Sven (Svencho voor de kenners) is een volhouder. Meer dan
vijftien jaar geleden richtte hij in West-Vlaanderen zijn
goremetal band Aborted op. Die band legde ondertussen best
een indrukwekkend parcours af: er waren enkele indrukwekkende
langspelers en een indrukwekkend aantal optredens in erg veel
landen, maar ook een al even indrukwekkende lijst van
personeelswisselingen.
Ondanks een uitschuiver hier en daar, wist Svencho de identiteit
van zijn band min of meer te bewaren, zelfs nu hij toch al geruime
tijd het enige originele lid is. Na een wat rustigere periode (voor
Aborted welteverstaan, niet voor hemzelf zoals je verderop zal
kunnen lezen) staat de band nu weer indrukwekkend te wezen in de
hoogste regionen van de ‘extreme metal-voedselpiramide’.
Hun recentste worp, ‘Global Flatline‘ is niet
minder dan een deathmetalsplinterbom. Als je fan bent van dit genre
en je hebt de plaat nog niet gehoord, dan verdien je een pijnlijke
aderlating, uitgevoerd door de veearts van de staatsdierentuin in
Boekarest.
De aanloop
enola: Het interview begon met de vraag wat er de voorbije
jaren zoal gebeurde in het Aborted-kamp. Een periode van vier jaar
tussen twee albums is immers nogal lang voor hen:
Sven: “We hebben tussen die twee platen nog wel de e.p. ‘Coronary
Reconstruction’ uitgebracht (drie van die vier tracks staan ook
op het nieuwe album, svh), maar verder hebben we deze keer de
tijd willen nemen om een zo goed mogelijk Aborted-album te
schrijven. Daar zijn we de voorbije twee jaar vooral mee bezig
geweest. Bij de vorige plaat, ‘Strychnine.213!‘, was er
druk van alle kanten en hebben we op een half jaar tijd een album
in elkaar moeten proppen. Nu wilden we geen nieuwe plaat uitbrengen
vóór we er echt 100% tevreden over waren.”
enola: Dat is er wel aan te horen, vind ik. Maar hoe krijg je
het eigenlijk voor mekaar om met zo’n internationale bende toch een
coherent en gefocust werk af te leveren?
Sven: “Op zich valt dat nog mee. Eén van de gitaristen met wie ik
veel samenwerk woont hier bij me in de buurt, in Tel Aviv. Tijdens
het schrijven voor dit album spraken we ongeveer een keer in de
week af om preproducties te doen. Natuurlijk is het internet ook
een grote steun. Iedereen in de band kan met Pro Tools en andere
programma’s werken, en maakt thuis zelf ook demo’s en
preproducties. Twee tot drie weken voor het begin van de opnames
zijn we dan allemaal samen gekomen om iedere dag te repeteren en de
nummers af te werken.”
enola: Binnenkort gaan jullie weer de baan op. Nog steeds met
dezelfde mensen die meewerkten aan de plaat?
Sven: “De band blijft ongewijzigd voor de komende optredens.”
enola: En welke interessante optredens staan er al op de
agenda?
Sven: “Er is een tour in Brazilië gepland met onze vrienden van
Exhumed.
Onmiddellijk daarna toeren we met Decapitated in Europa, en dan
vooral in de UK. Deze reeks eindigt begin maart op het Neurotic
Deathfest in Tilburg. Daarna doen we nog wat festivals en
dergelijke in Europa, onder andere in Hasselt, en in april is er
nog een volledige tour in de States.”
enola: Geen Graspop?
Sven: We hopen erop, maar dat is nog niet geregeld. We staan wel al
zeker op een paar Duitse festivals deze zomer, net als op Hellfest
in Frankrijk, Inferno in Noorwegen en Brutal Assault in Tsjechië.
We doen redelijk wat zomerfestivals in ieder geval.
De inhoud
enola: Had je het gevoel dat je iets te bewijzen had met deze
plaat?
Sven: “Hmmm… Nee, niet echt. We hebben ons gewoon een paar jaar
kalm gehouden. Ik was ook druk bezig met andere projecten. Het
voornaamste voor ons was dat we het beste materiaal zouden
schrijven dat we in ons hadden, en ik denk dat dat wel dat gelukt
is. We waren zelf ook niet 100% tevreden van de vorige twee
platen.”
enola: Je schrijft eigenlijk, tegen de trend in, nog steeds
heel bondige nummers van nauwelijks drie minuten. Is dat een
bewuste keuze?
Sven: “Van die lange nummers vinden we zelf ook niet cool. Als je
naar de Aborted-platen kijkt, dan zal je niet veel nummers vinden
die boven de vier minuten uitkomen.”
enola: Wat ook blijft zijn jullie bloederige imago en
jullie gore-teksten, al
heb ik wel de indruk dat er op dat vlak toch ook meer
inspiratiebronnen zijn tegenwoordig.
Sven: “Ja ja, er zit vanalles in. Ik ben ondertussen zestien jaar
bezig met deze band. Al die horrorverhalen zijn wel cool en we
blijven nog vaak binnen dezelfde thematiek, maar er zit nu
effectief ook wel wat meer achter. Ik haal ook geregeld inspiratie
uit sociaalkritische bronnen die dan door de
gore-gehaktmolen gedraaid worden. ‘Expurgation Euphoria’
gaat bijvoorbeeld over krokodil, een drug die ze in
Rusland zelf bereiden en gebruiken als surrogaat voor heroïne. ‘Our
Father Who Art of Feces’ is een beetje mijn eigen kijk op religie,
waarbij ik het vooral heb over hoe ze misbruik maken van mensen die
zich een beetje te vast hechten aan een godsdienst. Maar het
gore-aspect zal altijd een deel van Aborted blijven, het
heeft ook geen zin om dat te veranderen.”
enola: Is er eigenlijk een specifieke reden waarom je bij het
oprichten van de band voor dat expliciete bloederige imago gekozen
hebt en er nu ook nog steeds aan vasthoudt?
Sven: “We spelen natuurlijk vrij extreme deathmetal en daar kan je
moeilijk teksten over de G-string van Lady Gaga bij schrijven. We
zoeken extreme thema’s die bij de extreme muziek past.”
enola: Ik heb een beetje het idee dat er de laatste jaren maar
weinig echt extreme gore
bands zijn bijgekomen. Nieuwe bands lijken me allemaal wat
serieuzer te zijn, is dat ook jouw idee?
Sven: “Ja, dat kan misschien wel kloppen, zeker bij die
metalcoretoestanden die tegenwoordig populair zijn bij de jeugd.
Extreme deathmetal is wat meer underground geworden. Benighted uit
Frankrijk is een nieuwe band die zeker de moeite is. We werken
eraan om binnenkort samen op tour te gaan. Hopelijk lukt dat.”
De andere projecten
enola: Je werkt ook als designer voor andere bands. Zou je
dingen kunnen maken voor groepen van wie de muziek je totaal niet
aanspreekt?
Sven: “Het laatste jaar heb ik naast mijn twee bands en mijn job
eigenlijk geen tijd meer gehad om nog iets te doen voor andere
groepen. Ik heb vroeger in ieder geval wel genoeg gedaan voor bands
die me niet aanstaan. De muziek die een band maakt is eigenlijk
niet zo’n belangrijk gegeven bij het designwerk. Het gaat er vooral
om of het idee dat de band heeft doenbaar is om uit te werken.”
enola: Kan je wat meer vertellen over je ander band, System
Divide?
Sven: “Mijn vrouw, die zangeres is, en ik hadden al lang het idee
om een keer samen iets te doen. Haar vorige band was meer een
typische gothicmetalband, en toen die ermee ophield zijn we met
vrienden uit de States System Divide begonnen. Dat zal nu twee of
drie jaar geleden zijn, en ondertussen hebben we al een e.p. en een
album uitgebracht. Normaal gezien brengen we eind dit jaar weer een
cd uit. System Divide speelt extreme metal met wat meer groove en
met wat cleane vrouwelijke zang erin gemengd.”
enola: Gaan de twee bands ook samen op tour of is dat een brug
te ver, de hele tijd met je vrouw op stap zijn?
Sven: “Nee, dat hebben we effectief al gedaan, in Canada en de
U.S.A., samen met Augury. Toeren met mijn vrouw valt heel goed mee,
ja, en je spaart er ook heel wat telefoonkosten mee uit.”
enola: Zijn er trouwens nog bands over met wie je nog niet
getoerd hebt maar dat wel nog wil doen?
Sven: “Euh, goede vraag… Hmm, dat is moeilijk…”
enola: Dat betekent dan waarschijnlijk dat je met Aborted al
heel wat van je dromen hebt waar gemaakt?
Sven: “We zijn op tour geweest met Carcass en Suffocation en dat
waren mijn belangrijkste invloeden voor Aborted. Dat waren dus twee
vliegen in een klap.”
enola: Een slotvraagje, wat is de ideale roadmuziek voor
Aborted?
Sven: “Dat verschilt van dag tot dag en van bandlid tot bandlid.
Onze drummer luistert heel graag naar Lady Gaga en zo’n dingen. Die
houdt echt van popmuziek. Eén gitarist speelt altijd volle bak
Pantera en zo, terwijl de andere meer van klassieke muziek en jazz
houdt. Ik luister naar van alles.”
enola: Oké Sven, bedankt voor je tijd en veel succes met het
album en de komende optredens!
