Bij valavond mag The Tallest Man On Earth de concurrentie aangaan met The Prodigy op het hoofdpodium. Dat lijkt een strijd van David tegen Goliath maar net zoals in het Bijbelverhaal is het niet de underdog die op zijn kloten krijgt, wel integendeel.
Leuk om te zien hoe na onze lovende recensie van ’s mans laatste langspeler The Wild Hunt de Chateau tot in de nok — hoewel de hoge banken dit jaar weg zijn — volgelopen is. Of u hebt gewoon een goede smaak, dat kan natuurlijk ook. Wie de muziek van Kristian Matsson kent, weet wat hij mag verwachten: overgave, intensiteit en dijken van songs. En wie veel geeft, krijgt ook veel terug. De Zweed is merkbaar onder de indruk van de opkomst: “ik ben nochtans geen firestarter”, mompelt hij tussen de bedankingen door, de blik op het stemapparaat gericht.
Trouw aan de plaat opent het gelijknamige “The Wild Hunt” deze set, die zo enthousiast onthaald wordt dat Matsson het publiek al lichtjes moet intomen om de sfeer van het nummer intact te houden. Want hoe rauw en krachtig de songs soms over de Zweedse stembanden rollen als Contador over de Pyreneeën, soms is een stilte wel op zijn plaats. Wanneer “Thousand Ways” wordt ingezet bijvoorbeeld: ” Oh, I have lived for ages I’m a thousand turns of tides / I’m a thousand wakes of springtime and thousand infant cries”. Hou ons tegen of we citeren het volledige nummer.
Maar ook het oudere werk wordt niet geschuwd: “Where Do My Bluebirds Fly” en het massaal meegezongen “The Gardener” wekt iedere keer weer een gevoel van schaamte op – dat we The Tallest Man On Earth niet vroeger ontdekten. Het ene herkenningsapplaus na het andere vliegt door de Chateau maar ook voor de muzikale ontdekkingsreiziger die Pukkelpop steevast aantrekt, is dit concert ongetwijfeld een hoogtepunt. Matsson werkt hard en is niet te beroerd om in het zweten te delen terwijl hij succesvol een groeiend leger fans rekruteert.
De viriele speelstijl van TTMOE zorgt er voor dat hij regelmatig moet bijstemmen en tijdens “You’re Going Back” breekt onvermijdelijk een snaar. Matsson lost het op door op vijf snaren verder te spelen: “als Seasick Steve het op twee snaren kan”, moet hij gedacht hebben. Het ‘hitje’ “King Of Spain” en een nieuw nummer, waarbij de Zweed voor het eerst gaat zitten, zetten de kroon op het werk. The Tallest Man On Earth cruiset als een viking in een Volvo door het muzieklandschap en gaat ondertussen zo hard dat we niet graag zijn flitsboetes zouden betalen.
