Het Vlaamse politieke landschap werd dit jaar overspoeld door een tsunami. Metalland kreeg er reeds in 2007 een over zich heen die afkomstig was uit Savannah, Georgia: Red Album van Baroness. Vorig jaar werd met Blue Record de krachttoer nog eens dubbel en dik overgedaan. Een reden te meer om Summer Welch, een van de vier aanstokers van dat revolutionaire geweld, aan de tand te voelen.
enola: Op Blue Record hoor ik meer epiek, maar soms ook wat Baroness-light. Is een song als "Steel What Sleeps The Eye" een logische evolutie in het geluid van de band?
Welch: "Je hebt volkomen gelijk. We zien de donkere en soms instrumentale epiek vooral als een logische, natuurlijke evolutie. Hetzelfde geldt voor de akoestische intermezzo’s. Op de akoestische song waarover je het hebt, wilden we gewoon iets nieuw proberen. Het gebeurde gewoon in de studio en het resultaat mag er best zijn. We zijn er heel tevreden over."
“Natuurlijk was het ook anders om deze keer met John Congleton (die eerder werkte met The Roots, Explosions In The Sky, Black Mountain en The Polyphonic Spree, lh) te werken. Een nieuwe producer heeft sowieso een nieuwe kijk op een band. En zeker John. Ik denk zelfs dat hij nooit eerder met een metalband had gewerkt. Het was duidelijk te merken dat hij vooral met indie rock en meer experimentele bands bezig was. Hij kwam aanzetten met frisse ideeën. Bovendien was het totaal anders werken dan met Philip Cope (van Kylesa, die het vorige album producete, lh), die ons al heel lang kent en met wie het opnemen keer op keer vlot ging. Toch hadden we met John meteen een hechte band, we voelden ons meteen thuis. Hij bracht ons in contact met nieuwe genres en bands. Zo werd ik een grote fan van Black Mountain."
enola: Songs als "A Horse Called Golgotha" en "Swollen and Halo" steken verdomd ingenieus in elkaar. Wordt elk Baronessalbum in groep geschreven?
Welch: "Het schrijfproces gebeurt steeds democratisch. De samenwerking verloopt zeer intensief. Dat ging ook vlot met John (Congleton) die ons voldoende vrijheid gaf. We zijn bovendien zeer perfectionistisch. We zijn pas tevreden wanneer we in de muziek steeds iets van onszelf terugvinden. De afwerking van een nummer gaat gewoonlijk gepaard met veel debatteren."
enola: Blue Record joeg de populariteit van Baroness de hoogte in. Hoe gaan jullie daarmee om? Hechten jullie belang aan al die lovende recensies?
Welch: "We discussiëren nooit over hoe een magazine ons beschreven heeft. Wat voor ons telt is dat de fans zich tijdens onze optredens kunnen amuseren. Een geslaagde tour zoals die met Clutch in de VS of deze in Europa is voor ons veel belangrijker dan de kritiek van enkele journalisten. De mening van de pers hangt immers ook af van persoonlijke voorkeuren. Recensies zal ik thuis wel eens snel checken, maar ik laat er mijn humeur niet door beïnvloeden."
“We hoeven helemaal niet dezelfde status als Mastodon te bereiken. Bovendien genieten we evenveel van kleine zweterige clubs als van grotere festivals. Nogmaals, zolang het publiek en wijzelf ons goed amuseren, zijn we tevreden. Het is een luxe om de wereld rond te toeren en zo veel mensen uit hun dak te zien gaan. Zolang wij eerlijk blijven en trots kunnen zijn op wat we doen, zijn er geen problemen. We zouden nooit een album kunnen maken waar we zelf niet achter staan."
enola: Even terug naar jullie roots. Er is een wereld van verschil tussen het oude "Tower Falls" en het nieuwe "Ogeechee Hymnal". Had de hardcore-punkscene vroeger dezelfde impact als de southern rock vandaag?
Welch: "Die eerste song is al acht of negen jaar oud en stamt uit onze agressieve jonge jaren, toen we echt boos waren op de maatschappij. Intussen hebben we al vele nieuwe wegen ingeslagen. Dat is opnieuw die natuurlijke evolutie. Hoe ouder je wordt, hoe makkelijker het is om van de simpele dingen te genieten. Vroeger had ik meer zin om zomaar wild om mij heen te headbangen. Nu heb ik meer trek in nieuwe muziek."
enola: Beschouw je de omgeving van Savannah ook als een invloed?
Welch: "Zeker. De leefomgeving heeft altijd een grote invloed. En Savannah in het bijzonder, want de plaats straalt tegelijk iets duister en moois uit. Ik kan het moeilijk uitleggen, zeker als je er zelf nog niet geweest bent. Savannah is misschien vergelijkbaar met New Orleans."
enola: Wat is de symboliek achter de bijzondere albumtitels en de kunstzinnige cover van Blue Album?
Welch: "Wel, onze muziek is steeds heel persoonlijk. Baroness laat dat liever over aan de persoonlijke interpretatie. Hetzelfde geldt voor John (Baizley)’s albumcovers. We hopen dat hij nog lang onze covers zal maken. Meer kan ik daar niet op antwoorden."
Baroness staat dit weekend op het Dourfestival.
