Met Staat van Verwondering levert Ann Patchett een sterke roman af. Haar feilloze gevoel voor stijl en compositie maakt van dit boek een echt feest. Of hoe ambitie en leesbaarheid een droomkoppel kunnen vormen.
Marina Singh is als farmacoloog verbonden aan het bedrijf Vogel. Met middelen van het bedrijf werkt de vermaarde wetenschapster Annick Swenson in Brazilië aan een onderzoek naar een nieuw medicijn. Bij een lokale stam kunnen de vrouwen immers tot op hoge leeftijd kinderen krijgen. Swenson gaat al jaren na hoe dit fenomeen verklaard kan worden en wat de medische gevolgen van die ontdekking kunnen zijn. Vogel stuurde eerder Marina’s collega Anders Eckman al naar Brazilië om na te gaan wat de stand van zaken is van het onderzoek. Wanneer Marina het bericht ontvangt van Anders’ dood, blijkt zij de enige persoon te zijn die kan nagaan wat er in Brazilië gebeurt. Haar reis naar Brazilië is een reis naar een andere wereld, waar de gangbare wetten van de westerse samenleving niet lijken te bestaan. Marina komt er terecht in een aparte microkosmos.
Met Staat van Verwondering publiceert Ann Patchett voor het eerst sinds 2007 een nieuwe roman. In 2001 beleefde ze een wereldwijde doorbraak als schrijfster, met Belcanto. In dat boek vertrok ze vanuit een actuele gijzelingszaak, die haar inspireerde voor een drama waarin politieke zwaargewichten vastgehouden worden door een bende terroristen. In Staat van Verwondering gaat Patchett opnieuw voor een ambitieus, wijdvertakt verhaal. De medische thematiek wordt grondig toegelicht, maar tegelijk besteedt de auteur heel wat aandacht aan de antropologie en de cultuur van de plaatselijke Braziliaanse stammen. Daarnaast blijft Staat van Verwondering ook een fijn leesboek met een aantrekkelijk verhaal.
De stijl van Ann Patchett is heel leesbaar en evenwichtig. Ze slaagt er in om haar boek een strakke spanningsboog mee te geven, waarin nauwelijks een dip op te merken valt. Ze vermengt, zonder dat het boek opvallend verzwaard wordt, heel wat weinig evidente thema’s in haar boek. Zonder in clichés ten gunste van de roman te vervallen gaat Patchett voldoende diep in op bijvoorbeeld de wetenschappelijke aspecten van de werkzaamheden van de verschillende personages. De antropologie en farmacologie worden met zin voor nuance behandeld. Ondanks die grondigheid blijft Staat van Verwondering een vlotte roman.
Het was voor ons een kennismaking met het oeuvre van Ann Patchett. Haar bekendste roman Belcanto lazen we nog niet. Na de fijne kennismaking zijn we alleszins benieuwd naar haar eerdere werk. Belcanto werd bijvoorbeeld bekroond met de Orange Prize for Fiction 2002, wat het beste doet vermoeden. Staat van Verwondering is ook een adequate typering van de toestand van de lezer na het lezen van dit krachtige boek.
