Bij liefhebbers van de Sin City-reeks en Amerikaanse hardboiled misdaadverhalen mag deze Criminal-reeks niet in het boekenrek ontbreken. Verwacht je aan harde jongens, verleidende koele dames en heel wat donkere intriges.
Het tweede deel in de Criminalreeks is een feit, althans de Nederlandse versie. We mogen nog meer verwachten, want als we de achterflap mogen geloven zijn er al drie volgende delen in voorbereiding. En dat is niet meer dan goed nieuws! De verwachtingen zijn hooggespannen met dit gouden comic-stripduo.
Ed Brubaker, viervoudig Eisner awardwinnaar, is vooral bekend van zijn bekroonde scenario’s voor enkele Marvelsprojecten als Captain America, Daredevil en Catwoman. Sean Phillips doet bij sommigen misschien nog een belletje rinkelen als tekenaar van Zeven Psychopaten, een van de betere afleveringen van de Zevenreeks. Daarnaast heeft hij heel wat reeksen mee vorm gegeven zoals Judge Dredd, Zombies, Sleeper en de zesdelige reeks Incognito, eveneens met Brubaker.
Met Lawless lost dit duo de verwachtingen ruimschoots in. Hoofdpersonage is Tracy Lawless. Twintig jaar geleden verruilde hij de straten van de stad, waar de misdaad welig tierde, voor een bestaan als militair. Maar nu heeft hij de woestijnen van Afghanistan en Irak de rug toegekeerd en keert hij (verminkt) terug naar de wereld waar hij vandaan kwam om uit te zoeken wie zijn broer Rick heeft vermoord en waarom.
Maar niet elke waarheid kan het licht verdragen. Het enige voordeel dat Tracy heeft bij zijn poging om de verwarde draden te ontwarren van het misdadige leven dat zijn broer leidde, is dat niemand weet wie hij in vredesnaam is. En wat je niet weet, kan dodelijk voor je zijn. In tegenstelling tot de ‘lafaard’ Leo van de eerste Criminal, is Tracy net zo koud als een sneeuwstorm op de Zuidpool. Hij is meedogenloos en berekenend, maar er brandt een vuur in hem dat hij pas kan bedwingen net voordat de slotakte ten einde loopt… een vuur waarvan we een glimp te zien krijgen in zijn verleden als soldaat in de oorlog in Irak. Wanneer de laatste momenten van dit verhaal naderen, stoten we op situaties die je waarschijnlijk niet snel uit je geheugen zal kunnen bannen. Het einde is zo somber en genadeloos eerlijk dat hij de meeste moderne crime noirverhalen doet lijken op Disneystrips.
Phillips’ tekenwerk leent zich, zoals we gewoon zijn, uitstekend voor Brubakers hard-boiled, no-nonsenseverhalen. Het is nooit te cartoony, maar ook nooit te super-realistisch, zeker te vergelijken met het werk van Frank Miller. Het kleurwerk van Val Staples maakt het plaatje compleet.
Uitgeverij Sylvester heeft duidelijk zijn best gedaan om de strip tot zijn recht te laten komen. Het formaat doet denken aan de misdaadromans van de jaren vijftig in paperback, maar dan in een degelijke harde kaft. Ideaal voor op de trein en om in je tas mee te nemen.
