Eigen beheer, 2009
Nee, Stad van Licht is ongetwijfeld geen naam die onmiddellijk een
groot internationaal publiek zal aanspreken. Maar het verleden
leert ons dat de muziek die een groep produceert vaak van groter
belang is dan het uithangbord. Stad van Licht vindt zijn oorsprong
in de Kempen, meerbepaald de Limburgse stad Lommel. Het naamloze
debuutalbum (met naar mijn mening een zeer mooi artwork) is recent
uitgebracht en opent hopelijk vele deuren voor deze Belgische
jongeren.
Het album wordt aangevat met het nummer ‘Concrete Blankets’: het
begint met door elkaar zappende geluiden en uiteindelijk mondt dit
uit in een repetitieve pianomelodie. Geleidelijk aan voegen de
andere instrumenten zich bij het geheel, dat wordt gekenmerkt door
een vlot voortbewegend ritme. De lyrics overstijgen makkelijk het
niveau van het gemiddelde stationsromannetje en dat stemt tot
vreugde.
De muziek maakt ook regelmatig nieuwe wendingen, en daarbovenop
valt de vocale meerstemmigheid direct in de smaak. De keuze om
tevens een trompetspeler in de groep te integreren kan enkel
toegejuicht worden: een uitstekende vorm van stijlverbreding!
Hoewel ‘Concrete Blankets’ vanaf de eerste seconde overtuigt, duurt
het misschien net iets te lang (en gebeurt er te veel op melodisch
niveau) om de boel overzichtelijk te houden.
De Kempense groep vertoont duidelijk invloeden van nineties
rockmuziek (ik denk aan Soundgarden, Bush en de Red Hot Chili
Peppers, …). Dat valt sterk op bij ‘Daylight’, dat een klein
beetje gebukt gaat onder een herkenbaar melodisch compartiment maar
op zekere momenten toch enkele leukigheden aan bod laat komen. Het
concept is ook sterker afgelijnd dan bij ‘Concrete Blankets’ en
‘Radio Silence’, en maakt het nummer tot een van de sterkhouders
van dit album.
Een andere meevaller is ‘Wood’, een akoestisch nummer met een hoog
countryfolkgehalte. Een rustig ritme om bij weg te dromen en
opnieuw zijn de zangteksten meer dan behoorlijk (het refrein
“oh, it’s a waste of time/love don’t chase me down” is
alleraardigst). Het trompetgeluid vormt een uitstekende kers op de
taart en geeft de muziek een fantastisch surplus.
Bij ‘The Note’ gaat de start nogal onopgemerkt voorbij, waardoor
het nummer moeite heeft om dat goed te maken in de daaropvolgende
minuten. Het einde is krachtig en neigt zelfs naar postrock, maar
kan niet volledig overtuigen. Slotnummer ‘N82’ doet het
tegenovergestelde, met de aanzwellende muziek die gepaard gaat met
een mysterieuze sfeer. Ideaal tijdens het doorkruisen van
kilometers lange landschappen, een rotsige woestijn zover het zicht
reikt. Een korte en aangename afronding van het album.
Algemeen beschouwd maakt ‘Stad van Licht’ een sterk debuut. De
muziek is goed onderbouwd en sommige ideeën mogen best wel een
vervolg krijgen. Toch zijn de invloeden nog iets te sterk hoorbaar;
het is voor de bandleden belangrijk om de komende jaren nog meer
een eigen weg in te slaan. Zoals het vaker gebeurt met beginnende
groepen, is het ook moeilijk om selectief te zijn op het vlak van
ideeën. Soms leidt dat tot iets te wendingrijke en breed
uitgesponnen muziek (zeker voor indierock). Ondanks die kleine (!)
minpuntjes is dit nog steeds een aangenaam album van een groep die
we in de toekomst nog aan het werk willen zien.
Stad van Licht is te bezichtigen op:
www.stadvanlicht.be
www.vi.be/stadvanlicht
www.myspace.com/stadvanlicht
