The Use Of Ashes :: White Nights :: Glowing Lights

Toen de Nederlandse band Mekanik Kommando, vernoemd naar een album van het legendarische Magma (niet te verwarren met het Duitse Mekanik Destruktiw Kommandoh, ook vernoemd naar een album van Magma), er in 1988 mee ophield, ontstond uit zijn assen meteen een nieuwe groep. The Use Of Ashes leende net als zijn voorganger opnieuw zijn naam aan een legendarisch album, ditmaal van Pearls Before Swine.

De zwanenzang van de ene band werd meteen ook het debuut van de andere. Want ook al verschijnt The Castle Of Fair Welcome in 1988 nog onder de bandnaam Mekanik Kommando, bij de re-release (2005) wordt hij beschouwd als het eerste album van The Use Of Ashes. Met The Castle Of Fair Welcome wordt immers definitief duidelijk dat de band zijn mix van new/cold wave en experimentele industrial inruilt voor een (acid) folkgerichter geluid.

In 1996 volgt Firetree, de eerste/tweede plaat van The Use Of Ashes, daarna komt Albion Moonlight in 1998 en dan wordt het zes jaar stil. Pas in 2004 pikt Mekanik Kommando opnieuw de draad op en volgen relatief snel nieuwe albums. White Nights: Glowing Lights kan vanwege zijn titel en stijl beschouwd worden als een opvolger van het in 2008 verschenen White Nights: The Hand Of Tzafkiël. Opnieuw worden (korte) geluidsexperimenten gekoppeld aan acid folksongs. Vooral de melodieën en de toegankelijkheid (ondanks de stijl) springen eruit.

Met achttien nummers verdeeld over een dikke vijfenveertig minuten wordt het moeilijk om het album niet als een geheel te zien, zelfs al springen een aantal ervan er moeiteloos uit. Zo is er de openingstrack “Morgenstern (The Umbrella Jigsaw Man)”, dat een speelse middeleeuws-psychedelische toets heeft, en het daarop volgende “Falling From The Sky”, dat zich als een dromerige mix van akoestische postrock en sfeervolle acid-rock laat gelden. Iets wat met enige goede wil ook van “Lazy Daisy Day” gezegd kan worden, al overheerst hier het folkrockgehalte.

Ook “The Prince With The Golden Hair” plaatst zich — zoals de titel al laat vermoeden — in middeleeuwse folk annex psychedelische middens. Iets wat voor het gros van de songs (zie ook “King Of The Moon” en “The Sky-Cracked Children”) overigens opgeld maakt. De belangrijkste buitenbeentjes op het album zijn “Kiss The Golden Light”, dat doordrenkt is van sitars en Oosterse percussie, en het meer dan zeven minuten durende “9 Glowing Lights”, dat in de eerste plaats een lang uitgesponnen ambient-track is.

White Nights: Glowing Lights laat zich moeiteloos in een traditie van psychedelische folk en dromerige songs opnemen en is vanuit die optiek dan ook weinig opmerkelijk te noemen. Het meest intrigerende aan de plaat blijft het grote aantal songs dat er in nauwelijks een minuut in slaagt enerzijds een eigen verhaal te vertellen en anderzijds toch binnen het geheel van de plaat te blijven. White Nights: Glowing Lights is een uitstekend voorbeeld van vakmanschap dat treffend de setting voor een introverte trip uittekent.

http://www.crazy-diamond.nl/useofashes/

verwant

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in