Het gaat snel voor Kvelertak. Hun zelfgetitelde debuut oogstte bakken lovende kritiek. "Een metalplaat waarover men binnen tien jaar nog zal praten", viel hier en daar te horen. Kvelertak won dit jaar twee Spelleman Awards, een soort Noorse Grammy’s, voor beste nieuwkomer en beste rockalbum. Deze energieke baasjes braken in eigen land al door in de mainstream, maar zelf blijven ze er rustig bij. "Zolang we maar bezig zijn, denken we er niet veel bij na."
Met zijn eclectische mix van gebalde rock-’n-roll, hardcore punk en black metal van eigen bodem bezorgde de Noorse band vorig jaar metalland een collectief orgasme. Sinds ze het album op de wereld loslieten, tourt Kvelertak bijna non-stop. Ook dit jaar schuimt de fel begeerde band opnieuw de zomerfestivals af. En wie enkele metalfora afschuimt, merkt dat de Belgische fanbase reikhalzend uitkijkt naar de passage van Kvelertak op Graspop.
"Het ging razendsnel", beaamt zanger Erlend Hjelvik. "We spelen nu zowel metal –als indiefestivals terwijl we nog maar een goede vijf jaar bestaan. Bjarte (Lund Rolland, gitarist en songschrijver, lh) en ik deelden een huis en hadden op een bepaald moment niets om handen, dus begonnen we een groepje waarin hij gitaar wilde spelen en ik kon schreeuwen. In het begin was Kvelertak een shitty bandje", vertelt een goedgeluimde Hjelvik. "Ten tijde van onze demo (intussen een hyper-zeldzame collector’s item, lh) waren we nog steeds een kleine punkband. We speelden heel simpele nummers. Onze eerste show vond plaats in 2007, op een feestje in een woonkamer (lacht)."
Op het moment van het interview kuiert Hjelvik met zijn wederhelft rond in Oslo, nog aan het bekomen van een Amerikaanse tour met Zoroaster en Weedeater: "De pauze doet meer dan deugd, maar de tour was pretty cool. We zijn allen grote sludgefans, en Weedeater is voorlopig de coolste band met wie een podium mochten delen. We hadden nooit zo veel gezopen voor we een podium opkropen, maar gelukkig was de rest ook excellent. Great shows, great people." "Vorig jaar was het publiek in de States veel enthousiaster dan in Europa dat traditiegewijs meer terughoudend is tegenover nieuwe acts, maar hoe meer we terugkomen hoe minder we verschillen merken", zegt Hjelvik als we vragen naar wat het Amerikaanse van het Europese publiek onderscheidt.
enola: Kvelertak is een rasechte liveband. Na de zomerfestivals volgen nog concertrondes, neem ik aan?
Hjelvik:"Inderdaad, we blijven hard gaan, zolang we maar genoeg rust krijgen tussen de verschillende tours. In september gaan we naar Australië voor de Soundwave Revolution Tour, daarna trekken we rond in de VS en op het einde van het jaar volgt een Europese headlinetour."
enola: Hoe verteerden jullie in godsnaam de plotse sprong naar de hype van het moment?
Hjelvik:"We dachten daar niet te veel bij na, zolang we maar druk bezig waren. Bovendien hadden we in Noorwegen al veel kleine optredens achter de rug. Veel oefenen helpt ook wel."
enola: Waar kregen jullie tot nu toe het uitzinnigste publiek te zien?
Hjelvik:"Dat was in Moskou, zonder twijfel. De massa was door het dolle heen. Op een gegeven moment stond het podium bomvol met stagedivers. Ik kreeg zelfs een schop in mijn gezicht. Dat was het dankbaarste publiek dat we ooit meemaakten, vermoedelijk omdat ze daar niet zo veel bands over de vloer krijgen."
enola: Jullie lichtjes geniale debuut is nu bijna een jaar uit, maar ik vraag mij nog steeds af hoe jullie bij producer Kurt Ballou en voor het artwork John Baizley konden strikken?
Hjelvik:"Kurt hadden we een mail gestuurd met de vraag of hij ons album kon producen. Hij zei meteen ’ja’. Oh ja, in de vijf weken die we met hem in de studio doorbrachten, leerden we trouwens veel bij. John Baizley contacteerde ons nadat hij een promo had ontvangen van zijn tourmanager, die op zijn beurt het cd’tje van labelmanager gekregen had."
enola: Kvelertak klinkt als een stomende mix van Turbonegro, Darkthrone en The Hives. Waren jullie van kindsbeen af zo open-minded?
Hjelvik:"Ikzelf heb nooit deel uitgemaakt van een specifieke scene. Ik was een behoorlijke loner op dat gebied. Alle bandleden zijn afkomstig uit verschillende delen van Noorwegen. Twee bandleden groeiden op in Stavanger en hebben wel een hardcoreverleden, maar Kjetil (Gjermundrod, drummer, lh) en ik zijn opgegroeid in kleinere plaatsjes. Daar was dus niet veel te beleven."
"Bjarte (Lund Rolland), onze songschrijver, luistert naar verschillende stijlen. Hij is behoorlijk goed in het schrijven van catchy nummers. Oorspronkelijk zat hij in een popband, maar hun debuut is nooit afgewerkt. Kvelertak heeft dus geluk dat zijn bandje nooit van de grond gekomen is (lacht)."
enola: In Kvelertak krijs je als een bezetene. Je hebt heus wel een black metalverleden?
Hjelvik: "Wel, als tiener luisterde ik naar black metal, meer niet. Of ik mij nog iets herinner van de moord op Euronymus (Oystein Aarseth, gitarist van Mayhem, lh) en de kerkbranden? Natuurlijk. Ik was toen zeven jaar, denk ik, maar het was dan ook overal in het nieuws. Mijn vader had nog het meest schrik. Hij was priester op dat moment (lacht)."
"In tegenstelling tot vroeger zing ik nu wel in een black metalband, Djevel (debuut Dodssanger verschijnt op 27 juni, lh). Schrijf maar op (spelt de bandnaam). Ik werd gevraagd door een goede vriend (Trond Ciekals van black metal band Lja, lh). We spelen heel melodieuze en lekker ouderwetse black metal. Tourplannen hebben we nog niet; een bandlid wordt binnenkort vader."
enola: Hoest van Taake zingt mee op "Ulvetid", maar hij is een controversiële figuur in de black metalscene. In 2007 provoceerde hij op Party San Metal Open Air met een swastika. Doet je dat iets?
Hjelvik:"Hoest is een muzikaal genie. Taake is het beste wat de Noorse black metalscene vandaag te bieden heeft. Dat zijn de redenen waarom we hem gevraagd hebben. We waren heel vereerd om hem te mogen werken. Intussen zijn we vrienden geworden. Een sympathieke knul trouwens."
enola: Je zingt in een onverstaanbaar Noors dialect. Werd je nooit gepusht om over te schakelen op het Engels?
"Hjelvik:Neen, niet echt. Het voelt bovendien natuurlijker aan om in de taal te zingen die ik elke dag spreek. Voor sommige bands is het misschien een manier meer mainstream te worden. Ikzelf luister ook naar heel wat Engelstalige muziek, maar het is vreemd dat veel artiesten uit Noorwegen en andere landen, zelfs Rusland, in het Engels zingen."
enola: Kvelertaks volgende platen zullen altijd vergeleken worden met het groteske debuut. Is dat iets dat je bezighoudt?
Hjelvik:Daar is de band zich van bewust, maar we zijn er zeker van dat Bjarte opnieuw retestrakke nummers zal schrijven. Daar is hij trouwens al mee bezig. We hopen volgend jaar onze tweede plaat op te nemen.
enola: Sommige recensenten brandmerkten jullie als "de toekomst van de metal". Anderen beschouwden Kvelertak als dé band die metalland nu nodig heeft. Hoe zal het genre er binnen jaar uitzien?
Hjelvik:Moet ik daar een antwoord op geven? Weet je, het gaat ook om andere bands. Genregrenzen overstijgen, dat is volgens mij de algemene trend. Veel mensen lijken meer open te staan voor uiteenlopende stijlen, in vergelijking met vroeger. Ik denk dat in de toekomst nog meer muziekfans zullen afrekenen met het hokjesdenken.
enola: Even iets anders. Black metal heeft Noorwegen vanaf de jaren negentig op de muzikale kaart gezet. Enig idee waarom al die bands als paddenstoelen uit de grond blijven rijzen?
Hjelvik:"Hmm, dat is een moeilijke vraag (stilte). De koude en inspirerende natuur hebben er zeker iets mee te zien, misschien zelfs onze staatsreligie. Maar het is in Noorwegen vooral goed om een band te zijn. Je kan hier culturele subsidies van de overheid verkrijgen, om bijvoorbeeld op tour te gaan. Dankzij het geld konden we vorig jaar door Europa trekken. We zijn een rijk land, het is goed dat de opbrengsten van olie en gas in muziek geïnvesteerd worden (lacht)."
enola: Wat deed je voor je met Kvelertak de wereld rondtrok?
Hjelvik:"Ik heb een bachelordiploma in Travel Administration, maar deed er nooit iets mee. Ik werkte in een warenhuis als truckrijder; diepvriesproducten in –en uitladen. Vorig jaar, net voor de Europese tour, gaf ik mijn ontslag. Het was de beste beslissing uit mijn leven. Ik wil geen normale job meer."
enola: Nog één vraag. Hebben jullie al vreemde ervaringen met black metalgroupies achter de rug?
Hjelvik:"Neen (kort). Of wacht eens. In Duitsland was er een meisje dat na een optreden haar pentagram, ingekerfd boven haar borst, kwam showen. Verschrikkelijk (lacht).
enola:Heb je haar bedankt?
Hjelvik:"Neen, haha. Ik liep weg en spoelde de ontmoeting onmiddellijk door met een biertje."
Wie uit zijn dak wil gaan op Kvelertak moet op zaterdag 25 juni naar Graspop Metal Meeting afzakken.
