Frank Boeijen :: Camera

Exact dertig jaar al staat Boeijen in het vak, Camera is zijn 23ste album. Maar niet alleen qua kwantiteit kent de man steeds minder zijn gelijke in ons taalgebied. Dat mag Camera nog eens fijntjes aantonen, want dit is veel meer dan zomaar een aanvulling in de prille herfst van zijn oeuvre.

“Betrouwbaar vakmanschap” is op deze goddeaupagina’s al vaak een eufemisme gebleken voor een steriele plaat die lang niet meer beroert zoals de artiest in kwestie in zijn hoogdagen deed. Voor Boeijen gaat die vlieger echter niet op: dit decennium getuigen al zijn platen van een zorgzame liefde voor zijn metier, songs schrijven blijft voor hem een ambacht zoals bij weinige anderen. Wat een productiviteit legt Boeijen trouwens de laatste jaren niet aan de dag: in 2006 was er het dubbelalbum As, in 2007 het boek 36,7°C dat ook gebundeld werd in één lied van een uur, in 2008 was er de samenwerking met Henny Vrienten en Henk Hofstede op het weliswaar wisselvallige Aardige Jongens.

Sinds As lijkt Boeijen vooral terug te blikken op zijn carrière van meer dan een kwarteeuw lang, zonder zich er krampachtig aan vast te klampen — helemaal integendeel. Die plaat bevatte nummers die met de voltallige Frank Boeijen Groep, de eerste Nederlandstalige popband in de jaren tachtig, waren opgenomen. Camera leunt opvallend nauw aan bij die nummers: het is een verrassend melodieuze, gebalde popplaat met een warme, volle klank. Boeijen en band, vijf muzikanten die ondertussen ontzettend op elkaar zijn ingespeeld. Leek As Boeijens magnum opus na een solocarrière van zowat vijftien jaar, dan kan over Camera met sprekend gemak hetzelfde gezegd worden.

Op Camera klinkt Boeijen meer dan ooit als een gelouterd man — niets meer moeten bewijzen maar het en passant toch doen, zij het ongedwongen, met de glimlach van iemand die ongestoord op een eiland woont en er gewoon kan doen wat hij graag en uitstekend doet. Prachtige zanglijnen maken van een ij-zer-sterk “Op Een Dag” een van de beste songs die Boeijen de laatste tien jaar heeft geschreven. De nu eens dartele, dan weer weemoedige piano van Ton Snijders maakt dit een plaat voor vier seizoenen en vier generaties. Boeijens stem blijft een knetterend haardvuur waaraan de nummers zich kunnen warmen.

Het zijn vooral de echte “groepsongs” als het eerder genoemde “Op Een Dag”, “Alles Wat Ik Had”, “De Vraag” en “Zo Ver” die deze plaat cum laude van het kaf scheiden. Op “De Streken Van De Meester” waait de geest van de Frank Boeijen Groep uit de jaren tachtig trouwens wel héél nadrukkelijk binnen. Het zijn songs zoals we die niemand anders in onze moerstaal zien schrijven. Boeijen heeft zijn eigen warme zwervershol in het Nederlandstalige lied meer dan ooit gevonden. Misschien is het dat wel wat Camera nog meer dan zijn vorige platen bewijst.

Maar ook met de intimistischere songs demonstreert Boeijen: in het dromerige miniatuurtje “Ho Chi Min Park” bijvoorbeeld, of het herfstige “Morgen Is Het Dinsdag”. Thematisch struint Boeijen de vertrouwde paden af: liefde, vriendschap, reizen naar en door het Oosten, de dood worden door een volbloed romanticus in poëtische bewoordingen en mijmeringen gegoten, net als, zoals vanouds, de (politieke) actualiteit. Dat laatste gebeurt niet op een sloganeske manier: wel wil hij een “weerloze schoonheid”, zoals hij het onlangs in het gesprek met goddeau noemde, zetten tegenover al wie en wat polariseert. En daarin slaagt Boeijen voortreffelijk. Camera heet zo’n plaat te zijn waar geen nieuwe zieltjes mee gewonnen worden. Toch valt het te hopen van wel, dit moet samen met Heden uit 2001 de meest toegankelijke Boeijen van de laatste vijftien jaar zijn.

Al noemt Boeijen dit een “eindpunt”, met zijn 52 jaar is hij nog niet aan zijn fin de carrière toe. Bovendien heeft hij al aangegeven dat hij misschien iets compleets anders wil gaan doen, iets met soul bijvoorbeeld. Ons is het goed, met een plaat als Camera staan de sterren hoe dan ook gunstig. Boeijen is nog niet uitverteld en maakt momenteel misschien wel de compleetste platen uit zijn carrière. Zijn grote voorbeeld Bob Dylan toont hem hoe je waardig ouder kunt worden, al lijkt Boeijen daarvoor geen voorbeelden nodig te zullen hebben.

http://www.frankboeijen.nl

verwant

Eindejaarslijstje 2022 van Philippe Nuyts

Globaal gezien wint elk jaar tegenwoordig een lelijkheidsprijs. De...

Frank Boeijen :: “Ik wil de tijd bevriezen”

Na meer dan 30 jaar carrière, en op z’n...

Frank Boeijen :: ”Ik heb een eindpunt bereikt”

Frank Boeijen interview je niet. Je praat met hem,...

Frank Boeijen :: AS

In de jaren tachtig was Frank Boeijen met zijn...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in