In de discussie rond downloads en rechten wordt steevast verwezen naar het (financiële) succes van bepaalde artiesten en hoe zij heus het brood uit de mond niet dienen te sparen omdat illegale kopieën van hun werk online de ronde doen. Ook labels krijgen er van langs onder het motto dat ze vooralsnog tal van succesverhalen kennen.
Een niet geheel onterechte verdediging is dat de succesvolle bands de verliezen dienen op te vangen die minder geslaagde groepen creëren. Toch is het niet onterecht om hier de kanttekening bij te plaatsen dat een beter A&R-beleid dit euvel in belangrijke mate kan oplossen. Het beste bewijs hiervan vormen immers de kleine labels die geen spaarpotje hebben voor tegenvallende verkoop. Voor hen is het uitbrengen van een album een statement op zich en niet zomaar een inpikken op een hype in de hoop er ook munt uit te slaan.
Geen wonder dus dat Morc labelbaas Wim Lecluyse zorgvuldig de pro’s en contra’s afweegt alvorens een album uit te brengen. Dat de consequentie daarvan is dat hij zelf pas na dertien jaar debuteert met een eigen plaat (er waren wel al cassettes en split-lp’s onder de bandnaam Circle Bros.) hoort daar ook bij. Het maakt echter meteen ook duidelijk dat Haven een album is waar Lecluyse in gelooft en dat meer is dan een egobevestiging, iets wat bij een eerste beluistering meteen bevestigd wordt. Circle Bros. weet namelijk hoe sferen opgeroepen moeten worden met een minimum aan effecten (de facto vaak niet meer dan een vervormde gitaar en zang).
Songs in de klassieke zin van het woord zijn nauwelijks te horen op het album, al kan net zo min van pure soundscapes of drones gesproken worden. Circle Bros. lijkt ergens tussen de verschillende genres in te hangen waarbij het geduldig opbouwen van een bepaald gevoel primeert. In "Your Sound" leidt dit tot gefluister, een doffe hartslag en vaag pulserende klanken, waar "Turning Back" een behoedzaam aangeslagen gitaar laat primeren en het onheilsgevoel weet te bezweren. Op "Unlikely" wordt een Liars-gitaar (ten tijde van Drum’s Not Dead) gekoppeld aan (Ignatz-)blues en avant-folk waardoor een continu gevoel van bevreemding ontstaat.
Charalambides (en Tom Carter) zijn voor de hand liggende referenties maar Circle Bros. brengt meer dan zomaar een variant op de band zoals het hoogst merkwaardige "Waiting For Killer Time" bewijst. Ook hier gelden aliënatie en onbehagen als codewoorden voor een eigenzinnige trip die in het duo "Sure 1" en Sure 2" ondanks een minimale invulling een maximaal effect krijgt. Haven vormt een bezwerende trip die (onbewust) klinkt alsof de songs erop werkelijk jarenlang in een donkere kelder gerijpt hebben alvorens naar buiten te mogen treden.
Naast Circle Bros. verschijnt ook de debuutplaat van stichtend Sylvester Anfang II-lid Edgar Wappenhalter (die SA verlaten heeft) op het Morc label. In tegenstelling tot zijn vroegere kompaan Hellvete (die eerder dit jaar een plaat bij Kraak uitbracht) kiest Wappenhalter niet voor een persoonlijke variant op de dronefolk van het moederschip maar zet hij veeleer de psychedelische en experimentele zijde van de band in de verf, waarbij hij geregeld andere wegen inslaat.
Openingstrack "The Sudden And Late Emergence Of San Pedro" is een uitwaaierend klankentapijt dat zich kenmerkt door ijle tonen. Van een geheel andere orde is het met een drumcomputer en kaduke keyboards gelardeerde "The Cyclone" dat zich als een verwrongen en gebroken Neue Deutsche Welle synthnummer presenteert. Dat Wappenhalter veel meer de uitersten opzoekt maakt het krakende en chaotische "Last Call Before The Tide" duidelijk. Doorheen de wanorde is een melodie en structuur te vinden, maar de ’onafgewerkte’ aflevering maakt duidelijk deel uit van het geheel. Toch weet Wappenhalter perfect hoe ver hij kan gaan zonder af te stoten.
"Dierenriem" bijvoorbeeld past uitstekend in het rijtje van eigenzinnige folkartiesten genre Wooden Wand en Vibracathedral Orchestra, terwijl "Revelatory Pathways To A Place Of Rebirth" aansluiting zoekt bij de "Kosmische Muzik" van Köhns We Need More Space In The Cosmos. Dat hij met "—-" (een vreemd geluidsexperiment) en "As The Kid’s Clock Breathes Sweet Hasjiesh" (een intrigerende collage) nogmaals breekt met de teneur van de plaat, stoort vreemd genoeg nergens. Zonder dat het hoe ooit duidelijk wordt, weet Wappenhalter van On The Beach ondanks alles een coherent album te maken.
Morc heeft niet de luxe van grotere labels om een pak releases uit te brengen in de hoop dat een aantal ervan genoeg zullen verkopen om de andere te dekken. Voor dit label telt elke release en elk verkocht exemplaar. Geen wonder dus dat op Haven en On The Beach kwaliteit en eigenheid primeren. Samen met de recent verschenen Winter’s Day 7" EP (Winter’s Day) vormen de platen Morcs geniale Drievuldigheid voor 2010.
Circle Bros. en Edgar Wappenhalter treden op 12 november op in Kinky Star (Gent). De toegang is gratis.
