Met Fever Ray als basis en een flinke dosis opera-vocalen, heeft Austra zich opgewerkt tot een van de revelaties van 2011. Feel It Break was een even intrigerende als meeslepende plaat, die alhier maandenlang in de cd-speler kampeerde. Ook live blijkt de band rond Katie Stelmanis geen klein beetje indruk te maken.
New wave zit al enkele jaren opnieuw in de lift. Wie op de kar springt, heeft grosso modo twee mogelijkheden: of je gaat met je band de Joy Division-toer op en brengt een verwaterde versie van wat ooit spannende en opwindende geluiden waren. Of je probeert iets nieuws, bijvoorbeeld door de kaart van de beats te trekken. Als je bovendien een opera-achtergrond hebt, kan je helemaal uitpakken.
En dat is wat de band doet. Aangevuld tot een schoon gezelschap van zes, is Austra na flink wat touren een gerodeerde band geworden, die weet hoe het publiek ingepakt moet worden. Niet zomaar wat deuntjes van de plaat komen naspelen, neen, Stelmanis en haar twee vocale sidekicks zien er uit alsof het gevallen engelen zijn, in hun witte gewaden en verwonderde blikken die focussen op schijnbaar onzichtbare punten in de verte.
Ook de opbouw klopt als een bus: met “Darken Her Horse” wordt het concert — schijnbaar, want de referenties aan de damesliefde doen het tegenovergestelde vermoeden — langzaam op gang getrokken. Langzaam, maar broeierig, alsof Austra voorzichtig uitprobeert hoe het zou klinken als Jefferson Airplane en Fever Ray gekruist worden. Via “Lose It” en “The Choke” wordt subtiel, maar doeltreffend het tempo stapsgewijs opgeschroefd, tot tijdens “The Villain” het besef doordringt dat als dit een nummer van New Order was, het waarschijnlijk al lang als klassieker bestempeld werd.
Austra neemt echter het zekere voor het onzekere, en doet alles behalve aan op de lauweren rusten. Onbekend, nieuw materiaal wordt in de set gesmokkeld en heeft een net zo overtuigende uitwerking op het publiek als de songs van Feel It Break, al hoeft het niet te verwonderen dat het bij single “Beat And The Pulse” is dat het dak er af gaat: zelden waren zes minuten dansmuziek zo bezwerend en meeslepend als tijdens dit werkje.
Rest voor Austra enkel nog de buit binnen te halen, met “The Future”, dat zijn hypnotiserende uitwerking niet mist: dit is gewoon mooi. Of, als laatste bis, met de niet bepaald evidente, maar net zo imponerende cover van Joni Mitchells “Woodstock”: wat Austra aanraakt, verandert momenteel bijna spontaan in goud. Eigenlijk is het bijna verwonderend dat de band — zij het na een openingsspot voor Arcade Fire in de Heineken Music Hall twee dagen eerder — in een kleine zaal als de 0T301 staat. Maar het voordeel daarvan, is dan weer dat het enkel maar beter kan worden.
Austra staat op zaterdag 17 september op Leffingeleuren. Gaat dat zien.
