EMI, 2012
Reizen naar de Maan heeft altijd tot de verbeelding gesproken,
van de Apollo’s eerste landing in 1969 tot de toeristische vluchten
die dezer dagen aan steenrijke kosmopolieten worden aangeboden.
Zelfs toen de natuurlijke satelliet nog een magische en
onbereikbare bestemming leek, was ze al een bron van inspiratie
voor dromers en kunstenaars. Onder meer Georges Méliès, illusionist
en pionier van de Franse cinema, was gefascineerd door science
fiction verhalen van schrijvers als Jules Verne en H.G. Wells.
Toen hij in 1902 met de stomme film ‘Le voyage dans la lune’ op de
proppen kwam, was dat niet enkel een mijlpaal in de vroege
ontwikkeling van de cinematografie, maar tevens een bron van
inspiratie die tot op heden nog geapprecieerd wordt. Niet enkel
door cineasten, nu ook muzikanten. Dat het Franse duo Air ervoor kiest om
een landgenoot in de bloemetjes te zetten, is mogelijk zowel een
daad van chauvinisme als een creatieve meesterzet.
Stomme films werden in die tijd heel vaak begeleid door live
muziek (piano of orkest), dat sterk durfde te variëren tussen de
verschillende vertoningen – geen enkel eindresultaat was dan ook
identiek hetzelfde. Bij heel wat van de films uit de vroege
twintigste eeuw is het dan ook moeilijk, zoniet onmogelijk, om het
authentieke geluid te restaureren. Air zag hierin potentieel en
koos ervoor een nieuwe en eigentijdse soundtrack aan de
film mee te geven. Net wanneer er een nieuwe opgepoetste versie van
‘Le voyage dans la lune’ overal in de cinema’s wordt vertoond (ga
dat zien!), is er dus ook een bijhorende soundtrack. Koppelverkoop,
zou men kunnen zeggen.
Gelukkig kiest Air er wijselijk voor om niet een zoveelste
afkooksel van hun grootste successen van weleer te maken, maar
heeft het duo de tijd genomen om de muziek ook met het beeld en de
sfeer van de film te doen passen. En dat is zeker in het
eindresultaat waar te nemen, want ‘Le voyage dans la lune’ is
zonder twijfel het coolste en spannendste album dat ze sinds lang
hebben gemaakt.
In een soundtrack van dertig minuten komt het oorspronkelijke
storyboard van Méliès helemaal tot leven. Bij Air horen we
echter niet de traditionele orkestrale begeleiding van de stille
film, maar wel hun typische handelsmerk: een heerlijk zacht
samenspel van ritme, melodie en harmonie. Air heeft zijn draai
opnieuw gevonden en klinkt bijzonder fris: ‘Seven Stars’ heeft
dankzij het bonzend ritme, de pianomelodie en de spacy
deuntjes een ontluikende kracht die moeilijk in woorden te
omschrijven valt. De muziek doet uitstekend zijn werk, voelt nooit
slap of flets aan, dankzij een ontzettend strakke en stijlvolle
uitvoering. Het hoogtepunt vindt plaats in de intermezzo, met een
übercoole final countdown die uitmondt in een begeesterend
slotstuk.
Net zoals thema, beheerst Air dus ook met haar muziek. ‘Parade’
werpt zich een beetje op als natuurlijke single van het
album, door de opeenvolging van catchy deuntjes en de
manier waarop het nummer snel to-the-point komt. Het is Air op zijn
grooviest, ontzettend fijne beweegmuziek die ook van een
vrolijke noot voorzien is. De groep blaakt van het zelfvertrouwen.
Dat blijkt ook bij ‘Moon Fever’ (een verwijzing naar ‘Moon
Safari’), een nummer dat op zo veel verschillende manieren
ruimteavontuur uitademt. De ambient maakt het ook de tegenpool van
de duistere en angstaanjagende ‘Moon‘-soundtrack van
Clint Mansell.
‘Le voyage dans la lune’ begaat nauwelijks of geen misstappen,
dankzij een aaneenschakeling van sterke tracks die telkens iets
anders doen zonder die herkenbare toets te verliezen. De typische
Air-geluiden zijn bijvoorbeeld legio op ‘Sonic Armada’ maar dat
stoort allerminst. Integendeel, het geheel klinkt hoogst
aantrekkelijk en op de momenten waarop het duo het orkestrale
register zachtjes opentrekt, zijn we helemaal overtuigd: Air is
back in business.
Hadden we dan niets anders willen zien? Het enige nummer dat wat
licht uitvalt is ‘Cosmic Trip’, omdat het minder aanvoelt als iets
nieuws en onontgonnen. Air zondigt voor die ene keer aan een beetje
recyclage van verschillende dingen, wat resulteert in een nummer
dat een beetje richting mist. Voor het overige is dat een klein
minpuntje voor een album dat uitblinkt in inhoudelijke afwisseling
en thematische samenhang. Zelfs de kleine tussenstukjes (‘Retour
Sur Terre’, ‘Décollage’ en ‘Homme Lune’) verdienen bestaansrecht
vanwege de manier waarop ze nieuwe thema’s aansnijden en voor een
vlotte overgang zorgen.
Als u het ons vraagt, koop niet gewoon ‘Voyage dans la lune’,
maar spaar nog wat langer om direct de limited edition aan
te schaffen, die zowel een cd als dvd bevat. Dan krijgt u niet
enkel de kans om een fantastisch nieuw album van Air te beluisteren
maar ook te genieten van het ruimtespektakel van Georges Méliès.
Twee wonderlijke kunstwerken voor de prijs van één.
