Bella
Voor ers van: Schotse folk met epische
grandeur, een folky Arcade Fire
Wolves, het fantastische debuutalbum van dit Schotse
gezelschap, behoorde zonder enige twijfel tot het beste van 2006 en
wie daar aan twijfelt moet er de recensie van collega Steven
Vervaet nog maar eens op nalezen. Elke band die na deze
superlatieven nog onbevreesd de studio induikt, heeft wellicht
stalen zenuwen en gaat niet gebukt onder het zware juk dat een
tweede album meestal met zich meebrengt. Of My Latest Novel over
deze kwaliteiten beschikt weten wij niet, maar dat de opnames van
een leien dakje liepen zal je hen zeker niet horen beweren. In hun
blog op MySpace lazen we op 15 oktober 2008: “The battle with our
second album “Deaths and Entrances” was finally won last night at
3:10am.” Wij waren dan ook vooral benieuwd wie de strijd echt
gewonnen heeft.
Opener ‘All in All is All’ is alvast een schot (pun not
intended) in de roos: het laat de band horen op zijn best. Dit
zwierige nummer wordt opgevrolijkt door een folky viooltje, maar
vooral het vocale driestemmige patroon gaat hier recht naar de
bull’s eye. Het is een song die onmiskenbaar de signatuur
draagt van My Latest Novel en toch niet klinkt als een doorslagje
van hun debuut. Ook ‘Dragonhide’ klinkt vertrouwd en scoort meteen
hoge punten (“One hundred and eighty!”). Wat van start
gaat als een intimistisch nummertje, wordt vervolgens een walsje
dat zijn stappen niet goed telt, en uiteindelijk op een epische
manier volledig door de knieën gaat.
Wie de band al kent, weet dat er in zowat elke song een onverwachte
wending schuilt: het zijn verhalen met staartjes die uiteindelijk
geen eindes blijken te zijn maar eerder aanknopingspunten voor
nieuwe ideeën. En jawel, ook ‘Lacklustre’ krijgt na amper
anderhalve minuut heel even een ander ritme aangemeten, maar deze
keer lijkt het of de track daardoor wat in een doodlopende straat
belandt. Zelfs de enkele zinnetjes Frans die het refrein
binnensluipen, maken van deze song nog altijd geen
hoogvlieger.
Gelukkig serveert men daarna een van de beste tracks: ‘I Declare a
Ceasefire’. De opbouw houdt de spanningsboog hier wel strak genoeg
waardoor de song maar heel langzaam van de grond komt, maar
uiteindelijk zorgt voor een prachtig uitzicht over de Schotse
highlands. Als dan uiteindelijk de drums het ritme
volledig overnemen, klinkt de vredesboodschap als een echte
overwinningskreet.
Hierna lijkt de band wat moegestreden en krijgt het album een
kleine inzinking. ‘A Dear Green Place’ klinkt best aardig, maar
schiet voor de rest wat stuurloos om zich heen schiet zonder ons
echt te raken. Als we goed kunnen tellen is dit al de tweede
ontgoocheling, en nu de echte criticus in ons wakker is, kunnen we
maar meteen met de rest van het slechte nieuws komaf maken. Zo
dingen ‘Argument Against Man’ en ‘If The Accident Will’ echt niet
naar een plaatsje op een toekomstige best of-verzamelaar.
Maar genoeg negativiteit: we schrijven nergens dat bovenstaande
songs ons echt de kasten in jagen, het zijn eerder songs die het
predikaat ‘minder beklijvend’ opgespeld krijgen. Misschien is het
wel zo dat we na een avondje stappen naar de meest foute party’s,
zullen snakken naar deze nummers!
Gelukkig gaat het niveau in de laatste rechte lijn dan weer wel een
flink stuk omhoog. ‘Hopelessly, Endlessly’, wellicht de beste song,
raakt wel degelijk de juiste snaren en niet alleen spits je
automatisch je oren, ook de nekhaartjes gaan weer fier rechtop
staan en trillen vrolijk mee. Ook in ‘Re-appropriation of the
Meme’, mét blazers, slaagt de band er weer in om de song op de
juiste manier open (én weer dicht!) te laten bloeien. En ‘The
Greatest Shakedown’, het slotnummer, zorgt er uiteindelijk voor dat
we deze recensie niet volledig in mineur moeten eindigen!
Met ‘Deaths & Entrances’ heeft My Latest Novel geprobeerd om
een waardige opvolger te maken voor het bejubelde ‘Wolves’. Dat ze
daar niet volledig in geslaagd zijn, ligt voor een groot deel aan
de (té?) hoge standaard waartegen ze zelf moesten opboksen. Niet
zelden blijkt immers het tweede album voor een band de moeilijkste
plaat uit hun carrière te zijn. We spreken inderdaad van een
‘carrière’, want we hopen dat deze Schotten met hun volgende plaat
wél zullen bewijzen dat hun debuut geen eenmalig lucky
shot was. Ondertussen houden wij ons wel zoet met het meest
recente boek van deze Schotten.
www.mylatestnovel.com
www.myspace.com/mylatestnovel
