Nathan Fake :: Hard Islands

Waar die handen zijn, weet iedereen intussen wel! Voor wie
verdrinkt in de overexposure van Regi en z’n kolonnes
afstompende beats, vallen er echter snel reddingsboeien te vinden.
Zo was het al heerlijk ijsbloemen van de huid krabben in de
desolate toendra van The Field, en ook de kernfusie van minimal,
dubstep en technno van Moderat was gevonden vreten voor de
liefhebbers van de betere beatsculpturen. De tweede plaat van grote
belofte Nathan Fake moest de kers op de taart worden, maar die
grote verwachtingen zakken echter als een poreuze soufflé in
elkaar. ‘Hard Islands’ is een bijwijlen imponerende nucleaire
flipperkast van dolgedraaide beats en door de mangel gehaalde
synths, maar als totaalpakket is de plaat te onvoldragen en
wisselvallig om Fake’s ster rijzende te houden.
Pity!

Die hoge verwachtingen hebben alles te maken met Fakes eerste worp.
Op ‘Drowning In A Sea Of Love’ koos de Brit niet voor een spervuur
van beatgeweld, maar voor shoegazende golven van elektronica die
meer op de melancholiekwab in de hersenen mikten dan op
desoriëntatie. De soundscapes van Fake vormden daardoor een
dromerig oog van de percussiestorm waarin het heerlijk soezen was.
Met ‘Hard Islands’ zet Fake echter voet aan wal en tijd voor
zeemansbenen is er niet. De beats vliegen de luisteraar als
aardkluiten om de oren en de invloed van de pruttelende beatpotjes
van Fakes labelbaas James
Holden
ligt er vingerdik op. Jammer genoeg heeft ‘Hard Islands’
ook diens gebrek aan consistentie geërfd.

De plaat schiet nochtans verbluffend uit de startblokken. Tijdens
‘The Turtle’ komt een zwerm van manipulaties en percussieve
vondsten aan de oorlelletjes knagen, maar toch behoudt Fake een
radioactieve groove die voor heel wat spasmen op de dansvloer kan
zorgen. ‘Basic Mountain’ is zowaar nog straffer: hier zijn het niet
de ritmes die door de vleesmolen gehaald worden, maar een synthlijn
die uitgerokken en ingekort wordt terwijl de luisteraar van beat
naar beat kan hinkstapspringen. Hier horen we de geluidsfetisjist
Fake aan het werk: in de witregels tussen die beats vallen er
namelijk biotopen van prikkelende accenten te ontwaren waarin het
heerlijk verdwalen is.

Die vrijage van verscheurde ritmes en verhakkelde melodieën is
echter niet altijd even meeslepend en fascinerend. In een track als
‘Castle Rising’ klinkt de man namelijk meer als een puristische
vakidioot dan als een bevlogen producer en klankentovenaar. Een
pompende beat beukt dan wel in op de nieren, maar wat errond
zwermt, is eerder een onsamenhangend zootje ongeregeld dan
zorgvuldig opgebouwde patronen en motieven. De mortel pakt
duidelijk niet op de bouwsteentjes en beterschap is niet gauw in
zicht. ‘The Curlew’ is een briesje ongeïnspireerde ambient op een
plaat die slechts 6 composities telt, waardoor de spoeling op ‘Hard
Islands’ flinterdun lijkt te worden. Ook met ‘Narrier’ is er niet
meteen beterschap in zicht: Fake molesteert z’n synths weer met de
soldeerbout met bevreemdende resultaten, maar de track krijgt niet
de tijd om tot ontbolstering te komen.

Gelukkig kan afsluiter ‘Fentiger’ het tij nog gedeeltelijk keren
met een stuwende beat waarrond spatjes melodie en mespuntjes
experiment zweven als protonen en neuronen. Groove en muzikaal lef
gaan opnieuw hand in hand, waardoor het geloof in Fakes talent toch
bewaard blijft. Het is een track met kapotspringende adertjes die
de hersenen stooft en zo hebben we ze iets te weinig gehoord op
‘Hard Islands’.

In tegenstelling tot z’n vorige plaat graait Nathan Fake op ‘Hard
Islands’ gretig in de koekentrommel van het gesofisticeerde
beatwerk, maar jammer genoeg met wisselende resultaten. IJzersterke
composities en lauwe kak springen haasje-over, waardoor ‘Hard
Islands’ nogal mager uitvalt na drie jaar stilte. Gelukkig kan de
aandachtige luisteraar nog voldoende lekkers bijeen graaien om de
Britse krullebol niet van het lijstje met de wonderboys van de
elektronica te schrappen. Maar volgende keer zal het toch beter
moeten, Nate!

www.nathanfake.co.uk
www.myspace.com/nathanfake

Release:
2009
Border Community

verwant

Nathan Fake :: Providence

Door zijn prachtdebuut Drowning In A Sea Of Love...

Sonic City :: 22 november 2014, De Kreun

Waarom Sonic City op enkele jaren tijd uitgegroeid is...

Nathan Fake :: Hard Islands

Drie lange jaren waren het voor de fans van...

DOUR 2006 :: Nathan Fake, donderdag 13 juli, La Petite Maison Dans La Prairie

Wanneer de loden zonnestralen zich voor het eerst verbergen...

Nathan Fake :: Drowning In A Sea Of Love

De nieuwe ster aan het elektronicafirmament heet Nathan Fake....

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in