Na een stortvloed van lof spoelt Jennifer Egans nieuwste boek ook bij ons aan. Deze roman in kortverhalen is complex én leesbaar. Haar mix van satire en vertrouwen werkt aanstekelijk.
De cast van Bezoek van de knokploeg is een mooie doorsnede van de Amerikaanse middle class. In elk hoofdstuk serveert Jennifer Egan een min of meer afgerond verhaal uit hun levens. Zo bouwt ze aan een mozaïek die op een bijzonder intrigerende manier in elkaar verweven wordt. Bennie en Sasha lijken de centrale assen waarrond zich verschillende figuren begeven. We volgen hen op een niet-chronologische manier doorheen de tijd, waarbij Egan heel overtuigend aantoont hoe weinig anders een verandering kan zijn. Van jongs af aan worstelen de personages met het proces van ouder worden. Hun levens spelen zich steeds in de muziekwereld af, maar ze worden aangetrokken en afgestoten door dat specifieke milieu.
De confrontatie tussen wat familie je geven kan en hoe je als mens aanvoelt dat het winnen van het ene steeds het verlies van het andere moet inhouden, blijkt voor Egan één van de centrale vragen in dit boek. Het is opvallend hoe divers de thema’s in dit rijke boek zijn. Egan analyseert de mens met een gezonde dosis sarcasme, maar behoudt toch een grote dosis aan medeleven. Daarin verschilt ze van haar Amerikaanse collega Jonathan Franzen, die in zijn werk heel wat meedogenlozer tekeer gaat tegen de mens. Net dit geloof in de mens geeft aan Bezoek van de knokploeg een welgekomen lichtheid, wat het boek verteerbaarder maakt dan Franzens De correcties of Vrijheid.
Bezoek van de knokploeg reeg in de Verenigde Staten de prijzen aan mekaar. Het ontving onder meer de National Book Critics Circle Award en zelfs de Pulitzer Prize for Fiction, twee van de meest gerenommeerde onderscheidingen voor fictie in de VS. De roman won ook talloze nominaties en figureerde op een bijna eindeloze reeks van lijstjes met de beste boeken van 2010. Bij goddeau kunnen we daar nu aan toevoegen dat dit boek zeker op de lijst met beste boeken van 2011 zal prijken. Met haar verteltalent zorgt Jennifer Egan er immers voor dat haar complexe personages en de associatieve structuur van het verhaal toch een leesbaar resultaat opleveren. Dat alleen al is een grote verdienste. Na twee romans en een verhalenbundel die in het Nederlands weinig ophef maakten, is ze nu klaar voor een doorbraak. Met een schitterend boek als Bezoek van de knokploeg zou dat niet meer dan verdiend zijn.
