De beste albums van 2011:
Destroyer schept kunst uit kitsch. Met z’n dwarsfluitsolo’s en
zeemzoetige synths kon ‘Kaputt’ een draak van een album worden. Het
werd de meest hypnotiserend mooie plaat van het jaar!
Justin Vernon is niet meer de introverte snarenplukker in z’n
besneeuwde blokhut, maar ook met een band achter hem blijft de man
even betoverend en intimistisch klinken. Bon Iver is een
blijver!
Vergeet het popprinsesje van ‘The Reminder’. Leslie Feist
bewijst met ‘Metals’ dat ze ook kan klauwen. En middels dit album
krabt ze de ziel moeiteloos aan flarden.
4. PJ Harvey: Let England
Shake
Eén lange rouwstoet langs een smeulend slagveld. De
oorlogspoëzie van PJ Harvey zuigt het merg uit de botten!
5. The Field: Looping
State Of Mind
Alsof Sigur Rós een technoplaat maakt, zo klinkt The Field. En
op z’n derde langspeler tilt Alex Willner z’n glaciale soundscapes
naar een nog hoger niveau. Gelaagder, sprankelender en gewoonweg
beter dan alle andere elektronica uit 2011.
Eigen lof stinkt, maar toch… Onze voorspelde revelatie van
2011 loste de hooggespannen verwachtingen moeiteloos in. Het
resultaat: een nieuwe muziektaal die ongetwijfeld navolging zal
krijgen!
Een Mastodon-mixtape, dat is ‘The Hunter’. Sludge, psych,
freakrock en ja, zelfs pure pop: na het prog-opus ‘Crack The Skye’
klinkt Mastodon gevarieerder en toegankelijker dan ooit. Verslavend
spul!
8. Gang Gang Dance: Eye
Contact
Ooit al de lokroep van een bronstige paradijsvogel gehoord? Wij
ook niet, maar het moet wel klinken als ‘Eye Contact’. Ofte Gang
Gang Dance die hun waanzin kanaliseren en hun beste plaat tot nu
toe maken.
9. Nicolas Jaar: Space Is Only Noise
Naast James Blake dé nieuwe rijzende ster aan het
elektronicafirmament. Subtiel, intrigerend en simpelweg
bloedmooi!
Een betoverende onderwaterwereld waar James Cameron een puntje
aan kan zuigen. 2011 is duidelijk het jaar van de jonge broekjes en
hun laptopkunsten!
Hiphop en vernieuwingsdrang, het is even moeilijk te rijmen als
Berlusconi en monogamie. Enter ‘Black Up’, de meest inventieve
hiphopplaat in jaren!
12. Radiohead: The King
Of Limbs
Oxford’s finest pakt uit met ingenieuze micro-ritmes,
krautrockgrooves en zorgvuldig uitgestrooide klanksnippers. Yorke
en co blijven beklijven!
“Wilco will love you, baby”, klonk het op de vorige plaat van
Wilco. Dat treft, wij zullen Tweedy en co ook altijd graag blijven
zien. Zeker als ze opnieuw hun vroegere weerbarstigheid
omarmen.
14. Colin Stetson: New
History Warfare Vol. 2: Judges
Ongehoord en ongezien. De klankenwereld die Colin Stetson weet
te evoceren met z’n sax en een stel microfoons blaast zelfs de
meest door de wol geverfde muziekfreaks van hun sokken. Horen is
geloven!
15. Raphael Saadiq: Stone
Rollin’
Bezwaarlijk inventief en avontuurlijk te noemen, maar de
afwisselend retestrakke en smeuïge retrosoul van deze gladjanus is
besmettelijker dan een fikse wintergriep.
16. The Roots:
Undun
Een eindejaarslijstje zonder The Roots… Dat is als een café
zonder bier, als u het ons vraagt. Ook de tiende plaat van dit
hiphopcollectief is een schot in de roos. Wie doet het hen na?
17. Dustin O’Halloran:
Lumière
Deze Amerikaanse pianist scheert nu alweer hoge toppen met ‘A
Winged Victory For The Sullen’, maar geen enkele neoklassieke plaat
uit 2011 kan ‘Lumiere’ overvleugelen. Wondermooi!
18. Elbow: Build a Rocket
Boys!
Minder instant-genietbaar dan z’n voorganger, maar de nieuwe
Elbow bloeit uiteindelijk ook even majestueus open. Guy Garvey en
z’n kornuiten zijn tot geen middelmaat in staat!
19. Jesse Sykes & The
Sweet Hereafter: Marble Son
Deze hese sirene waart rond in een dampend niemandsland tussen
intimistische miniatuurtjes en pontificale kathedralen van
countryrockjams. Verstikkend schoon!
Als Burial vertikt om uit de schaduw te treden, doen anderen het
wel voor hem. ‘Natalia’s Song’ is de ‘Archangel’ van 2011. En de
rest van ‘Dedication’ hoeft er amper voor onder te doen!
Meest overschatte album: ‘Lulu’ niet gehoord en
daarom dan maar de sof van DJ Shadow.
Beste song: ‘All and Everyone’ van PJ
Harvey.
Beste concert: Wild Beasts in de Botanique.
Muzikale trend van 2011: de hegemonie van de
jonge broekjes en hun laptops. 2011 was een superb
elektronica-jaar!
Revelatie van 2012: geen flauw benul!
