Met De Vergeten Wals keert Anne Enright terug op de literaire voorgrond. Haar verhaal over een overspelige liefde overstijgt nergens de middelmaat. Gelukkig houdt haar verhalend talent dit schip drijvend.
{image}Tot 2007 was Anne Enright zelfs in thuisland Ierland een schrijfster met een beperkte bekendheid. Wanneer ze voor haar roman De Samenkomst de gerenommeerde Man Booker Prize krijgt, verandert alles. Plots wordt ze één van de meest gewaardeerde Ierse schrijvers, met vertalingen over de hele wereld. Vervolgens verschijnen er wel twee verhalenbundels, maar De Vergeten Wals is haar eerste nieuwe roman sinds De Samenkomst. Opnieuw gaat Enright uit van haar vaste thema’s. De grenzen van de liefde worden door Gina en Séan opgezocht.
Gina voelt zich aangetrokken tot Séan, de man van een vriendin van haar. Zelf heeft Gina een relatie, maar toch groeit de aantrekking tot Séan alleen maar. Vanuit het standpunt van Gina beschrijft De Vergeten Wals alle ups en downs in haar gevoelens. Ook Séans dochter Evie speelt een belangrijke rol in dit verhaal. Zij heeft speciale zorgen nodig en blijft dan ook een centrale pijler in de hele relatie. Gina ontdekt gaandeweg dat de relatie met Séan niet de romantische utopie blijkt die het in het begin leek te zijn.
Wij bleven vooral op onze honger wat betreft de inbreng van Evie. Zij blijft te zeer een figuur die langs de zijlijn nu en dan figureert binnen het hoofdverhaal van het overspel. Haar persoonlijke problemen en de invloed die die op haar ouders hebben, had een intrigerend nieuw facet aan het boek kunnen toevoegen. Nu blijft De Vergeten Wals al te zeer een eenduidig verhaal van een overspel en de gevolgen daarvan. Het boek mist daardoor ook de nodige complexiteit die het aloude thema van het overspel een nieuwe invulling kan geven in een verhaal.
De stijl van Anne Enright is alleszins indrukwekkend. Ze hanteert een leesbare stijl die Enright toch de kans geeft om haar grote taalgevoel te laten uitblinken. Puur op basis van de taal en de vorm is deze roman dan ook alleszins geslaagd. Onze negatieve bemerkingen zijn puur gebaseerd op een gebrek aan inhoud en spanning. Daardoor blijft De Vergeten Wals ver onder onze verwachtingen. Het boek verzandt in de middenmoot aan gevoelige liefdesromans en het geeft nergens de indruk meer te kunnen worden. De Vergeten Wals is een middelmatig boek dat zo veel meer had kunnen zijn.
