{image}Nog tot 11 september toeren Chantal Acda en Craig Ward als True Bypass door het Verenigd Koninkrijk. Op nieuws.goddeau.com brengt Chantal regelmatig verslag uit van hun belevenissen.
De start
Gisteren zijn we om 8u vertrokken uit Brussel. Deze tour doen Craig en ik samen met Boris Gronemberger van de Waalse groep V.O. Best speciaal omdat ik met Boris in de groep Chacda zat en we jaren geleden een aantal van dezelfde steden onveilig hebben gemaakt. Voor de mensen die hem niet kennen: check hem eens want ik vind hem echt een ontzettend vindingrijke muzikant. De reis was lang maar het was heel mooi weer. Om 18u kwamen we aan in Nottingham waar we een interview en sessie hadden bij de BBC. De plaat van V.O komt nu uit in Engeland en die van True Bypass op 4 oktober, dus elke promo is welkom. We hebben een goed interview gedaan al ging het snel over in gebral van mijn kant aangezien we een beetje moe waren. Daarna naar de zaal en dat was een gezellige plek met lekkere taartjes.
Het optreden van True Bypass was erg emotioneel voor me. Mijn vader is onlangs gestorven en hij hield zo van True Bypass. Ook heeft hij me deze gitaar nog gegeven dus het was een concert dat ik in mijn hart aan hem heb opgedragen. Na het concert zijn we braaf gaan slapen. Opvallend wel dat blijkbaar dEUS toch heel wat indruk heeft gemaakt hier want Craig wordt soms behandeld als een superrockster. Ik blijf het grappig vinden dat ik hier nu met True Bypass aan het spelen ben. Eigenlijk was het niet echt de opzet echt iets te doen met dit project. We wilden gewoon iets recht uit het hart maken. Zonder netjesmakerij. Zonder urenlang pielen. Gewoon instinctief muziekmaken. Dat was heel fijn en een tegenstelling met mijn opnames voor de nieuwe Sleepingdog plaat (2011). Die heeft niks meer met folk te maken en we hebben uren besteed aan elk klein geluidje. Nu kan ik eindelijk de projecten echt scheiden. In plaats van overal het bekende, “chantal-maakt-overal-een-chaos-van”_verhaal.
Craig is een uitdaging om mee te spelen. Nooit is alles gerepeteerd. Er is altijd ruimte maar er wordt daardoor intens naar elkaar geluisterd. Hij is ook een op-en-neer persoon net als ik. Zo kan ik me eens normaal voelen. En natuurlijk is zijn immer aanwezige flesje whiskey ook wel acceptabel.
Engeland is een land waar ik me ondertussen meer gewaardeerd voel dan in Vlaanderen. Dat is wel een vreemd gevoel. Ik voel me daardoor soms ontheemd in mijn eigen omgeving. Hier wordt bij elke scheet een persbericht gestuurd en kan ik touren wanneer ik maar wil. Kleine zaaltjes, maar dat is dan ook waar ik me thuisvoel. Het is fijn om me zo thuis te voelen en Craig lijkt hetzelfde te hebben. Vanavond een klein concert in Leeds waar we ondertussen fijne vrienden hebben wonen. Craig zag zijn slaapkamer en daar hing een belachelijk grote dEUS poster. Hij keek er niet zo heel blij bij….We geven er een lap op!