De cd- en platenkast omgooien, een verloren middag graaien door vergeelde tickets en verfrommelde programmaboekjes, bestaat er beter uitstelgedrag voor het plaatsen van een kerstboom dan eindejaarslijstjes proberen samen te stellen? Waarschijnlijk wel, maar op het einde van het jaar laten we ons niet meer opjagen.
Rest alleen nog de hoop dat we dit jaar weer niets memorabel muzikaals gemist hebben. Onderstaand lijstje wist alvast niet aan de aandacht te ontsnappen en zal nog een hele tijd te pas en onpas door de boxen schallen.
- Arcade Fire :: The Suburbs Nooit gedacht dat het ging gebeuren, maar heimwee naar waar je eens extreem hard weg wou, is mogelijk. Al zal het misschien veeleer een verkapte vorm van weemoed slash nostalgie zijn. Wat er ook van zij, het heeft Arcade Fire geïnspireerd tot het maken de mooiste collectie liedjes van 2010.
- Grinderman :: 2 De eerste Grinderman was meer hype dan inhoud, maar kijk: de wolfman kan toch klauwen. Rauw, pervers, groots: Nick Cave heeft het nog!
- Avi Buffalo :: Avi Buffalo Een gitaarvirtuoos die eens niet aan notenneuken doet, maar de sfeer van een eindeloze zomer oproept en de soundtrack bij een intense verliefdheid levert: Avi Buffalo heeft een debuut gemaakt dat onweerstaanbaar is..
- The Dead Weather :: Sea Of Cowards White & Mosshart kunnen toch overrompelen. Hard, pervers, gewelddadig: The Dead Weather is de supergroep geworden waarvoor hij al een jaar werd gehouden.
- Harlem :: Hippies Het rammelt langs alle kanten, maar dat is net de sterkte van dit zootje ongeregeld dat zo tof is ons er aan te herinneren, dat rock-‘n-roll nu ook weer niet te serieus genomen moet worden.
- The National :: High Violet Iets dat we bij deze band al eens vergeten, wanneer we ons onderdompelen in het behaaglijk bad genaamd High Violet. Maar in dit geval is dat niet meer dan terecht.
- Motorpsycho :: Heavy Metal Fruit Progrock! Symfonieën! Vreemd hoe Motorpsycho keer op keer alles waar we een hekel aan hebben zo weet te brengen dat het onweerstaanbaar wordt. Of zou er toch iets in het drinkwater zitten?
- Belle & Sebastian :: Write About Love Hebben ze ooit iets anders gedaan, misschien? En was het ten tijde van vroeger werk niet allemaal beter? Mogelijk, maar Murdoch en de zijnen klinken ook nu bij momenten zo aanstekelijk dat het begint te jeuken op plaatsen waar we het niet voor mogelijk hielden.
- Beach House :: Teen Dream Aanvankelijk vlotte het niet zo met deze derde Beach House, maar met het verstrijken van de maanden, openbaarde de schoonheid van het album zich meer en meer, tot de contouren van een klein meesterwerk zichtbaar werden.
- The Black Keys :: Brothers Kijk eens aan, een doorbraakplaat! Een “eindelijk”, is in het geval van The Black Keys zeker op zijn plaats, zelfs wanneer de plaat in kwestie eigenlijk moet onderdoen voor het solowerk van zijn eigen zanger/gitarist. Maar niettemin is Brothers een zinderend album dat zijn plaats in dit lijstje dubbel en dik verdiend heeft.
En buiten categorie treffen we dit fraai, al dan niet reeds bekend materiaal aan:
The Rolling Stones :: Exile On Main Street Seks, drugs en rock-‘n-roll anno 1972 revisited.
Queens Of The Stone Age :: Rated R Seks, drugs en rock-‘n-roll anno 2000 revisited.
Bob Dylan :: The Bootleg Series vol. 9 – The Witmark Demos Zelfs Dylans demo’s uit de begindagen zijn indrukwekkend. Maar volgend jaar toch maar weer een gewone nieuwe plaat, deal?
Crass :: The Feeding Of The 5000 Eigenlijk zou het niet zo mogen zijn, maar 32 jaar na de oorspronkelijke release van zijn debuut heeft Crass helaas weinig van zijn relevantie verloren.
Johnny Cash :: American VI – Ain’t No Grave Ingetogen en puur, zelfs het Cashmateriaal dat op het schap bleef liggen, blijkt van huizenhoge kwaliteit.
The Stooges :: Raw Power Gimme danger, little stranger!
Live
Pas enkele dagen na Soulwaxmas, wanneer de afkickverschijnselen op hun hoogtepunt kwamen, werd duidelijk wat een rijkelijk concertjaar dit geweest is. Tien hoogtepunten op een rij:
Channel Zero, 23 januari, AB Oké, het was niet écht echt Channel Zero, maar we zijn ook niet écht echt 14 meer en als één halve rif volstaat om uit het dak te gaan, dan weet je het wel.
Band Of Horses, 9 april, Botanique Infinite Arms is niet de klepper die we verwacht hadden, maar live staat de band rond Ben Bridwell sterker dan ooit.
Fuck Buttons, 11 april, AB De soundtrack bij het supernova gaan van de zon, gehoord door het nagenoeg perfecte geluidsysteem van de AB. Een indrukwekkend moment.
A Place To Bury Strangers, 16 mei, Trix En dat geldt ook voor het ogenblik waarop, na een uur in feedback gedrenkte melodieën, versterkers door de lucht vliegen en APTBS hun tot nu toe sterkste concert op vaderlandse bodem afleveren.
Mercury Rev, Midzomer, 29 juli, Binnenplein Museum M Zweverig, bombastisch en toch magisch, daar kan alleen Mercury Rev mee wegkomen. En op welke wijze!
Flaming Lips, 19 augustus, Pukkelpop Oké, gedaan met de ontkenning, diep vanbinnen hebben we een hippie zitten en soms neemt die snoodaard de controle over, bijvoorbeeld wanneer een gekke meneer, met een megafoon in de hand, op de schouders van een beer klimt en, tegen een achtergrond van felle kleuren, iets zingt over hoe mooi alles is.
Queens Of The Stone Age, 21 augustus, Pukkelpop Tien jaar na hun beste plaat kregen Josh Homme en zijn huurlingen eindelijk de verdiende headlinerstatus.
Grinderman, 18 oktober, AB Nick Cave zoals we al jaren hoopten dat hij zou zijn. Vol passie, vuur en dreiging. Alleen jammer dat hij Michiel Devlieger de strot niet heeft over gebeten, daags nadien.
Trentemøller, 26 oktober, AB Warm, dansbaar, stevig, teder en een mooi evenwicht tussen beats en, zowaar, gitaargeweld: Trentemøller live is zowat alles tegelijk, in de juiste dosis op een lichtelijk indrukwekkende avond.
The National, 21 november, AB Als één band dit jaar een bank vooruit gegaan is, dan is het The National. De passage in de AB was een mooie afsluiter van een hoofdstuk dat, daar twijfelen we niet aan, gevolgd zal worden door een minstens even boeiend vervolg.
