Polydor, 2009
Het is crisis, dat geldt voor iedereen. Naast onze favoriete
Maurice Lippens, Frank ‘ja, tuurlijk doen we dit gewoon voor het
geld’ Black, die van elke tour die er om geheel artificiële redenen
komt ook nog eens drie dvd’s en livealbums uitbrengt, staat Steven
Patrick Morrissey met stip op twee. We moeten niet in elke review
aanhalen wat hij in ‘Paint A Vulgar Picture’ destijds zong, daar
heb je Google voor, maar het aantal best ofs, verzamelingen
b-kantjes of ‘Ringleader Of The
Tormentors‘ (dat ook als compleet overbodige release
geclassificeerd kan worden) dat de goeie man in zijn ondertussen
goed vijftig jaar overspannende bestaan heeft gereleased is om
balorig van te worden.
Vandaag dus ‘Swords’, de verzameling b-sides van grosso modo dit
decennium, meteen ook deze eeuw en dit millennium. Binnenkort alles
daarvan verzameld in een handig overzichtje op deze eigenste
webstek, het is maar dat u het weet. ‘Swords’ omvat 18 nummers en
66 minuten, en niet alles is volkomen nieuw – dat is het bij
Morrissey nooit. ‘Friday Mourning’, ‘Munich Air Disaster’ en ‘Don’t
Make Fun Of Daddy’s Voice’ ken je van ‘Live In Earls Court’,
‘Drive-In Saturday’ van ‘Alladin Sane’. En die is niet eens van
hem.
Toch zijn er ook een aantal nummers die voor het eerst op een full
cd worden uitgebracht, en de meeste daarvan zijn enigszins
verrassend heel erg goed, en – nog verrassender – lief en zalvend.
Morrissey is niet langer de scherpe cynicus – al is de boodschap er
vaak niet neffe – maar lijkt je zacht in slaap te wiegen. Zoals op
het ingetogen ‘Good Looking Man About Town’ en ‘If You Don’t Like
Me, Don’t Look At Me’, waarin The Mozfather het gif lieflijk je
oren in fluistert.
Ook ‘Christian Dior’ valt bezwaarlijk een lieflijke ode te noemen,
maar zonder aandacht voor het tekstuele (ben je altijd verloren bij
Morrissey, oké) lijkt Moz wel gewoon een open boekje te geven aan
de man in kwestie. Ook ‘Teenage Dad On His Estate’ is fantastisch,
en, het is u ongetwijfeld al opgevallen, Morrissey heeft zijn
allerbeste titels opnieuw boven gehaald. Het nummer ervoor mag dan
al geen hoogvlieger zijn, met een titel als ‘It’s Hard To Walk Tall
When You’re Small’ trek je minstens de esthetische aandacht.
De nummers die al eerder verschenen kent u als u adept bent, of
leert u nu kennen, en dat doet u met graagte. ‘Friday Mourning’ is
een fijne woordspeling en een uitstekend nummer, ‘Munich Air
Disaster’ doet het verhaal van de Busbybabes – de erfzonde van elke
Mancunnian. ‘Don’t Make Fun Of Daddy’s Voice’ is nooit een
persoonlijke favoriet geweest wegens te banaal, ‘Ganglord’ is dat
evenmin, maar het is wel heerlijk tongue-in-cheeck, als een moderne
adaptatie van ‘The World Is Full Of Crashing Bores’. Delen we voor
we aan het orgelpunt van dit schrijven komen nog mee dat ook
‘Because Of My Poor Education’ en ‘I Knew I Was Next’ in de smaak
vielen, veel meer dan ‘Sweetie Pie’, de enige echte draak op de
plaat.
Los van dit alles staan er twee werkelijk alles verbrijzelende
nummers op ‘Swords’. Het eerste is ‘Drive-In Saturday’, en dat is
uiteraard maar half Morrisseys verdienste. Het Bowienummer over een
futuristische wereld waarin mensen via porno moet geleerd worden te
copuleren wordt omgeturnd in een ode aan de New York Dolls, en
Morrissey lijkt het nummer te brengen alsof Bowie het voor hem
schreef. Voor de eeuwigheid. Het andere is ‘The Never-Played
Symphonies’, waarin Moz bijna al walsend voort meandert op een rijm
dat ons tot in onze diepste ziel raakt.
Zo is Morrissey er opnieuw in geslaagd een totaal overbodig album
toch bestaansrecht te geven en de kassa te spijzen. Want die begint
vast leeg te raken door het herhaaldelijk afgelasten van optredens
die in een al te druk schema (volgende week staat hij voor de
tweede keer dit jaar in ons land, en er zijn nog tickets) werden
ingepast. ‘Swords’ is homogener dan je van een rariteitenalbum kan
verwachten, en misstaat in geen enkele kast.
‘Swords’ verschijnt eveneens in een luxe-uitgave met een 33 minuten
durend optreden als bijlage.
Op 21 november treedt Morrissey op in de Club van Vorst
Nationaal.
