Het hing aan een zijden draadje maar het sluitstuk van From Hell is een feit. De drie delen mét appendix vormen nu een mooi geheel in een prima Nederlandse vertaling. Zelfs Alan Moore zou goedkeurend glimlachen.
Het leek niet evident dat dit derde deel er zou komen. Uitgeverij De Vliegende Hollander meldde immers in april dit jaar dat ze ermee stopten. Toen was net het tweede deel uit. Maar ze hebben hun belofte gehouden en het kwaliteitsvolle derde deel geraakte tijdig in de winkel.
From Hell is natuurlijk geen nieuwe strip. De Engelse uitgave verscheen al in 1991 als tiendelige comic miniserie. Schrijver en notoir occultist Moore baseerde zich voor het scenario op de theorie van Stephen Knight, waarbij die de identiteit en de motieven van Jack the Ripper situeert in het Engelse koningshuis. De titel (From Hell) is afkomstig van een van de enige authentieke brieven vanRipper
Verwacht je hier niet aan en spannende whodunit. Want wie de dader is, komen we al heel vroeg in deel 1 te weten. Waar het Moore wel om draait is hoe de Ripper tot zijn daden is gekomen, waarom de modus operandi, vol maçonieke symboliek, zo kon zijn zoals is aangetroffen bij de vermoorde vrouwen en waarom de zaak nooit opgelost is en de dader onbekend bleef.
Moore staaft alles met feiten in een lijvig voetnotengedeelte die de drie delen samen toch 50 bladzijden in kleine lettertjes beslaat. Hij verklaart daarin verbanden, echte feiten en personen en ook waar hij zijn fantasie het werk heeft laten doen. Het verhaal staat trouwens bol van verbanden met de vrijmetselarij, geen vrienden van Moore blijkt, en het nodige occultisme. Er komt zelfs een uitvoerige verklaring van de symboliek van de verschillende locaties.
De verfilming met Johnny Depp uit 2001 kreeg heel wat kritiek. Niet in het minst van Alan Moore zelf die zich openlijk distantieerde en zelfs de royalties weigerde. Hoewel de film best wel het bekijken waard is, had Moore overschot van gelijk. De film is meer dan een vrije interpretatie van wat Moore in zijn scenario wil bewijzen. In het later toegevoegde appendix, waarin feiten worden gesuggereerd die geïnspireerd waren door the Ripper, komt Moore hier trouwens nog eens op terug.
Anders dan in V for Vendetta en Watchmen, toont Alan Moore zich hier een gedreven onderzoeker met zin voor detail. Dat hij daarbij Campbell als tekenaar heeft gekozen, geeft het geheel de sfeer die je mag verwachten van een duister Victoriaans geheel. Campbell is een meester in het weergeven van architectonische details, die hier van groot belang zijn, terwijl zijn personages weinig emoties tonen wat het Victoriaans gegeven perfect weergeeft. Hoewel hij een schetstechniek hanteert, lijken het steeds afgewerkte tekeningen.
Draagt deze Nederlandse vertaling iets bij? De vertaler heeft hier prima werk geleverd. Ik heb de Engelse versie een tiental jaar geleden (wel in 1 deel) doorworsteld en het lezen was toen al een serieuze inspanning. Vooral het slang dat de onderklasse hanteert in het verhaal en de uitgebreide voetnoten. De drie delen aankopen blijft een grote investering in verhouding tot de Engelse turf. Maar je hebt er drie in een: een historisch interessant document, een goede strip en een beklijvend verhaal van meer dan 500 pagina’s.
