Alexander Ridha is een luie mens. Op zijn nieuwe plaat, die hij gemakshalve opnieuw onder de artiestennaam Boys Noize uitbrengt, doet de man het trucje van zijn debuut nog eens over. Maar hoe hard we hem daarvoor ook proberen te vervloeken, Powerblijkt, eens de avond op gang getrokken is, onweerstaanbaar.
Exact twee jaar geleden waren we wild van Oi Oi Oi, de debuutplaat van Boys Noize. De Duitser was een van de vaandeldragers van de laatste lichting electro-hipcats en had met zijn debuut een rake soundtrack gemaakt bij het nachtleven van die dagen. In de twee jaar die voorbij gegaan zijn, lijkt het wel of de hele electrogolf veranderd is in een treurig stilstaande plas water. Soulwax wacht weerom verduiveld lang met nieuw eigen werk, Ciao, de laatste Tiga, veroorzaakte heel wat minder deining dan Sexor en wat de nieuwe Vitalic zal geven, daar hebben we nog even het raden naar.
Met Power zorgt Boys Noize alvast niet voor een heropleving van het genre. Het album is zeker en vast een degelijke plaat: we hebben er uren pret mee beleefd, zoveel is zeker, maar echt onder de indruk: neen, verre van. Daarvoor mist het album de in your face-attitude van zijn voorganger. Wat jammer is, zeker gezien Power niet bepaald anders klinkt dan een sequel van zijn voorganger.
Al vangt Power enigszins spacy aan met het zweverige “Gax”, maar dat hoeft niet te verwonderen, gezien we dat intergalactische geluid al enige tijd kennen van Daft Punk. Het nummer zorgt voor een kolkende start van de plaat en sleurt je direct naar het hart van Power: “Gax” is geen drie minuten ver wanneer je het gevoel hebt even te moeten gaan zitten, alsof je een halve nacht op een hallucinant feestje doorgebracht hebt.
Maar dat is echter nog maar het begin. “Kontact Me” trekt het tempo omhoog en zorgt voor Boys Noize-beats zoals we ze maar al te goed kennen. En dan zijn we vertrokken en mogen de beats weer heerlijk stuiteren in fijns als “Starter”. Nooit eerder klonk Boys Noize zo hard als een flipperkast, maar zelden zoveel plezier beleefd met zo’n kast als tijdens dit nummer. Alleen al voor het opleggen van “Starter” zou je overwegen om een ticket voor I Love Techno te kopen: als Alexander Ridha een beetje vlot met zijn mengpaneel omspringt, is dit de gedroomde track om een dj-set mee naar het kookpunt te brengen.
Al zit in de staart van de plaat nog zo’n potentiële floorfiller, “Nott” genaamd. Het nummer doet achtereenvolgens denken aan Kraftwerk, Das Boot, de Reeperbahn en — oh zomernostalgie — een overvolle boilerroom rond half vier uur ’s nachts. Dat is ook de plaats waar Power ongetwijfeld het best gedijt. Want, in tegenstelling tot Oi Oi Oi, heb je thuis niet bijster veel aan deze plaat. Daarvoor borduurt het album te veel voort op de succesformule van zijn voorganger. De verleiding om de plaat te lozen, is dan ook zeer groot. Ware het niet dat elke track afzonderlijk zo heerlijk opzwepend klinkt. Had Ridha maar de moeite genomen om zijn geluid een klein beetje uit te diepen of een nieuwe richting uit te sturen, dan hadden we nu kunnen spreken over de second coming van de electro.
Boys Noize staat op 24 oktober op I Love Techno
