Twee jaar geleden werd aangekondigd dat José James en Flying Lotus de handen in elkaar zouden slaan. Blackmagic was vooral James’ werk en de plaat telde slechts enkele samenwerkingen tussen beide heren. Voor wie wil horen hoe dat knappe partnerschap een album lang zou kunnen klinken, is er nu The Golden Age OfApocalypse van Thundercat.
Thundercat, né Stephen Bruner, is in feite een bassist die zijn boterham verdient als sessiemuzikant. Onder meer Erykah Badu, Suicidal Tendencies en Snoop Dogg maakten in het verleden al gebruik van ’s mans diensten. Al deze opdrachten leverden hem een mooi spaarpotje op om na zijn uren de studio in te trekken en aan eigen materiaal te klooien. Pas recentelijk, tijdens de opnames van Flying Lotus’ Cosmogramma — waarop Burner actief meewerkte — ontstond het idee om ook effectief met die eigen nummers naar buiten te komen. In de persoon van Flying Lotus vond Thundercat ook meteen de geknipte producer voor zijn debuut.
Laat het wel meteen duidelijk zijn dat The Golden Age Of Apocalypse géén Flying Lotus-plaat pur sang is. Want aan al dat sessiewerk hield Thundercat, naast een hoop ervaring, voldoende assertiviteit over om zelfzeker te werk te gaan en resoluut te kiezen voor eigen geluid. Één waar jazz, disco, funk en basloopjes haasje over spelen. Er vallen uiteraard enkele gelijkenissen met FlyLo te trekken, maar tegelijk is The Golden Age Of Apocalypse minder futuristisch en minder cryptisch, maar meer vanuit de buik, opgewekter en dynamischer.
Er wordt soepel gemusiceerd en niet zelden roept dit debuut herinneringen op aan de cool van de psychedelische funkcombo’s uit begin jaren zeventig. Burners vader was vroeger drummer bij de Temptations en je merkt dat de authentieke disco-funkrock in het bloed zit. Sluit de ogen tijdens de intro “Hooooooo” en zie Sly Stone met een opzichtige keyboard om de hals het podium bestijgen. Verderop schemert hier en daar een tikkel van de geniale gekte van George Clinton’s Funkadelic door. Ook improvisatie is een sleutelwoord, luister maar met welke naturel George Dukes “For Love I Come” onder handen genomen wordt.
“In this space, time really isn’t a thing”, klinkt het op de afsluiter “Return To The Journey”. Om maar te zeggen dat in het universum van Thundercat geput wordt uit een half decennium funky muziek, en dat The Golden Age Of Apocalypse ook genoeg hedendaagse elementen bevat om geen pure retroplaat te zijn. “Jamboree” en “Fleer Ultra” zijn getikte basfantasieën met een elektronische onderbouw die aan het jazzy werk van Squarepusher doen denken. De synths van “Daylight” doen op hun beurt erg jaren tachtig aan en zo is ieder decennium wel ergens aanwezig.
Naar eigen zeggen had Thundercat nooit de intentie om zijn eigen muziek uit te brengen, en was het Flying Lotus die hem ertoe overtuigde. Alleen al daarvoor verdient FlyLo alle lof, want op The Golden Age Of Apocalypse laat Thundercat horen tot zoveel meer in staat te zijn dan louter het inspelen van sessiemuziek voor anderen. Dit debuut swingt, rockt en groovet alle kanten uit en brengt een huwelijk teweeg tussen oud en nieuw, zodat het etiket “tijdloos” zich zachtjes opdringt.
