De onvolprezen Martin Bril bedacht (of benoemde) een jaar of vijftien geleden het concept "rokjesdag": die eerste dag van het jaar waarop het warm en zonnig genoeg is om broeken en nylons in de kast te laten, en meisjes opnieuw gezwind in rokjes de straat op kunnen. Dat heuglijke moment — niet in het minst voor het mannelijke deel van de bevolking — heeft dankzij She & Him nu ook een soundtrack.
She & Him, dat is het duo Zooey Deschanel en M. Ward. Haar kent u als de ultieme indiedroomvrouw (Death Cab For Cutie’s Ben Gibbard mocht haar mee naar huis nemen) uit films als 500 Days Of Summer en The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy, hij doet het dan weer als solomuzikant of onderdeel van supergroep Monsters Of Folk. Beiden delen een stevige sixtiesfixatie die ze nu al voor de tweede keer botvieren op het duidelijk getitelde Volume Two.
Die eenvoud kenmerkt het universum van She & Him: de zonnige pop en country horen thuis in een in vrolijke onschuld gewentelde droomwereld, waar meisjes "My baby, my darling" zingen voor de jongen naar wie ze verlangen en al hoelahoepend door het leven gaan, zelfs al zijn ze net in de steek gelaten door zowel hun liefje als hun nieuwe rode schoenen. Alles op Volume Two verwijst terug naar een lang vervlogen tijdperk dat misschien nooit echt bestaan heeft: titels als "Ridin’ In My Car", typische jongen-meisjeduetten en niet in het minst de cover van het fiftieshitje "Gonna Get Along Without You Now", dat — ondanks het onderwerp — met zijn "aha-hmmhmms" tekent voor het grootste huppelmoment van de plaat.
De concurrentie is echter groot: de goedgeluimde eerste single (check die videoclip en probeer eens níet blij te worden) "In The Sun" wordt voortgestuwd door een dartele pianoriedel, die voortgezet wordt in het aan allerlei meidengroepjes en wall of soundadepten verwante "Don’t Look Back", terwijl "I’m Gonna Make It Better" van een heerlijk heupwiegend ritme en een refrein met oorwurmneigingen voorzien is. Maar ook wanneer er gas teruggenomen wordt, blijft het duo Deschanel-Ward boeien. "Me And You" is met zijn "you gotta be kind to yourself"-refrein, rijkelijke orkestratie en slidegitaar een pracht van een countryballad, het larmoyante liefdesverdrietliedje "Thieves" is gewoon hartverwarmend.
Tegen alle verwachtingen in verzandt Volume Two nooit in een compleet zeemzoeterig geluid, en dat is voor een groot stuk de verdienste van M. Ward: zijn warme, herkenbare gitaarpartijen kleuren de nummers bij, en zijn stem vormt de ideale tegenpartij (in "Ridin’ In My Car") en achtergrond voor de hare. Deschanel mag dan wel de songschrijfster van dienst zijn (de vaak erg meisjesachtige teksten liegen er niet om), het is Ward die de nodige lagen toevoegt en van de plaat meer dan een eenvoudige genre-oefening maakt.
Met Volume Two luidt She & Him met verve het begin van een langverwachte lente in. Ze doen dat niet met een regelrecht meesterwerk, maar dat hoeft ook niet altijd: dat de aanstekelijke nostalgiepop van het duo een onbedwingbare glimlach uitlokt, volstaat ruimschoots.
