Ian Brown

Legendes zijn onaantastbaar en er bestaat geen twijfel over dat ook
Ian Brown onder die noemer valt, maar eerlijk is eerlijk: een
fantastische livereputatie is iets waar ’the monkey man’ nooit over
beschikt heeft. Zijn niet al te toonvaste stemgeluid is gewoonlijk
de schietschijf in concertreviews.

Een tweede Pavarotti zal hij wel nooit worden – de vraag is
bovendien of we dat wel willen – maar wie deze zomer pakweg La Roux
aan het werk gezien heeft, moet toegeven dat het wat vals zingen
betreft nog binnen de perken bleef in de AB. Bovendien heeft Brown
voldoende allure om met één of twee verkeerde toonladdertjes weg te
komen.

Nochtans blies het Madchestericoon ons niet van bij de start van
onze sokken. Nieuwe nummers en iets oudere songs werden door de –
overigens niet altijd even strakke – begeleidingsband in een
etnisch gekleurd jasje gestoken. Spicy, funky en best wel dansbaar,
maar niet echt dat waar je voor komt wanneer je naar Ian Brown gaat
kijken. Ook ‘Own Brain’ en ‘Crowing Of The Poor’, nochtans meer
typisch Brown klinkend, overtuigden niet geheel.

Na een tijdje werd de lont echter aangestoken. ‘Keep What Ya Got’
toonde King Monkey in opperbeste doen en vanaf dan had hij de smaak
pas echt te pakken, hetgeen ook te horen was aan de vaak grappige
bindteksten waarmee de man op de proppen kwam. Tientallen
jongensdromen (en ik beken, ook meisjesdromen) werden vervuld bij
het horen van ‘Fool’s Gold’ uit Browns Stone Roses-periode. Wie er
bij was, heeft mijn enthousiasme ter plekke kunnen aflezen toen ik
samen met een vriendin besloot Ian te vergezellen op het podium, en
in tegenstelling tot een eerdere ondernemingsgezinde wél de
toestemming daartoe kreeg van Brown himself. Hoera!

Met een niet van zijn gezicht te vagen ‘cool’ zorgde Brown voor een
uitstekend slotstuk. ‘F.E.A.R.’ staat nog steeds als een huis en de
recentere single ‘Stellify’ werd door het lekker enthousiaste
publiek terecht gekroond tot het nieuwste anthem in Browns
repertoire.

Hij kwam een beetje op gang als een diesel, maar niettemin zorgde
Ian Brown voor een mooie avond aan het begin van het nieuwe
concertseizoen. Even dreigden we het woord ‘nostalgisch’ uit de
kast te moeten halen, maar ‘Stellify’ redde de zanger van die
twijfelachtige stempel. En daar zijn we heel blij om.

Release:
40921
AB, Brussel

aanraders

Glasvegas :: 30 september 2023, Trix

Brexit of niet, net geen tien jaar na de...

Elvis Costello & Steve Nieve

27 september 2023Bozar, Brussel

Elvis Costello en Steve Nieve zijn al bijna vijf...

65DaysOfStatic Plays Wild Light :: 22 september 2023, Trix

Ook in een wereld waarin The Rolling Stones blijven...

Billy Bragg

16 september 2023De Roma, Borgerhout

Zo sympathiek dat ie letterlijk alles en iedereen ontwapent....

Misty Fields 2023 :: Een hitmachine van een andere planeet

Vorig jaar staken we er nog een teen in...

verwant

Ian Brown :: Ripples

Wat doe je als de kids te groot zijn...

DOSSIER MADCHESTER: The Stone Roses :: The Stone Roses (1989)

Euforie. Branie. Opwinding. Popmuziek om gelukkig van te worden....

Trailer voor Stone Rosesfilm

Er is een eerste trailer voor Made Of Stone,...

PUKKELPOP 2012: The Stone Roses :: vrijdag 17 augustus, Main Stage

Jawel: ze stonden er, en het klonk goed. Het...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in