Pitch Black Records, 2011
Twilight Distribution
Verwacht geen risico of een whiplash bij deze nieuwe Emerald
Sun. De powermetal van deze Griekse heren leent zich eerder om
vrolijk de handjes in de lucht te zwieren. Dit is feel
good muziek van de bovenste plank. Het gros van de nummers
luistert lekker weg en hier en daar heb je er een van het
hardnekkige soort. Voor je het weet betrap je jezelf erop dat je
pakweg ‘We Won’t Fall’ staat te neuriën onder de douche.
Dit is direct de aanstekelijke opener van de plaat. Weinig
origineel en rijkelijk bediend van clichés, maar dat maakt het
zeker niet slecht. De kwaliteit is immers heel degelijk en het
enthousiasme spat ervan af. De zang verdient bijvoorbeeld extra
erkenning en de snarenplukkers van dienst weten hoe een degelijke
solo te componeren. Sowieso twee gebieden waar extra moeite in
gestopt wordt bij Emerald Sun. Er zijn maar liefst twee gitaristen
aanwezig die het niveau gretig hoog houden. Zangers zijn al gekomen
en gegaan, maar nu hebben ze hopelijk een honkvaste vocalist in
huis. Stelios Tsakirides weet wat te doen met zijn stem.
We worden vanaf de start tot het einde ondergedompeld in het
kenmerkende synthesizergeluid van dit soort groepen. Gelukkig
blijft het gebruik ervan binnen de perken, veel dergelijke acts
durven overdrijven met hun elektronisch klanktapijt. Naast het
gebruik van de toetsen, worden de regeltjes voor het maken van een
heavy powermetalplaat netjes gevolgd. Er staat een ode aan het
genre en de fans op in de vorm van ‘Planet Metal’, er is een
stroperige ballade voorzien en er valt zelfs een heus epos te
ontdekken aan ‘Phantasmagoria’. Twaalf minuten lang gaat dit nummer
alle kanten uit, op gepaste tijden netjes onderbroken door het
refrein. Een nobele poging tot inventieve diepgang, alleen pakt het
niet echt. De goede stukken worden tenietgedaan door vreselijke
achtergrondzang die zo uit een derderangs horrormusical weggelopen
is.
Gelukkig trekt de daaropvolgende afsluiter de boel weer omhoog.
‘Holding Out for a Hero’ ken je na één keer luisteren haast
vanbuiten. Het is opnieuw een nummer met weinig diepgang, maar
fantastisch voor een zonnig humeur. En dat gaat op voor dit album
in zijn geheel. Extreme technische hoogstandjes en nieuwe ideeën
zijn er misschien niet, dit is wel ideale ontspanning. Even
verstand op nul, dit plaatje opzetten en je kan die winterblues
weer een tijdje vergeten.