum Dum Girls, Best Coast, Yuck, The Pains of Being
Pure at Heart, Vivian Girls,… En toch wist Veronica Falls met
haar aardige debuut een eigen plekje binnen die niche van de
revivalpop te smeden. Die zelfgetitelde plaat klonk fris, levendig
en overladen van de reverb: onschuldige pop hand in hand met
schimmige shoegaze, en dat horen ook wij graag. Live kwam de
gelikte geluidsmix minder uit de verf: bas en drums stonden
loeihard, wat de gitaren meer dan eens fel naar de achtergrond
drong. De stem van Clifford (de frontvrouw van de groep, zo u wil)
kwam er nog uit, die van Hoare al een stuk minder. Het gevolg: het
geluid begon na enkele nummers erg monotoon te klinken. Opeens
leken alle songs verdacht
sterk op elkaar.
Op plaat krijgen die van Veronica Falls maar geen genoeg van
tamboerijntjes, op podium hoorden wij alleen pompende, dreunende
ritme-instrumenten, en weinig van de nuance die de muziek de moeite
waard maakt. Dat Clifford daarbij ook al eens stevig vals durfde te
zingen, kon ons niet zo deren, maar toch… We zijn er nog niet
helemaal uit of het aan het krakkemikkelige geluid lag, of aan de
nummers die misschien toch niet zo heel erg fantastisch blijken te
zijn, maar wij zijn geneigd om op dat eerste te gokken. Pas op: de
passage van Veronica Falls was niet onaardig – vooral als
verrassende shoegazeband wilde het af en toe goed lukken – maar
niks meer dan dat.
Meer Veronica Falls
HIER
Meer Ping Pong Tactics
HIER