Sommige groepen blijven nu eenmaal hetzelfde. In het geval van
Nouvelle Vague zou dat wel eens een waarheid als een koe kunnen
zijn. Vanaf het ontstaan al brengt het Franse collectief rond het
duo Marc Collin en Olivier Libaux lichtvoetige adaptaties van
bekende punk- en new waveklassiekers. Zo werd drie jaar terug
‘Bande à Part‘ ook bij enola al zeer goed onthaald. Om
toch niet volledig uit hetzelfde vaatje te tappen, deden Collin
& Libaux voor hun derde album (dat met ‘3’ een weinig tot de
verbeelding sprekende titel meekreeg) vooral inspiratie op in de
country- en blue grass-muziek. In tegenstelling tot op voorgaande
platen werden er nu ook duetten opgenomen met de oorspronkelijke
zangers van de gecoverde songs.
‘Master & Servant’ van Depeche Mode geeft het startsein van een
rit (die goed een uur zal duren) doorheen de frivole muziekwereld
van Nouvelle Vague. De opwindende sfeer in deze opener wordt
gecreëerd door een zoete vrouwenstem, die contrasterend werkt met
de diepere stem van Martin Gore. De melodie wordt ingevuld door
akoestische gitaarmuziek en een repetitief elektronisch geluid.
Vooral de tekst leent zich wonderwel tot deze zoete en licht
opwindende stemming.
‘Blister In The Sun’ is een vrolijk deuntje, maar verdwijnt al snel
op de achtergrond door de fragiele vrouwenstem. Het geroezemoes op
de achtergrond verwijst (misschien onbewust) naar het gegeven dat
het hier eerder gezellige muziek om op te keuvelen betreft. ‘Road
To Nowhere’ is een eerste kennismaking met countrymuziek. Er
weerklinken krekels op de achtergrond, maar de begeleidende
slide guitars kunnen ons moeilijk verrassen en bevestigen
eerder de clichés die over het genre bestaan.
Vervolgens hebben we met ‘All My Colors’ opnieuw een duet. De
gitaararrangementen en de xylofoon zijn puik, maar ook het
samenspel tussen de zachte melancholie van de zangeres en de
typerende stem van Ian McCulloch van Echo and the Bunnymen is
markant. Met ‘The American’ hebben we een nummer dat al van bij de
aanvang een serieuze indruk maakt. De herwerking is geslaagd, al
hadden we hier toch liever een iets krachtigere stem gehoord.
In het tweede deel van ‘3’ worden we meermaals beloond met enkele
intrigerende nummers. ‘Parade’ is gewaad in een mysterieuze intro,
maar ontwikkelt zich tot een boeiende dialoog met wisselende
toonaarden. Ook ‘Our Lips Are Sealed’ is een aanstekelijk duet met
twee opvallend complementaire stemtimbres. Vooral de intimiteit en
de verliefdheid die het nummer uitstraalt weten ons te bekoren. Bij
‘Metal’ ervaren we een vlot en beweeglijk tempo. In tegenstelling
tot andere nummers lijkt de zachte vrouwenstem hier uitstekend te
aarden.
Spijtig genoeg verknalt ‘Ça Plaine Pour Moi’ een beetje de sfeer.
Sommige nummers blijven nu eenmaal beter onaangeraakt. Mits een
radicale remake zat er meer in, maar hier is het bij een weinig
beklijvende cover gebleven. Deze fout wordt al snel hersteld met
‘God Save The Queen’. Omgevormd tot een leuke ballad met enkel
gitaar en vocals, is de tegenstelling tussen de zachte muziek en de
inhoudelijk krachtige tekst treffend. Geen kitscherig gedoe, maar
een aangenaam nummer met een ironische ondertoon.
‘Say Hello, Wave Goodbye’ start in een jazzy sfeer en klinkt
hierdoor als een opgewekte versie van ‘Fever’, de klassieker van
Peggy Lee. In het nummer zit niettemin een uitstekende melodie
verborgen, die enkele malen tot uiting komt. Ook ‘So Lonely’ van
the Police is een nummer dat tot de uitschieters van ‘3’ behoort.
Er wordt geëxperimenteerd met kamergeluiden en de track weet –
ondanks de afstandelijke sfeer – adequaat te overtuigen. Op het
einde worden we nog getrakteerd op ‘Such A Shame’ van Talk Talk.
Vooral het gebruik van blaasinstrumenten bepaalt hier de sfeer en
de tempowissels geven deze ballade een extra boost.
Niet iedereen is te vinden voor de gepoederde muziekstijl van
Nouvelle Vague. Ondanks de vaak terugkerende elementen weet de
Franse groep altijd een pak harten te winnen met zijn originele
verwerkingen van klassiekers uit de vorige eeuw. Enkele kleine
foutjes buiten beschouwing gelaten, is dit opnieuw een zeer
opwindend en intrigerend album. Een leuke avond gegarandeerd!
Nouvelle Vague speelt op dinsdag 20 oktober in Minnemeers te
Gent en op woensdag 21 oktober in het Depot te Leuven.
