In een land dat sinds mensenheugenis verscheurd is door religieuze conflicten bouwen Orphaned Land, Salem en Melechesh al jarenlang bruggen tussen Arabische en joodse metalheads. Met het messianistische The Never Ending Way Of ORwarriOR bewijst Orphaned Land nogmaals dat oriëntaalse metal een wapen voor een hoopgevende toekomst kan zijn.
Folk metal begon bij het Engelse Skyclad en Ierse Cruachan in de vroege jaren negentig en is de laatste jaren uitgegroeid tot een commercieel metalgenre met Finntroll, Ensiferum en Korpiklaani als populairste exponenten. Het Israëlische Orphaned Land is sinds 1991 de trendsetter van de variant uit het Midden-Oosten. Sahara uit 1994 en El Norra Alila uit 1996 klonken als een nooit eerder vertoonde kruising tussen ruige death metal, doom en oriëntaalse ritmes, maar het absolute meesterwerk was Mabool: The Story Of The Three Sons Of Seven uit 2004. De muziek zweefde tussen rust en woede, tussen oosterse folk en moderne metalmuziek terwijl de teksten de sfeer van de drie religieuze tradities van het Beloofde Land uitademden.
Frontman Kobi Farhi als de ideale Jezus, zangeres Shlomit Levi in de huid van een wonderbaarlijke Maria Magdalena en de overige bandleden als charedische joden (in gebogen bidhouding!) of Arabieren met Thora in de hand: de synergie tussen de drie monotheïstische religies op de controversiële promofoto kon niet beter. Maar in de excentrieke albumtitel “ORwarriOR” zit de messianistische boodschap ook verstopt. Volgens Orphaned Land zit in iedere jood of Arabier een strijder van het licht (“Or” in het Hebreeuws) verscholen. Een ambitieuze boodschap, nietwaar?
“Sapari” bezorgt de muzikale ontdekkingsreiziger alvast een veelbelovende start. De Jemenitische nachtegaal in Levi, Farhi’s wondermooie cleane stem en The Arabic Orchestra of Nazareth zorgen meteen voor de eerste kippenvelmomenten. De oosterse melodieën en ijzersterke power chords in het nummer, gebaseerd op een oud-Jemenitisch gedicht, zijn werkelijk verslavend en doen ons meteen naar de repeat-knop zoeken.
Al snel blijkt dat het onweerstaanbaar poppy nummer niet representatief is voor de volgende episodes. “From Broken Vessels” wisselt oosterse schoonheid af met technische metalkunsten. Vooral “The Path Part 1 — Treading Through Darkness” en “The Path Part 2 — The Pilgrimage to Or Shalem” krioelen van variatie. Als een gefascineerde archeoloog blijven we graven in een onuitputbare bodem van (oosterse) schatten: bouzouki’s, tokkels op de saz, mandolines, violen, dramatische en heldere vocalen, Levi’s helende stem, groovende gitaren, noem maar op.
Deel twee van The Never Ending… klinkt spectaculair filmisch maar bovenal strijdvaardig. In “The Warrior” ontpopt regisseur Farhi zich tot een mysterieuze held, opgepept door zware gitaarsalvo’s. “M I” is de volgende climax van de muzikale film en drijft de dramatiek ten top. De Moonspell in Orphaned Land komt te voorschijn: het nummer klinkt dramatisch en donker, alsof donkere wolken zich boven Jeruzalem opstapelen.
Maar dan is er — zoals een degelijke film het betaamt — dat sprankeltje hoop. “Olat Ha’tamid” (met een heerlijk zoete samenzang) en “Disciples Of The Sacred Oath II” (met verzen uit de Koran) klinken traditioneel Arabisch door bijdragen van de saz, bouzouki en ney (Arabisch fluit), maar boeten helemaal niet aan kracht in dankzij de straffe gitaarondertoon.
In de slotetappes, waarin het hoogste goed (Barakah in Arabisch) centraal staat, stijgt het kwik de hoogte in en vliegen de haren enkele keren wild in het rond. “Barakah” komt in een oorlogssfeer van melodische gitaarsalvo’s terecht maar balanceert snel tussen licht (exotische ritmes) en duisternis (melodische furieuze gitaren). Net als in “New Jerusalem” zorgt de bouzouki van ritmegitarist Sassi en de tribale percussie voor een positieve en energieke stemming. Het groovy deathmetalwerk in “Codeword Uprising” schept nog even een grimmige sfeer waarna epiloog “In Thy Never Ending Way” met spectaculair solowerk en de pianotoetsen van producer Steven Wilson het verhaal vrede- en hoopvol afsluiten. Hallelujah.
Orphaned spendeerde maar liefst zes honderd uur aan het filmische reisverhaal The Never Ending Way Of ORwarriOR. De Israëlieten nemen je mee op een wonderbaarlijk pad langsheen hun metalroots en grenzeloze liefde voor oosterse cultuur. Deze fascinerende reis leg je best af in verschillende etappes maar is nu al de ultieme openbaring uit het metaljaar 2010. Reserveer alvast uw plaatsje, onze zegen heeft u.
