Het was al van begin 2005 geleden, toen (mb) zich lovend uitsprak over Joss Whedons lichtjes fantastische Astonishing X-Men, dat de mutanten van uitgeverij Marvel nog eens een vermelding op goddeau waardig bevonden werden. Maar vandaag is het weer zover! Mogen we u voorstellen: Uncanny X-Force.
Sinds 2008 fungeerde X-Force als de black-opsafdeling die in opdracht van Cyclops missies uitvoerde die onbetamelijk waren voor de X-Men als superheldenteam, en dodelijk geweld durfde te gebruiken. Twee jaar later ontbond Cyclops de afdeling, maar Wolverine — de deugniet! — bracht in het geheim een nieuw team samen.
De X-Men kregen het in het verleden al meermaals aan de stok met Apocalypse, een soort onsterfelijke super-Hitler — maar dan met een gigantisch arsenaal aan superkrachten in plaats van een louche snorretje — die het einde van de gewone mensen en de heerschappij van de homo superior (mutanten dus) op het oog heeft. Ditmaal is Apocalypse gereïncarneerd (of is hij nu gekloond?) als een jonge knaap die door zijn vroegere onderdanen klaargestoomd wordt om de wereld te onderwerpen.
Het is een klassieke premisse, maar wel een waar een interessant verhaal uit gepuurd kan worden. Zo gezegd, zo gedaan voor Rick Remender, die samen met tekenaar Jerome Opeña een fijne strip aflevert met een goed evenwicht tussen rauwe actie, drama en humoristische toetsen. Er is daartoe zorgvuldig aandacht besteed aan de opstelling van het team: de personages vullen elkaar perfect aan. Naast Wolverine bestaat het team uit Archangel, die dankzij Apocalypse een duistere tweede persoonlijkheid met zich meezeult, de telepathisch begaafde sexy ninja Psylocke, en de huurlingen Deadpool en Fantomex. In een interview met Comic Book Resources verklaarde Remender: “Ze hebben allemaal al harde compromissen gesloten; ze hebben allemaal reeds mensen om het leven gebracht. Daarom hebben ze de taak op zich genomen om in het geheim de vuile zaken af te handelen die om harde oplossingen vragen.” Fantomex vat het even samen voor wie het nog niet begrepen zou hebben: “This is not the X-Men. This is something quite different.”
Het gaat er heftig aan toe. Bloed, vakkundig gefileerde ledematen en stukjes hersenen spatten bij momenten van de pagina’s (een hoogtepunt: Wolverine die door een van de Ruiters van Apocalypse met tientallen ziektes getroffen wordt. Opeña leeft zich uit). De leden van X-Force kampen met innerlijke conflicten en vertrouwen elkaar slechts conditioneel. Remender behoudt bij dit alles een goede balans tussen de stoere superheldenfaçade en de onderliggende menselijkheid die de beste momenten van deze franchise steeds gekenmerkt heeft.
Maar er mag ook al eens gelachen worden. Daarvoor zorgt de stapelgekke Deadpool, die zelf graag voor dramatische verteller speelt en de lezer vermaakt met woordspelingen en non-sequiturs. En ook de andere teamleden wagen zich wel eens aan een verbaal steekspelletje terwijl ze genadeloos hun tegenstanders neermaaien. Tussendoor wordt er voldoende info verschaft voor nieuwe lezers om in te kunnen pikken, zonder dat de dialogen lijden onder een overdaad aan expositie.
Opeña’s tekeningen en Dean Whites sfeervolle inkleuring complementeren het scenario. Woeste actietaferelen, bovennatuurlijke creaturen en indrukwekkende achtergronden zijn geen enkel probleem voor Opeña, maar de voornaamste troef is het realisme dat hij in de personages legt. De sterkte van het creatieve duo komt duidelijk naar voor in de climax van het verhaal. De emoties laaien hoog op, maar vooral de stilte na de storm is sprekend: een kippenvelmoment van een schrijver en tekenaar die perfect op elkaar zijn ingespeeld.
Met Uncanny X-Force: The Apocalypse Solution leveren Remender en Opeña de fans van “dark and gritty” superheldencomics waar voor hun geld. Hun volgende verhaal loopt inmiddels al, en de hoofdreeks Uncanny X-Men is ondertussen in handen van Brits talent Kieron Gillen. 2011 wordt “het jaar van de X-Men”, zo belooft Marvel. En het zal verdorie nog waar zijn ook!
