Laura Marling




Botanique,

Omdat we vorige maand uitdrukkelijk aangaven dat Laura Marling een
van de te ontdekken artiesten van het moment was, kon haar enige
passage door België moeilijk onopgemerkt voorbij gaan. In de
kelders van de Botanique, beter bekend als de Witloof Bar, kwam ze
haar laatste album ‘A Creature I Don’t
Know
‘ aan het publiek voorstellen. De alombekende stiptheid van
de NMBS liet ons voor deze maal in de steek waardoor we slechts een
tweetal nummers van het voorprogramma Michael
Kiwanuka
konden meepikken. Wat er te horen viel was te
kort om er een deskundig oordeel over te geven maar deed niettemin
smaken naar meer. Laura Marling ging een half
uurtje later van start in een knusse zaal die ze de toepasselijke
naam “dungeon” gaf.

Van die spitsvondige en komische opmerkingen zouden er nog een
aantal volgen. Een aantal anekdotes of uit het leven gegrepen
feitjes waren de bindteksten tussen de verschillende nummers.
Doorgaans zijn we daar niet echt voor te vinden – sommige artiesten
zijn nu eenmaal echt niet grappig als ze dat proberen te zijn –
maar Marling kon wel met enige flair haar publiek bezig houden. Zo
vertelde ze bij een cover van Neil Young (‘Needle and the Damage
Done’) over haar goedgelovige moeder die dacht dat Laura het nummer
zelf had geschreven. In al haar naïviteit vertelde ze aan iedereen
wat een mooie song haar dochter had geschreven, zonder te beseffen
dat er niets van aan was. De eenvoud waarmee Marling over haar
ouders en haar leven vertelde, had in ieder geval een ontwapenend
karakter.

Over de muziek is onze mening wat meer verdeeld. Een deel daarvan
had te maken met de mindere akoestiek van de zaal, waardoor
Marlings stem nogal snel in de overdaad van instrumenten verloren
ging. ‘I Was Just a Card’ zette de sterkte van haar
begeleidingsband goed in de verf maar deed anderzijds ook haar
tedere stem teniet. Bij ‘The Muse’ werd ze ook gedeeltelijk door de
anderen overstemd. De opening ging dus vrij moeizaam, ook omdat de
nummers redelijk schatplichtig aan het album bleven.

Wanneer Marling van start ging met haar akoestische ballades, kwam
ze veel overtuigender voor de dag. Eenmaal ontdaan van de
orkestrale surplus, lag de klemtoon op haar intrigerende vertelsels
en haar unieke stemklank (‘Hope in the Air’). Bij die ballades
greep ze vooral terug naar haar ouder werk, die in hun geheel nog
iets meer besmet waren met pubergevoelens. Zeker bij ‘Ghost’ kregen
we de indruk dat haar laatste album ‘A Creature I Don’t Know’ niet
enkel een kwaliteit stap voorwaarts is maar ook veel meer
maturiteit uitstraalt.

Jammer genoeg bleef dit beperkt tot een handvol nummers van haar
nieuwe album. Zo speelde ze ‘Don’t Ask Me Why’ maar weigerde ze om
‘Salinas’ er aan te plakken – nochtans een van de hoogtepunten van
het album. Het klonk in zijn geheel best aardig maar miste nog een
extra verzetje. Zo bestond het concert dus voornamelijk uit een
verzameling van oudere songs, covers en ook een gloednieuwe song.
Die laatste lag wel in de lijn van haar huidige muziek: pientere
teksten, een fragiele stem en vederlicht gitaargetokkel. Alleen nog
iets te veel flou en te weinig pit.

Op haar beste momenten bracht Laura Marling volwassen love
songs
die uitblonken op vlak van tederheid en affectie. Het
intieme ‘Night After Night’ zette haar kwaliteiten als
singer-songwriter uitstekend in de verf, deels te danken aan de
betere geluidsoverdracht. Op haar zwakste momenten maakte ze
geregeld eens een technisch foutje op haar gitaar, brak ze een
nummer vroegtijdig af of vergat ze het laatste refrein van ‘Night
After Night’. Hoewel ze daar nogal luchtig overheen ging, bleef er
toch een indruk van onervarenheid hangen.

Ook het slotgedeelte trok de lijn van wisselvalligheid enigszins
door. Twee goede songs, ‘Sophia’ en ‘All My Rage’, konden het tij
aanvankelijk keren. Zelfs het tussendoortje waar ieder bandlid wat
anekdotes mocht vertellen over de tournee en het verblijf in
Brussel was best leuk. Alleen gaf Marling vervolgens de boodschap
mee dat ze de merkwaardige gewoonte heeft om nooit een
encore te geven. Na een handvol songs en een uurtje op de
teller was het dan ook volledig over en uit. Te weinig voor iemand
met drie albums op haar conto en een grote schare fans.

Eerlijk gezegd hadden we er meer van verwacht. IJkpunten van
Marlings laatste album, zoals ‘The Beast’ en ‘Salinas’ werden over
het hoofd gezien; haar prestatie bleef niet gespaard van kleine
fouten en ook het concert kwam nogal kig tot haar einde.
Marling poogde in de Botanique haar onervarenheid op een charmante
manier te cultiveren, maar feiten blijven feiten: nog net iets te
groen voor het grotere werk.

A Creature I
Don’t Know
‘ van Laura Marling is uit bij V2.

Beeld:
Timmy Haubrechts

aanraders

Glasvegas :: 30 september 2023, Trix

Brexit of niet, net geen tien jaar na de...

Elvis Costello & Steve Nieve

27 september 2023Bozar, Brussel

Elvis Costello en Steve Nieve zijn al bijna vijf...

65DaysOfStatic Plays Wild Light :: 22 september 2023, Trix

Ook in een wereld waarin The Rolling Stones blijven...

Billy Bragg

16 september 2023De Roma, Borgerhout

Zo sympathiek dat ie letterlijk alles en iedereen ontwapent....

Misty Fields 2023 :: Een hitmachine van een andere planeet

Vorig jaar staken we er nog een teen in...

verwant

Jonas Winterland :: Laura

Weet je wat het is met vreemde vogels? Hoe...

LUMP :: LUMP

Laura Marling laat voor een keer los. Los aan...

LUMP :: Late to the Flight

De verschrikkelijke yeti is gespot. Niet in de Himalaya...

Laura Marling :: Semper Femina

Wat vermag een vrouw onder mannelijke ogen? Laura Marling’s...

Laura Marling :: Short Movie

Met haar vorige vier albums bewees Laura Marling al...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in