De muziekindustrie zit in een dipje. De cd-verkoop daalt, volledige albums staan al op het net maanden voor ze in de winkels te verkrijgen zijn en artiesten en platenwinkels hebben steeds meer moeite om te overleven. Maar tegelijkertijd is er een tegenbeweging bij kleine artiesten en labels om hun muziek op een andere manier te verspreiden. Bas van Huizen is zo iemand.
’s Mans muziek kan op verscheidene plaatsen op het internet kosteloos gedownload worden, zonder dat u daarbij enig schuldgevoel moet hebben, want van Huizen vindt dat allemaal wel ok. Anderzijds brengt hij ook zijn platen uit in beperkte oplage (op cd-r), via zijn eigen label Etherkreet of bij andere gelijkgestemde labels, zodat de liefhebber toch iets tastbaars in handen kan krijgen. Een van zijn recentere albums is Maanzaaier, uitgebracht als mooi vormgegeven cd-r op het Antwerpse Kaspar Hauser Records.
Hoe Bas van Huizen zijn muziek distribueert en produceert — bijna aan de lopende band — heeft dus wel wat weg van hoe landgenoot Machinefabriek dat doet. En de vergelijking stopt daar niet, want ook muzikaal zitten ze ongeveer in hetzelfde vaarwater. Allebei vertrekken ze vanuit analoge noise, nagenoeg onherkenbare samples en dreunende gitaartexturen om hun subtiele tracks vorm te geven. Waar Machinefabriek echter zelden in de buurt komt van een computer met zijn muziek en alles zo analoog mogelijk houdt, schuwt Bas van Huizen het editen via de laptop niet.
De muziek op Maanzaaier valt ruwweg uiteen in twee helften. De opener en afsluiter "Kruinduiker I" en "Kruinduiker II" zijn naar Fennesz neigende elektronische stukken waarin samples een hoofdrol spelen. De vijf andere tracks zijn hoofdzakelijk opgebouwd uit gitaarklanken, door e-bow-gedreun en feedback voortgebracht. Het hele middenstuk van het album is daardoor een relatief eenvormige massa van met effecten beladen gitaartexturen. Dat had een voordeel kunnen zijn, had van Huizen de nummers (met stuk voor stuk prachtige titels als "Wrijflijdster" of "Sterrelek") meer in elkaar laten overlopen. Maar in plaats daarvan eindigen de nummers allemaal met een zelfde fade-out en kan de muziek de luisteraar maar zelden volledig overspoelen.
Ook al weet van Huizen geen overweldigend geheel af te leveren, toch staan er op de afzonderlijke tracks wel zeer interessante klanken en zijn er indrukwekkende stukken te bespeuren. Het hoogtepunt van de feedbacktracks is "Kregeleed" waarin de dreigende harmonieën en onderliggende microtonaliteit het beste werken. Net als bij veel ambient valt ook op hoe filmisch de muziek wel niet is. Van Huizen heeft daarin echter een stapje voor op zijn collega’s, want naast muzikant is de man ook visueel artiest en bracht hij onder andere onlangs een dvd-r uit waarbij hij de visuals verzorgde bij de dark ambient van Ezra Jacobs.
Maanzaaier is geen baanbrekend album. Het past perfect in de stijl die Bas van Huizen op zijn andere albums ook gebruikt, en ook binnen het genre is het geen erg opvallend werk. Maar voor zij die niet genoeg krijgen van de muziek van Machinefabriek, Rafael Anton Irisarri of Fennesz, is het zeker eens de moeite om zich te verdiepen in het werk van Bas van Huizen.
