Olde English Spelling Bee, 2010
Holy shit! ‘Danse Pop’, de titeltrack van het mysterieuze
Greatest Hits, een duo (of was het een trio?) uit Los Angeles (of
was het Brooklyn?) – enfin, maakt niet uit! Dat nummer dus, ‘Danse
Pop’, is geweldig! Twee minuten glitterende elektropop van het
soort boem-patat-in-uw-gezicht! Fout maar dan wel goed fout. En met
een vettige lap weirdness uit de geflipte cassetterecorder
van iemand als James Ferraro erbovenop. Eighties-radiopop,
bedolven onder fluorescerend slijm en vervolgens gemuteerd tot even
hyperactieve als besmettelijke disco. ‘Make You Mine’, dat daarop
volgt, houdt zich al een klein beetje in: uw booty zal
slechts halverwege richting dansvloer shaken. Een
halfexperimenteel, halfplakkerig, maar all tasty snoepje van de
synth – jawel, heeft u ‘m?
De B-kant wordt dan weer enthousiast op gang getrokken met ‘Stop
and Go’, een vette lap futuristische glamfunk met een stonede
drag queen voor de microfoon: decadent, plat en geil, maar
ook: Bowie uit een andere dimensie. Resistance is futile.
Daarna is het al de beurt aan de afsluiter met het (post)punky
‘Ambulence’, een wild om zich heen schoppend bastaardkind van
Crystal Castles en Chromatics, mogelijks met Giorgio Moroder achter
de knoppen. Met vier nummers en een kleine 10 minuten is ‘Danse
Pop’ een lijvige 7″, maar toch vinden wij het spijtig dat hij zo
snel gedaan is. Alsof je naar Disneyland mag, maar na een uur
non-stop op de Space Mountain alweer naar huis moet.
Greatest Hits heeft, kortom, een debuut-7″ uitgebracht vol
euforische Balearische discopop; een futuristische, glamoureuze
plaat waarin vier songs worden geruggensteund door
twirly-girly vocalen en een sound barstensvol geile –
nay, übergeile! – bassen. Dat vinden wij, om het grote
Facebook te quoten, “leuk.”
