Wat kan valt er nog te doen als Magere Hein je in Las Vegas op de hielen zit? Een trip achter je kiezen slaan zoals Raoul Duke en Dr Gonzo in de film Fear And Loathing In Las Vegas? Vermoedelijk was een of ander hallucinogeen ook de muze van Death In Vegas bij het maken van deze comebackplaat.
De titel verwijst immers naar de -gelijknamige, van LSD doordrenkte Detroitse beweging van kunstenaars en linkse politieke activisten. Die zag rockmuziek als vehikel voor radicale maatschappelijke verandering. Het is een aanwijzing dat Richard Fearless al eens met weemoed terugdenkt aan de anarchie en het hedonisme van de raves voor de Criminal Justice Act in 1994 de boel verbrodde. De muziek bewijst dit ook; hij keert regelmatig terug naar zijn roots in de Minimal Techno.
Verrast? En óf dat er schoon schip wordt gemaakt. De catchy dancerockers die Scorpio Rising en The Contino Sessions sierden zijn in geen velden en wegen meer te bespeuren. Weg ook met de Liam Gallaghers en Paul Wellers; Richard zingt op de meeste nummers zelf. Slechts op drie van de tien nummers mag Katie Stelmanis Austra haar gang gaan.
“Silver Time Machine” is meteen een voltreffer. Een cello, slim geplaatste basakkoorden, enkele aanslagen op aan gammele piano, spacy synths en naar het einde toe een banjo leiden de frontman door dit donkere wiegelied. Het is op maat geschreven van wie op donkere, gure herfstavonden regelmatig door verlaten straten rondwaart en keer op keer vaststelt dat weer alleen te doen. Het nummer gaat plots over in “Black Hole”. Bol staand van verdampte sehnsucht — Fearless blijft maar “I was waiting for you” kreunen — is het met zijn roodgloeiende gitaren een furieuze indierocker geworden. ‘t Roept herinneringen op aan Bowery Electric.
En het wordt nog beter. “Your Loft My Acid” is het kloppende hart en de ziel van deze plaat. De voor Minimal Techno zo typische 808 drumcomputer wordt gecombineerd met een electrobaslijn en toetsen die doen denken aan Cold Wavebands als Artefact. Dé ster op dit nummer is echter Stelmanis. Door haar ijle, spooky stem leunt “Your Loft” dicht aan bij het geluid van Salem of Balam Acab. En creepy it is ; de over elkaar heen geloopte zanglijnen van Stelmanis doen het hoofd zo tollen dat Morticia en Fester Addams van The Addams Family voor het geestesoog opdoemen. Die zijn per abuis op Mulholland Drive beland waar Raoul Duke en Dr Gonzo hun rode cabriolet aan de kant zetten om met hen de beentjes los te gooien.
Ook “Medication”, met zijn hijgerige aaahaah’s, is sterk maar daarna zakt TLE als een pudding in elkaar; “Coum” is ronduit saai. Gelukkig keert Stelmanis in “Witch Dance terug. Deze mix van donkere Electro en (jawel) Witch House zal menigeen de stuipen op het lijf jagen maar anderen dan weer naar de dansvloer lokken. Het nummer bewijst ook dat DIV perfect aansluiting weet te vinden met de huidige Amerikaanse underground dance.
In de laatste rechte lijn gebruikt Fearless iets te vaak het recept van “Your Loft” waardoor de luisteraar ondanks het nog wel boeiende “ Lightning Bolt” de aandacht dreigt te verliezen. Afsluiten gebeurt echter straf met “Savage Love”. Het combineert een synthpartij die zo uit een John Carpenterfilm geplukt lijkt met een door gruizige gitaren opgetrokken wall of sound zoals alleen Flying Saucer Attack dat kon.
”Trans-Love Energies” is een psychedelische, donkere plaat geworden die haar geheimen maar mondjesmaat prijsgeeft. Een allesverpletterend meesterwerk is het niet geworden, maar het getuigt wel van durf en visie om hiermee voor de dag te komen.
