Ooit moet men gedacht hebben dat …And You Will Know Us By
the Trail of Dead een succesvolle carrière op de marge van het
populaire muziekgebeuren te wachten stond. Na drie solide of
geniale platen, waaronder het alom geciteerde ‘Source Tags &
Codes’, leek de baan open te liggen voor een positieve band met
critici en fans voor onbepaalde duur. Hoewel de keldering van
Weezer
imposanter is, mogen we toch spreken van een tweede muzikale
trilogie die bijna even lauw of zelfs cynisch werd ontvangen als de
ludieke avonturen van Anakin Skywalker. Dat Conrad Keely en Jason
Reece – de twee formatieve krachten – ook graag hun zegje doen over
de staat van de (culturele) wereld, bracht uiteraard de nodige hoon
met zich mee. Toch bleef de band halstarrig muziek maken, ook al
lijken Reece en Keely vooralsnog niet in staat een hechte groep
rond hun persoonlijkheden te smeden.
‘The Century of Self’ uit 2009 betekende ook het eerste album op
een eigen label. Men was het beu de bureaucratie van Interscope te
moeten doorwaden, en koos dan maar voor eigen verdeling en
promotie. De plaat zelf, die was hoegenaamd ondermaats, wat The New
York Tieos ook moge beweren. Weinigen zullen dan ook een tweede
oogopslag geschonken hebben aan het nieuws over een zevende
studioplaat; dit verhaal was al enkele malen geschreven met
soortgelijke resultaten. De nieuwe spruit leek echter wel enkele
intrigerende nieuwigheden met zich mee te dragen. ‘Tao of the Dead’
moet – alweer – een nieuw elan in het oeuvre vertegenwordigen, deze
keer met atypische genreverwijzingen.
De intro doet in feite weinig goeds vermoeden, en dat leid je enkel
af door de titel: ‘A. Introduction: Let’s Experiment’. Achttien
zaken die op zich de modale mens tegen de borst stoten. ‘A.’?
‘Introduction’? Beweert iemand een epos van weleer geschrevent te
hebben? En ‘Let’s Experiment’, werkelijk? Het is u vergeven als uw
neusvleugels fladderen bij de geur van pretentie of gefaald
sarcasme. We zijn hier natuurlijk om de muziek te bespreken, en
gelukkig valt die een stuk beter mee. In feite is de intro een
flard postrock uit de kast van het Finse Magyar Posse; zeer
verdienstelijk met een grote rol voor synthesizers in combinatie
met gitaren. De keyboards zullen de hele plaat lang een hoofdrol
spelen, zonder dat de steriele pianoklanken ook maar één keer te
bespeuren zijn. Een eerste positief aspect is ingeblikt.
Echt prettig wordt het bij de eerste volbloed nummers op ‘Tao of
the Dead’. Hoewel dit nergens echt vermeld wordt, lijken we in een
tweeledige compositie te zijn terechtgekomen. ‘Pure Radio Cosplay’
en ‘Summer of All Dead Souls’ vormen de hoekstenen van het eerste
deel. Zij imponeren met knap riffwerk, een pompend ritme dat niet
vies is van een plotse tempowissel, en krachtige, complexloze
vocals. Het voelt prettig aan de band weer in deze bloedvorm te
horen verkeren; op ‘The Century of Self’ was het nog huilen met de
pet op door een totaal gebrek aan scherpte. De bandleden leken
integraal ritmisch gestoord, Keely raakte kant nog wal met zijn
schrale stemgeluid, en daarenboven lekte de plaat pathos met
onprettige schimmelvorming tot gevolg. Niets van dat alles in de
eerste tonen van ‘Tao of the Dead’: kordate rock met de bekende
uitval naar de Amerikaanse radiomagnaten en vergeelde
muziekcultuur, dat is wat we voorgeschoteld krijgen.
Deze nummers geven ook ruimte aan motiefjes die meermaals zullen
terugkeren: het smeden van gitaren, keyboards en drums tot een
ritmisch geheel dat onvermijdelijk vergelijkingen oproept met de
krautrock uit de jaren ’70 (eerder de ‘Motorik’-beweging dan de
vloeibare psychedelica), maar ook uitblazen in nevelige
psychedelische rustoorden die het tragere werk van Pink Floyd voor
de geest halen. Voeg daar een aardige portie progressieve punkrock
bij, zonder het al te experimenteel te willen maken, en het recept
van ‘Tao of the Dead’ is uitgeschreven. Het belangrijkste van deze
opsomming is echter dat de combinatie van de retrorock en Trail of
Deads meer conventionele technieken zich op positieve wijze weten
te verstrengelen.
Dit muzikale smeltkroes was een maat voor niets geweest indien de
stem van Conrad Keely opnieuw had gefaald. Gelukkig is de man
verlost van zijn demonen. Hoewel Reece de typische punk- en
posthardcorestem heeft, kan Keely zijn mannetje staan, mede dankzij
slim gebruik van de overdub. Het vollere geluid zorgt voor een meer
overtuigende zanglijn, wat op zijn beurt weer de kracht van de
nummers ten goede komt. Het is in feite Reece die op ‘Tao of the
Dead’ met de pathosprijs gaat lopen voor het nummer ‘Ebb Away’, dat
helaas tussen de herneming van ‘Pure Radio Cosplay’ en de
bloedstollende finale geplaatst werd als onprettige
verkeersdrempel.
We hadden het al over Motorik, en deze stijl mag zowaar als enige
volwaardige element fungeren in het slot van deel 1. ‘The Fairlight
Pendant’ is één brok nostalgie; Michael Rother zou er vermoedelijk
zelf niet vies van zijn. Het nummer eindigt misschien wat lauw,
maar het speelplezier wordt feilloos overgebracht op de
luisteraar.
Het tweede deel van ‘Tao of the Dead’ is een vijfdelige suite ons
gepresenteerd als één nummer. ‘Strange News From Another Planet’
inntroduceert geen nieuwe elementen, maar is een spiegelbeeld van
het eerste deel, maar dan gesynthetiseerd om de beste momenten over
te houden. Het resultaat mag er zeker zijn, en de cirkelbeweging
die gemaakt wordt met ‘Know Your Honor’ is een leuke touch. ‘Tao of
the Dead’ sterft uit met een bevende, synthetische basnoot, en laat
de luisteraar dan wat verdwaasd achter. Want wie had durven dromen
dat Trail of Dead dit voor mekaar zou spelen?
‘Tao of the Dead’ is geen foutloze plaat; we vinden nog altijd de
vreemde momenten van ritmische onnauwkeurigheid, een streepje
pathos à la ‘Century of Self’ of een gemiste kans op structureel
vlak. Over het algemeen geldt echter dat de heropstanding van de
Texanen als relevante band dan eindelijk kan beginnen, gestuwd door
een werk van onbetwistbare kwaliteit. Pluimen voor de productie,
maar ook de bandleden zelf, die eindelijk al het persgezwets weten
te ondersteunen met een imposante geluidsmuur.
…And You Will Know Us By the Trail of Dead treedt op 2 april
op in de Ancienne Belgique, bijgestaan door Rival Schools.
