Het oudere werk van Daniel Clowes passeert de revue in vertaling. In Dodelijk Wapen geeft hij zijn versie van een superheldenverhaal.
Andy is een wat eigenzinnige jongen die samen met zijn vriend Louie vooral de mensen in zijn omgeving wil aanzetten tot een beter leven met gevoel voor burgerzin. Andy woont in bij zijn opa en heeft weinig andere vrienden dan Louie. Door het roken van zijn eerste sigaret krijgt Andy de kracht van een superheld. Naast die kracht beschikt hij ook over een vreemd pistool waarmee alleen hij mensen kan doen verdwijnen. Andy en Louie gaan als een soort duo van superhelden de straat op om mensen aan te pakken die niet passen in hun plaatje van deugdelijke burgers.
In Dodelijk Wapen zet Daniel Clowes het superheldengenre naar zijn hand. We kennen zijn werk vooral van de steeds opvallende personages die op een wat verwrongen manier in het leven staan en er naar kijken. Ook Andy is een eenzaat met één eigenaardige vriend. Het cliché van een superheld wil dat diegene die de krachten krijgt daar bewust en verantwoord mee omspringt, om de mensen te helpen. Clowes keert dit cliché om en injecteert het genre met een flinke dosis van zijn typische ironie en afstandelijkheid.
Na een aarzelend begin met de vertaling van Ghost World lijkt de populariteit van Clowes in ons taalgebied de laatste jaren toch toegenomen te zijn. Met Wilson vertaalde Oog & Blik / De Bezige Bij meteen het nieuwste werk. Nadien volgde al snel De Ideale Man. Met Dodelijk Wapen verschijnt nu een verhaal in vertaling dat Clowes oorspronkelijk als een deel van zijn comic Eightball maakte in 2004. Een herwerkte versie verscheen recent in de VS, en het is die versie die nu vertaald wordt. Dodelijk Wapen was een van de eerste verhalen die Clowes in één keer publiceerde. Voordien deelde hij bijvoorbeeld Ghost World of David Boring in hoofdstukken in die telkens in een aflevering van Eightball verschenen, vooraleer gebundeld te worden. Met Ice Haven uit 2001 (nog niet vertaald) en Dodelijk Wapen zette hij de stap naar het rechtstreeks publiceren van graphic novels.
Dodelijk Wapen is alleszins een vintage Clowes. Door het hoge vertaalritme valt wel op hoe uniek, maar tegelijk ook beperkt, zijn stijl is. Personages en verhalen vallen bij Clowes altijd binnen het verwachtingspatroon van de ironie en de volgehouden afstandelijkheid. Wilson, De Ideale Man en nu Dodelijk Wapen vertonen in dat opzicht net te veel overeenkomsten. Dit mag wat ons betreft echter niet verhullen dat een strip van Daniel Clowes altijd genieten is, en veel meer te bieden heeft dan het gros van het stripaanbod. Hopelijk kan die groeiende populariteit nu resulteren in een vertaling van Clowes’ meesterwerk David Boring, waarop de Nederlandstalige lezer al veel te lang wacht.
