Met Feel It Break onderneemt Austra een aardige poging om het gapend gat op te vullen dat ontstaan is sinds het stil werd rond The Knife. Minder creepy misschien, maar net zo spannend en bij momenten zowaar dansbaar: Feel It Break zal de zomernachten een pak interessanter maken.
Plots was het daar, ergens, enkele maanden geleden: een compleet verslavend dancenummer dat op YouTube opgedoken was en sindsdien met geen stokken uit muziekspelers allerhande te krijgen is. Een intro die de belofte inhoudt van een klepper, een opzwepend ritme, een verleidelijke vrouwenstem en dat alles zowel dansbaar als lichtelijk donker, eng en aaibaar: you name it, het had het. “Beat And The Pulse” heet de song die alles heeft wat een sterke song moet hebben. Wanneer het nummer exact ons leven in kwam en wie de aanstoker was, is momenteel niet meer duidelijk. Maar feit is dat de debuutsingle van Austra alhier een kleine aardverschuiving teweegbracht en dat het onderhand lijkt alsof “Beat And The Pulse” er altijd al geweest is.
Met een serieuze honger naar meer als gevolg. Véél meer! Het enige dat aanvankelijk te vinden viel op dat hele wereldwijde interwebs, was een intrigerende cover van Roy Orbison’s “Crying”. Zonder beat. Maar net zo bezwerend als “Beat And The Pulse” én met respect voor het origineel. Zoiets doet de intrige natuurlijk alleen maar toenemen. Hebben we hier heus te maken met een nieuw wonder? Of probeert een of andere nozem uit de economische periferieën van de muziekwereld een one hit wonder te verpakken als een Heel Mysterieus En In Geheimzinnigheid Gehuld Wereldschokkend project dat na een snel incasseermoment gedoemd is anderhalf decennium van de radar te verdwijnen alvorens opnieuw opgevoerd te worden op nostalgiefeestjes van oudere jongeren?
Niks van dat alles op Feel It Break. Wanneer de langspeler van de drie dames uit Toronto — want zoveel zijn we ondertussen wel te weten gekomen over Austra — zichzelf voor het eerst openbaart, blijkt dat geen van beide theorieën klopt. Het album is niet de aaneenschakeling van electrohits geworden waar we op hoopten. Evenmin is het een met beschamend slechte vullertjes volgepropt debuut, een mogelijkheid die ’s nachts voor angstdromen en klam zweet zorgde.
Wat Feel It Break wel was, die eerste luisterbeurten, is nog steeds niet duidelijk. “Vreemd” is waarschijnlijk de meest gepaste omschrijving. “Een mutantenzusje van The Knife dat zich in het nachtleven gestort heeft, maar niet zeker is wel soort club het leukste is, is een andere, al meer accurate omschrijving. “The Villain” heeft het bijvoorbeeld in zich op te bouwen tot iets dat op een zomerfestival de nodige extase zou kunnen veroorzaken. Maar niks daarvan. Bijna treiterig stopt de track net voor je een uitbarsting verwacht, om plaats te maken voor het kabbelende “Shoot The Water”.
Aanvankelijk leidt dat tot roepen en tieren richting cd-speler. Maar na een tijdje begint het te dagen. Austra gaat voor het opbouwen van spanning, liefst nog onderhuids. En waar dat toe moet leiden, moet de luisteraar zelf maar zien te regelen. Daar schuilt, vreemd genoeg, de kracht van Austra in. Zodoende duurt het even voor Feel It Break zich manifesteert als de geweldige plaat die ze in se is, maar eens dat gebeurt, heeft het album hetzelfde effect dat “Beat And The Pulse” aanvankelijk had: verslaving, gevoelens van aanstormende extase en willens nillens een geile blik in de ogen. Of iets van die strekking. Want hoe anders moeten vreemde, tintelende en verwarring veroorzakende nummers als “Hate Crime”, bezwerende opener “Darken Her Horse” of het even dansbare als droeve “Lose It” omschreven worden?
Dat we nog niet klaar zijn met Feel It Break is de enige zekerheid en dat is eigenlijk een behoorlijk comfortabele gedachte op het moment dat de cd hier twee maanden op regelmatige basis weerklinkt. Het kleinood is dansbaar, maar ook gewoon beluisterbaar, tintelend, frivool, droef en dat alles bij voorkeur tegelijkertijd. Wat het hele idee is van Austra, is verre van duidelijk, maar dat ze een van de meest tot de verbeelding sprekende platen van het jaar hebben afgeleverd, lijkt stilaan zonneklaar. Nu alleen nog hopen dat iemand hen naar hier haalt zodat Austra live kan bewijzen wat het allemaal in zijn mars heeft.