Massacre,
2011
Suburban
Een blondje, een brunette, een rosse vamp en een pittig zwart
kopje. Het lijkt wel K3 met een extra bandlid. Subtiel verschil: de
dames van K3 maken muziek voor kinderen en dragen pakjes die
verboden zouden moeten worden boven de zes jaar. De vier bezielers
van Kittie daarentegen kijken niet op een tatoeage meer of minder,
hullen zich in allerlei soorten zwarte stofjes en doen kleutertjes
in huilen uitbarsten met hun agressieve metal.
Bij het (iets) meer volwassen publiek slaat het Canadese kwartet
wel aan. De zesde plaat ‘I’ve Failed You’ verkocht in zijn eerste
week voldoende om in de Amerikaanse Billboard 200 binnen te
stormen. Wij steken het op het moderne geluid dat over de grote
plas steevast aanslaat in combinatie met de bijgewerkte snoetjes op
de promoplaatjes. Sex sells, zeker in Amerika, dus mag het
geen wonder heten dat Kittie meer aandacht krijgt omwille van hun
oestrogeengehalte en bijbehorende rondingen dan om de muziek.
Niet dat er helemaal niks valt te ontdekken naast het visuele
aspect. ‘I’ve Failed You’ is een toegankelijk plaatje, gegroeid ten
opzichte van de voorgangers, met een mooie balans tussen agressie
en depressie. De gitaren staan enorm laag gestemd en worden door de
veelbesproken Krank-versterkers heen geblazen. Een duidelijke
verwijzing naar de uitgestorven nu-metal uit de jaren negentig
waaruit vooral Korn als terechte
referentie kan tellen. Zangeres Morgan buldert over het
gitaargeweld heen met een verassend mooie grunt. Vanaf de
derde track laat ze haar zuivere zangstem horen, vol gevoel en
divers.
Klinkt als omschrijving van het muzikale pakket al even
aantrekkelijk als de dames eruitzien, maar spijtig genoeg schort er
te veel aan de plaat om over meer dan gemiddeld te spreken. De
zanglijnen zijn ijzersterk, maar er lijkt weinig moeite genomen te
zijn om even pakkende teksten te schrijven. De titeltrack duurt
amper een tweetal minuten en heeft niet veel meer om het lijf dan
“Look how I’ve failed you” maal twintig. De meest diepgravende
tekst huist in ‘We Are the Lamb’. Gek genoeg het enige nummer dat
niet door frontlady Morgan werd geschreven, maar door haar
zus Mercedes. Dit is bovendien de tweede single geworden met een
bijbehorende, best wel geestige zombieclip.
Muzikaal valt er niet veel kritiek te spuien. Na meer dan twaalf
jaar ervaring weten de stoere madammen hoe ze een instrument moeten
hanteren. Over nog eens twaalf jaar komt daar misschien een eigen
stijl bij. Elk nummer klinkt voorgekauwd en weer uitgespuwd, een
feest van herkenning en herhaling. Nog erger is het feit dat
helemaal niks blijft hangen. Zelfs geen minieme catchy
frase die ergens de revue passeert en hardnekkig in je kop blijft
beuken. En waar veel hedendaagse metalbands oeverloos blijven
pingelen tot ze een plaat van zeventig minuten volgeklad hebben,
verkiest Kittie een luttele zesendertig minuten speelduur. Wel erg
kort door de bocht.
Blijkbaar is hier wel degelijk een (voornamelijk mannelijk of
jonger dan twintigjarig) publiek voor. Qua verkoop moet de band als
de ingezette commerciële koers doorzet niet vrezen voor een
financiële kater. En toch ligt het succes niet volledig in lijn met
de geleverde prestaties. Enkel aangeraden voor fans van de
meidengroep met de aaibare naam en de minder aaibare
muziek.
www.kittierocks.com
www.myspace.com/officialkittie
