Interscope records, 2011
Universal
Toen we de eerste keer ‘Dear Science’ hoorden van TV on the Radio
wisten we nog niet goed wat te denken. Prachtig geproduceerd, leuke
ritmes en een originele stijl maar het bleef allemaal wat
afstandelijk. Het was album waarvan je wist dat muziekjournalisten
die hoog in hun eindejaarslijstjes zouden plaatsen. Het moge een
les wezen. TV on the Radio maakt immers muziek die je moet
ontdekken. Pas na enkele luisterbeurten voel je je volledig thuis
in hun songs, in hun zin voor experiment, in hun mix van stijlen
(funk, indie, soul, electronica, jazz!) en warmt het geheel
geleidelijk op. Het New Yorkse collectief onderscheidt zich door
intense muzikaleervaringen.
Drie jaar na ‘Dear Science’ is er eindelijk ‘Nine Types of
Light’, het vierde studio album. De eerste luistersessies gingen
alvast van start met hoge verwachtingen. Helaas, laat net dat een
goede voedingsbodem zijn voor opborrelende teleurstellingen.
De opener ‘Second Song’ is gelukkig een voltreffer. Het doet
alleszins hopen dat al het geniale van ‘Dear Science’ ook tot deze
plaat is doorgesijpeld. In ‘Keep Your Heart’ gaan ze verder op dat
elan: een mooi sfeervol nummer met de gepaste dosis soul. Alleen
voel je al in het begin van deze plaat aan wat het zal ontbreken:
de verrassing en het schokeffect laten lang op zich wachten.
Daarnaast bevat ‘Nine Types of Light’ een aantal nummers die
nauwelijks boven de middelmaat uitsteken. Hoewel TV on the Radio
qua muzikaliteit en arrangementen het volledige album lang hoge
toppen scheert, snak je af en toe naar meer. Zo is ‘You’ eerder een
zwak nummer dat nooit echt kan beklijven. Het is dan ook een
opluchting als de zwaardere ritmes van ‘No Future Shock’ starten.
Eindelijk komt er wat funk aan te pas!
Ook ‘New Cannonball Blues’ en ‘Repetition’ laten verleiden tot
enkele danspasjes. Dat is op zich al een zeer mooie verdienste maar
de kwaliteit van de ‘songs’ blijft echter twijfelachtig. Wel
opwindend zijn de momenten waarop TV on the Radio blaasinstrumenten
in het geheel zwieren om op die manier een symfonische chaos te
creëren.
Afwisseling is er genoeg: naast de dansbare ritmes zijn er ook
de zachte wegdromers. ‘Killer Crane’ is een mooi lied, dat nog eens
benadrukt hoe de gelaagdheid in arrangementen TV on the Radio op
het eerste gehoor ontoegankelijk maakt, terwijl het voor de
geoefende luisteraar vooral een bron van muzikale rijkdom is.
Het beste nummer is ‘Will Do’, door de combinatie van de juiste
ingrediënten: elektronica en gitaarriedels. Een terechte
single.’Caffeinated Consciousness’ zorgt ten laatste voor een wat
vreemd einde. Lekker stevig, maar misschien was het beter om met
een iets zachter nummer afscheid te nemen van deze plaat.
‘NineTypes of Light’ is een genietbaar album. TV on the Radio
betreedt echter veel paden die groep al eerder heeft bewandeld. Er
zijn te weinig weerhaken, te weinig slagen onder de gordel en
vooral te veel liedjes die maar wat voortkabbelen. De unieke
combinatie van stijlen die van TV on the Radio zo een boeiende
groep maakt, blijft gelukkig overeind.Toch grijpt ‘Nine Types of
Light’ niet op dezelfde manier naar de keel als hun eerdere platen.
Dat wil niet zeggen dat we de plaat niet nog enkele kansen geven –
wie weet groeit ze na wat extra luisterbeurten toch nog uit tot één
van de vaste klanten in onze cd-speler.
