Recht in de winkelhaak. De relatief onbekende Riff Reb’s scoort met Aan boord van de Morgenster een echte voltreffer. Dit is beklijvende piratenpoëzie.
Een oude piraat vertelt over zijn leven. Als kleine jongen vermoordt hij een meisje. De gevolgen van die daad dringen nadien pas tot hem door. Het is pas wanneer hij aanmonstert op het schip de Morgenster dat hij kennismaakt met het harde piratenleven. In de vorm van korte fragmenten uit zijn leven leren we hemzelf en de bemanning van de Morgenster kennen. De nadruk van dit album ligt veel meer op de lyriek van het zeemansleven, dan op het pure avontuur van de piraten. De eenzaamheid van zeemannen, de verwrongen moraal van piraten of het aparte groepsgevoel aan boord van een piratenschip; doorheen de verhalen brengt Riff Reb’s al deze en nog heel wat andere thema’s aan bod.
Voor Aan boord van de Morgenster baseerde de auteur zich op een roman van Pierre Mac Orlan uit 1920. Hij toverde de wat starre en stroeve stijl van Mac Orlan om tot een dampende en zinderende brok poëzie. De grote emoties worden in dit album niet geschuwd en de wreedaardigheden zijn steevast buitenmaats. Jaloezie en haat eindigen steevast in martelingen of zelfs regelrechte terechtstellingen. Riff Reb’s deelt het verhaal in in korte delen, maar behoudt toch de hele tijd de rode lijn van het verhaal. Zo leest Aan boord van de Morgenster echt als één verhaal. Dit album staat ver boven de clichématige en brave piratenstrips waarin het avontuur altijd primeert boven de sfeer en de personages.
Grafisch staat dit album op een hoogte waar slechts weinigen vertoeven. Wisselingen van felle kleuren naar duistere, krasserige platen gaan zonder breuk in het verhaal. De auteur past zijn tekeningen zonder enige moeite aan aan de sfeer die het verhaal vraagt. Hij blinkt ook uit in schitterende details in de decors. Zo geeft zelfs de cover al blijk van de intensiteit waarmee deze strip getekend werd. De golven wemelen van de doodshoofden, die tegelijk ook een woelige en intense zee weerspiegelen. Het is al lang geleden dat we een strip lazen die zo geslaagd is als totaalpakket: scenario, pagina-opbouw, tekeningen en kleuren vormen samen een kunstwerk dat perfect in evenwicht is. Alles aan dit album is van een ontstellend hoog niveau.
Oudere stripliefhebbers zullen Riff Reb’s wellicht nog kennen van de albums Tango van het Zweet en Aargl!, die hij samen met Cromwell maakte. Hij is voor Nederlandstaligen lange tijd van het toneel verdwenen, maar Aan boord van de Morgenster presenteert een enorm gerijpt auteur die zijn vak perfect aanvoelt en op de toppen van zijn kunnen presteert.
