Na een jaar intensief toeren rond het debuutalbum — de hoeveelste passage in dit land is dit ondertussen? — lijkt Suuns klaar om een stap vooruit te zetten. Tijdens de passage op Autumn Falls wordt de gerodeerde Zeroes QC-set afgewisseld met veelbelovend nieuw materiaal.
Wat schortte er ook alweer aan I Love Techno enkele weken geleden? Juist ja, dat het niet avontuurlijk genoeg was. Als er nu eens een kleinere ruimte was, in dat dekselse Flanders Expo, voor bandjes die buiten de lijntjes kleuren, maar wel — desgewenst — een groove kunnen neerzetten, dan zou het mega-festival eens zo aantrekkelijk worden.
Neem nu Suuns. Met Zeroes QC heeft het gezelschap zowat een jaar geleden een plaat uitgebracht die je uiterst efficiënt in mootjes hakt. Een donkere mengeling van wave- en electroklanken die live zowaar zeer dansbaar blijkt te zijn. Dat blijkt ook uit de zopas verschenen single “Bambi”. Waren de songs op het debuut nog eerder compact, dan lijkt Suuns nu aan te sturen op meer epische proporties, zowel in lengte als inhoudelijk.
Ook uit de andere nieuwe nummers die in de set gesmokkeld worden, blijkt hoezeer deze band live het klassieke rockbandconcept op veilige afstand tracht te houden, zelfs bij een song als “Armed For Peace”, die het eigenlijk helemaal moet hebben van een exploderende gitaarrif. Verweven met knarsende beats en gierende feedback, krijgt het nummer echter een ander kader, dat het fascinerende van Suuns nog meer in de verf weet te zetten.
Want hoewel Suuns ontegensprekelijk een eigen karakter heeft, is het moeilijk dat onder één noemer te plaatsen. De set schiet van het ene uiterste naar het andere: “Gaze” lijkt bijna een vlotte popsong, tot op het einde klanken opstijgen die lijken te suggereren dat J Mascis een belangrijke inspiratiebron was voor het viertal, terwijl een stevig dreunende versie van “Sweet Nothing” met zijn atari-computerspelgeluidjes de jaren tachtig-fascinatie van Suuns verraadt.
Hoewel het dergelijke nummers zijn die de interactie met het publiek naar een hoogtepunt drijven — zie ook de ontlading als een spannende versie van “Up Past The Nursery” in de bis langskomt — zijn het de nieuwe songs die de meeste indruk maken, simpelweg omdat ze bevestigen dat Suuns geen eendagsvlieg is. Met songs die hun tijd nemen om zich te ontwikkelen en die zo nu en dan doen denken aan de oude experimenten met losgeslagen beats van Dead Man Ray, lijkt de toekomst van de Canadezen voorlopig verzekerd.